Με όπλα την απαράμιλλη γοητεία του

Ο ράφτης του Ποσειδώνα
Ιωάννα Φραγκιά
εκδ Καστανιώτη

Σ' ένα ειδυλλιακό ελληνικό νησί ζει ένα παράξενο αγόρι χωρίς όνομα, δακτυλοδεικτούμενο και στιγματισμένο, γιατί μητέρα του είναι η πανέμορφη Θάλεια: η πόρνη του νησιού, που προσπαθεί να το μεγαλώσει ξεπερνώντας τα εμπόδια που της ορθώνει η μικρή κοινωνία εξαιτίας του αμαρτωλού της παρελθόντος. Το μυεί στη ραπτική τέχνη, αλλά του μεταδίδει παράλληλα και δύο εμμονές: το πάθος της για το χρήμα και τη δίψα για εκδίκηση. Όταν εκείνη μετά από χρόνια πεθαίνει, οι εμμονές της γίνονται κίνητρα ζωής για τον αβάπτιστο νέο, που κλείνεται στο παλιό αρχοντικό πλάι στο φάρο του νησιού για να καταστρώσει το μεγαλόπνοο σχέδιό του, ώστε να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις του με τους άλλους. Με όπλα την απαράμιλλη γοητεία του και τον πλούτο των γνώσεών του, ο νεαρός ράφτης θα «σκηνοθετήσει» στον υποβλητικό αυτό χώρο την υποδειγματική τιμωρία τους, «υφαίνοντας» μια ιστορία από χρυσάφι, έρωτα και θάνατο, που θα τυλίξει σαν δίχτυ τον ίδιο αλλά και όλους τους κατοίκους του νησιού.

Παρουσίαση του πρώτου πεζού της Σόνιας Ζαχαράτου

"Τρεις νύχτες του Αυγούστου (και μία ημέρα) στην Ελευθεροτυπία (13.04.09)

