Ωραία λοιπόν, η ζωή θέλει τόλμη

Με οποιοδήποτε τίμημα 

Στρατή Ευαγγελία
Εκδ bookstage.gr


Ζωή.
Τι σημαίνει άραγε αυτή η λέξη για τους περισσότερους από εμάς; Κατανοούμε ακριβώς τη σημασία της και την αξία της ή πορευόμαστε αδιαμαρτύρητα σε όποιο δρόμο νομίζουμε ότι είναι για μας; Δύσκολο να πεις με βεβαιότητα τι είναι ζωή και κατά πόσο ζεις αληθινά.
Η Λυδία εδώ μας δίνει τη δική της εκδοχή για το πώς αντιλαμβάνεται πως πρέπει να ζει τη ζωή της. Θεωρεί πως η αληθινή ζωή είναι για τους τολμηρούς, για τους πρωταγωνιστές. Οι άλλοι απλά πορεύονται συμπληρώνοντας το κάδρο γύρω από αυτούς που πρωταγωνιστούν.
Ωραία λοιπόν, η ζωή θέλει τόλμη. Και ποιο είναι το τίμημα παρακαλώ; Σίγουρα αρκετά μεγάλο ώστε να την κάνει ιδιαζόντως επιθυμητή. Μερικές φορές μάλιστα είναι τόσο μεγάλο που αναρωτιέσαι: αξίζει τον κόπο;
Μια γυναίκα, ευτυχισμένη σύζυγος και αφοσιωμένη μητέρα, στο μέσο περίπου της ζωής της και ενώ όλα μοιάζουν ειδυλλιακά, έρχεται αντιμέτωπη με μια απρόσμενη εγκυμοσύνη. Το ιατρικό της ιστορικό όμως σε συνδυασμό με την ιδιόμορφη διαίσθησή της την κάνουν να παγώνει και μόνο στη σκέψη αυτής της εγκυμοσύνης. Πρέπει να διαλέξει. Είναι άραγε η ζωή της το πολυτιμότερο πράγμα; Ή μήπως το πολυτιμότερο πράγμα είναι να φέρνεις και να δίνεις ζωή;
Η Λυδία Χάαρντινγκ λοιπόν έρχεται να μας απαντήσει:
Ζωή, με οποιοδήποτε τίμημα! -Ακόμη και το θάνατο!

Μυστικά και θησαυροί του βυθού για την πιο τρυφερή παιδική ηλικία

Παραμύθια της θάλασσας
Της Ευαγγελίας Στάθη
Εικονογράφηση: Βασίλης Γρίβας
εκδ Τετράγωνο

για παιδιά έως 7 ετών
Μυστικά και θησαυροί του βυθού για την πιο τρυφερή παιδική ηλικία

Οι εκδόσεις Τετράγωνο παρουσιάζουν στους μικρούς φίλους του καλοκαιριού και της θάλασσας ένα πολύχρωμο βιβλίο για τις καλοκαιρινές διακοπές με δύο παραμύθια βγαλμένα μέσα από τις καρδιές της Ευαγγελίας και του Βασίλη.
Δύο πολύ χαριτωμένες ιστορίες γραμμένες σε πρωτότυπους και συνάμα ευκολομνημόνευτους στίχους!
Συχνά τα καρχαριάκια, που είναι πολύ μεγάλα ψάρια και οι αθερινούλες, που είναι πολύ μικρά ψαράκια, χάνουν για λίγο το νόημα της ζωής, φοβούνται μπροστά σε απώλειες και αναρωτιούνται τι τους επιφυλάσσει το μέλλον.
Τι μπορεί να καθησυχάσει τέτοια πλάσματα; Υπάρχει κάποια παρηγοριά ή «συνταγή ευτυχίας»;

ΚΑΤΕΡΙΝΑ Η ΩΡΑΙΑ ΚΑΡΧΑΡΙΝΑ
Ζήστε μια περιπέτεια στα μυστηριώδη νερά του ωκεανού, με ήρωες δυο καρχαριάκια. Μη φοβηθεί κανείς! Αυτοί οι καρχαρίες είναι ακίνδυνοι. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ερωτεύονται και γίνονται τολμηροί εξερευνητές…
Αντιμέτωποι με το μεγαλύτερο φόβο, αυτόν της μοναξιάς, ανακαλύπτουν την αγάπη και μένουν αχώριστοι για πάντα.