Το πρώτο μυθιστόρημα της δημοσιογράφου Σόνιας Ζαχαράτου ολόκληρο βρέχεται από θάλασσα. «Μπορείς να χρησιμοποιήσεις "όπλα" της λογοτεχνίας για να σαγηνεύσεις τον αναγνώστη των δημοσιογραφικών θεμάτων», λέει η Σόνια ΖαχαράτουΣαν να θέλει αυτό το άστατο φυσικό στοιχείο να κλείσει στην αγκαλιά του τα δύο κεντρικά πρόσωπα του βιβλίου: στις «Τρεις νύχτες του Αυγούστου (και μία μέρα)» («Ελληνικά Γράμματα»), λύνουν και δένουν τη δράση η αρχιτεκτόνισσα Ανέζα και ο δημόσιος υπάλληλος Βαλές. Είναι ένα ψυχογράφημα, που κατεβαίνει βαθιά στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων για να βγάλει τον κρυμμένο εαυτό τους.
«Είναι μία γυναίκα που θέλει να ξεσκεπάσει την αλήθεια της ψυχής της, την ομορφιά αλλά και τη βία, την οποία όλοι φοβόμαστε», λέει για την ηρωίδα της η Σόνια Ζαχαράτου. Ο άντρας έχει πρόβλημα με το φύλο του: «Δεν μπορεί να παραδεχθεί το άλλο του πρόσωπο, αυτό της ομοφυλοφιλίας. Πιστεύω ότι έχουμε πολλά πρόσωπα μέσα μας. Είμαστε αρσενικό και θηλυκό μαζί. Νομίζω ότι οι κοινωνικοί ρόλοι του άνδρα και της γυναίκας έχουν διαβρώσει τον πυρήνα της μιας και μοναδικής ψυχής», συνεχίζει η συνομιλήτριά μας.
Εχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε διευθυντικές θέσεις και τα τελευταία χρόνια έχει περιοριστεί σε συνεργασίες με περιοδικά. Ετσι, έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο. «Μέχρι πρότινος εργαζόμουν είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Τώρα, επιτέλους μπορώ να ασχολούμαι περισσότερο με τη λογοτεχνική γραφή». Της αρέσει ακόμα να παρακολουθεί τα εικαστικά δρώμενα και να κάνει βόλτες σε αρχαιολογικούς χώρους, γιατί τη φορτίζουν θετικά.
Τι την κίνησε μετά τα ποιητικά αφηγήματα «Πανσέληνος παρά κάτι» («Αστάρτη», 1998), να ξαναγράψει; «Ημουν σαφώς επηρεασμένη από μία σειρά θανάτων αγαπημένων μου προσώπων, που μου συσσώρευσε ένα απέραντο θυμό απέναντι στον θάνατο. Ετσι, μ' αυτό το μυθιστόρημα κατά κάποιον τρόπο είναι σαν να εξορκίζω τον θάνατο», εξομολογείται.
Η χειρονομία προς το λευκό χαρτί δεν ήταν προσχεδιασμένη: «Ηταν μία αυθόρμητη κίνηση. Εκατσα μπροστά στον υπολογιστή και άρχισα να γράφω για μία γυναίκα. Ψάχνοντας τον μυθιστορηματικό της χαρακτήρα, ήταν σαν να ήθελα να ψάξω ένα κομμάτι του εαυτού μου. Το σκοτεινό κομμάτι μου, που δεν γνωρίζεις τι κρύβει μέσα του».
Δεν κρύβει ότι οι συγγραφείς, στους οποίους επανέρχεται τακτικά, είναι οι Λατίνοι και ο Μάρκες. Και τον τελευταίο καιρό δεν μπορεί να ξεκολλήσει από το «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας» του Σελίν, «στην εξαιρετική μετάφραση», όπως τη χαρακτηρίζει, της Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλου. Αναφέρει ακόμα τον Ροΐδη και αριθμεί βιβλία με αντικείμενο τους αρχαίους Ελληνες, τη μυθολογία και την αρχαιολογία.
Η σχέση λογοτεχνίας και δημοσιογραφίας είναι μία επικίνδυνη σχέση; «Πιστεύω ότι δεν έχουν σχέση. Απλώς κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει "όπλα" της λογοτεχνίας για να σαγηνεύσει τον αναγνώστη των δημοσιογραφικών θεμάτων», απαντά.

Βασίλης Κ. Καλαμαράς, Ελευθεροτυπία, 13.04.09

Απόκρυφες σελίδες της ιστορίας του γυναικείου κινήματος

Χείλη σαν βελούδο
Σάρα Ουότερς
εκδ Καστανιώτη


Τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Πρωταγωνίστρια: η Νάνσι, μικρή και αθώα ψαροπούλα από γραφικό εγγλέζικο λιμάνι. Από τα στρείδια, τα τραγούδια του καπηλειού και την αγκαλιά της φαμίλιας της θα την κλέψει μια για πάντα η Κίτι, παρενδυτική αρτίστα, άγγελος και δαίμονας συνάμα, που ονειρεύεται και για τις δυο τους μια λαμπρή καριέρα στη λονδρέζικη σκηνή. Μα η μοίρα συνωμοτεί ερήμην τους. Κι από το πρώτο καρδιοχτύπι, τα φώτα της ράμπας και το χειροκρότημα, η Νάνσι θα βρεθεί στο πεζοδρόμιο, έρμαιο στον αγοραίο έρωτα και τα ανείπωτα πάθη ανδρών και γυναικών που την πολιορκούν. Ωστόσο ο έρωτας θα οδηγήσει ως άλλη πυξίδα την ατρόμητη Νάνσι -και τον θαρραλέο αναγνώστη- ψηλαφώντας τις πλέον απόκρυφες σελίδες της ιστορίας του γυναικείου κινήματος. Μια μελαγχολική όσο και ηρωική κατάδυση στην πολυθρύλητη ισότητα, τη χειραφέτηση - μα πάνω απ' όλα μια συναρπαστική ανάγνωση της ερωτικής ελευθερίας στα γεννοφάσκια της, από το σημαντικότερο ίσως όνομα της νεότερης βρετανικής συγγραφικής γενιάς.