ΛΑΜΠΡΙΝΗ Η ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΑΘΕΡΙΝΑ
Ακούσατε, ακούσατε! Προλάβετε την παράσταση της αθερίνας θεατρίνας μες στο βασίλειο του Ποσειδώνα. Μια ματιά στα παρασκήνια αρκεί για να ξεπεραστούν οι πιο κρυφοί σας φόβοι και να πιστέψετε στον εαυτό σας. Κυρίως αυτό!
Ξεκαρδιστικοί θεατές μπροστά στο παλκοσένικο του βυθού και μαθήματα θάρρους από μια αθερίνα σταρ… Στο τέλος του έργου, το μόνο που θα λάμψει είναι η δύναμη της ψυχής.

Και τα δύο παραμύθια μαθαίνουν στους μικρούς αναγνώστες πώς να αγαπούν τη ζωή και τα πραγματικά της χαρίσματα, αφού ταξιδέψουν στον ονειρεμένο κόσμο του θαλάσσιου βυθού μέσα από σύγχρονες, κατανοητές εικονογραφήσεις και έμμετρα κείμενα γεμάτα φαντασία και εκπλήξεις.
Σε μία εποχή όπου η συμφιλίωση με το περιβάλλον φαντάζει ως η πολυτιμότερη αξία, διαβάστε και ξαναδιαβάστε αυτά τα υπέροχα έμμετρα παραμυθάκια, που είναι αφιερωμένα στη θαυμαστή ζωή της θάλασσας.

Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει και παιχνίδι. Κάθε παιδί θα μπορεί να μπογιατίσει τις εικόνες του παραμυθιού με τα δικά του χρώματα.

Πάρτε μια μικρή γεύση.

- Κατερίνα η ωραία Καρχαρίνα

Θα ’χεις ακούσει, δε μπορεί
γι’ άγριους καρχαρίες
που τρώνε και δαγκώνουνε
και κάνουν φασαρίες

Άκουσα όμως πρόσφατα
μια ιστορία ακόμα
που πρόκειται, μου φαίνεται
για εξαίρεση κανόνα.

Ζούσε μες τον ωκεανό
μια άγρια καρχαρίνα
κι ήταν γνωστή με τ’ όνομα
η Ωραία Κατερίνα………………

- Λαμπρινή η ασημένια αθερίνα

Μια αθερίνα μια φορά, έχασε τ’ ασημί της
Το χρώμα το υπέροχο που είχε το κορμί της.
Μια ασημένια πινελιά στο διάφανό της σώμα
Που χάθηκε ένα πρωί κι ίσως την ψάχνει ακόμα.

Μια στεναχώρια αβάσταχτη, μιζέρια νύχτα μέρα
Γιατί στο χρώμα το ασημί στήριξε μια καριέρα.
Καημός και λύπη, φίλοι μου, δάκρυα σα δαχτυλήθρες,
Είχε γεμίσει η θάλασσα κλαμένες μπουρμπουλήθρες.

«Πως το’ έπαθα εγώ αυτό, που πήγε τ’ ασημί μου,
Που πήγε η λάμψη που ‘δινε νόημα στη ζωή μου;
Πως θα μπορέσω εγώ ξανά να πρωταγωνιστήσω;
Αν δε γυαλίζω πρέπει ευθύς το θέατρο ν’ αφήσω!!»

Θα καταλάβατε λοιπόν πως τούτη η αθερίνα,
Ήταν μια σταρ της θάλασσας, ήταν μια θεατρίνα.
Τη λέγανε όλοι Λαμπρινή, λόγω του ασημί της
Που έλαμπε και φώτιζε σαν όμορφος κομήτης.