Συναρπαστικές ιστορίες

Μια συναρπαστική ημέρα της δασκάλας Έλενας

Παρακολουθήστε μια πολυάσχολη και συναρπαστική ημέρα στη ζωή της Δασκάλας Έλενας, του Πυροσβέστη Κώστα, της Κτηνιάτρου Μαρίας, της Γιατρού Κατερίνας, του Αγρότη Γιώργου και του Μάγειρα Νίκου, μέσα από έξι συναρπαστικά βιβλία.

Εικονογράφος Jo Litchfield
Ηλικία από 4 ετών

εκδ Άγκυρα

Από το blog του Coelho

A model’s routine

In order to write the book “The Winner is alone”, the main theme of which is the cult of celebrities, I had to do some interesting research into the routine of those women who inhabit the collective imagination: photographer’s models. However different they may be, what follows is an invariable pattern of behavior among them:

A] Before going to bed they use several creams to clean the pores and keep the skin hydrated – from an early age making the organism dependent on foreign elements. They wake up, drink a cup of black coffee without any sugar, and some fruit with fibers – so that the food that they ingest during the rest of the day passes quickly through the intestines. They climb on the scales three to four times a day and become depressed by each excessive gram denounced by the needle.

B] They are all aware that they will soon be upstaged by new faces and new tendencies, and they need urgently to show that their talent goes beyond the catwalks. They are constantly pleading with their agents to arrange a test for them so that they can show that they are capable of working as actresses – which is their big dream.

C] Unlike what the legend claims, they pay for their expenses – travel, hotel, and all those salads. They are invited by fashion designers’ assistants to do what they call casting, to select those who will be picked to face the catwalk or pose for a photo session. At that moment they are in front of people who are invariably ill-humored and use the little power they have to pour out their daily frustrations and never say a nice or encouraging word: “horrible” is the comment most commonly heard.

D] Their parents are proud of the daughter that has begun so well, and regret having ever said they were against that career – after all, she is earning money and helping the family. Their boyfriends have fits of jealousy, but control themselves because it’s good for the ego to be with a fashion model. Their girlfriends envy them secretly (or openly).

E] They go to all the parties they are invited to, and behave as if they were far more important than they actually are, which is a symptom of insecurity. They always have a glass of champagne in their hand, but this is just part of the image that they want to send out. They know that alcohol contains elements that can affect their weight, so their favorite drink is mineral water (still - although the gas does not affect the weight, it does have immediate consequences for the contour of the stomach).

G] They sleep badly due to the pills. They hear stories about anorexia – the most common disease in the milieu, a kind of nervous disturbance caused by obsession with weight and appearance which eventually educates the organism and rejects any type of food. They say that this won’t happen to them. But they never notice when the first symptoms appear.

H] They go directly from childhood to the world of luxury and glamour without passing through adolescence and youth. When asked about their plans for the future, they always have the answer on the tip of their tongue: “I want to go to university and study philosophy. I’m just doing this to be able to pay for my studies”. They know that this isn’t true. They can’t afford to attend school: there’s always a test in the morning, a photo session in the afternoon, a party which they have to attend to be seen, admired and desired.

People think they lead a fairytale life. And they want to believe this. Until some more curious writer decides not to give up, and questions a bit further. After a great deal of hesitating, they eventually say: “I was born to be an actress. So I am capable of pretending that this miserable life is the most glamorous profession in the world”.

The measure of love

“I have always wanted to know if I was able to love like you do,” said the disciple of a Hindu master.

“There is nothing beyond love,” answered the master. “It’s love that keeps the world going round and the stars hanging in the sky.”

“I know all that. But how can I know if my love is great enough?”

“Try to find out if you abandon yourself to love or if you flee from your emotions. But don’t ask questions like that because love is neither great nor small. You can’t measure a feeling like you measure a road: if you act like that you will see only your reflection, like the moon in a lake, but you won’t be following your path.”

Paulo Coelho's blog

Γράφει ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης

Πρώτη παρουσίαση του πολυαναμενόμενου μυθιστορήματος του Πίτερ Κάρεϊ "Ο παράνομος εαυτός του" στο Βιβλιοδρόμιο των Νέων (Σάβ., 25.04.09) από τον Θεόδωρο Γρηγοριάδη

http://www.ellinikagrammata.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=186%3A-2009-&catid=37%3A2009&Itemid=96&lang=el

Η ανακαίνιση αποκάλυψε άθικτα τα χειρόγραφα

Τα πρώτα βήματα του ψυχρού

ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΑΓΑΡΑΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΜΑΚΡΥΝΙΚΟΛΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

«Πρόχειρα πρώτης γραφής του βιβλίου εξωτερικής πολιτικής που φάγαν τα ποντίκια το 1948 στην οροφή του παλιού σπιτιού Αιγίνης 1 Κυψέλης.»

Σημείωση της Διδώς Σωτηρίου σε μια σελίδα του χειρογράφου της οδού Κοδριγκτώνος.

Μετά από δεκαετίες ξανάρχεται στο φως ένα σημαντικό ντοκουμέντο για τη διεθνή μεταπολεμική πολιτική Ιστορία και τις «κινήσεις» που θα άλλαζαν οριστικά την παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα. Δημοσιεύεται η πρώτη, «μεταξύ κειμένου και σημειώσεων», γραφή του βιβλίου της για τη διεθνή πολιτική τα πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, «το έργο μου που -όπως η ίδια έλεγε με παράπονο- το φάγαν τα ποντίκια». Αδημοσίευτο υλικό, που αγνοείτο από ένα καπρίτσιο της τύχης και ξαναβρέθηκε από ένα άλλο παιχνίδι της ίδιας, όπως φαίνεται, θεότητας.

«Το βιβλίο μου για τη διεθνή πολιτική, που το φάγαν τα ποντίκια…!» ήταν η μόνιμη επωδός, όποτε πήγαινε με τη Διδώ η κουβέντα για το 1948 και την παρανομία, που άρχισε για όλη την αριστερά μετά την αποχή από τις εκλογές του 1946, αλλά κυρίως μετά την ψήφιση του Α.Ν.509 (27.12.47). ‘Ήταν η εποχή που η Διδώ, εκτός από κομματικά, βρέθηκε και κυριολεκτικά άστεγη. Όταν άρχισαν οι εκτεταμένες διώξεις, η Διδώ εκδιώχθηκε από το ιδιόκτητο διαμέρισμά της (μην ξεχνάμε πως τότε δεν υπήρχε Σύνταγμα, ώστε να προστατεύεται η ιδιοκτησία) της οδού Κοδριγκτώνος, υπό τις εξής συνθήκες:

Μία υπερεθνικόφρων ένοικος της πολυκατοικίας, της οποίας το επώνυμο παρέπεμπε σε εθνικά κλέη, μάζεψε υπογραφές από όλους τους υπόλοιπους ενοίκους, που υποβλήθηκαν στην Ασφάλεια. Από εκεί και πέρα, η εκδίωξη της Διδώς, ως επικίνδυνης κομμουνίστριας, ήταν μια τυπική διαδικασία.

Η περί ής ο λόγος κυρία ήταν αδελφή πολιτικού ανδρός, που αρκετά χρόνια αργότερα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έλευση της χούντας και είχε φαιδρό πολιτικό τέλος στη μεταπολίτευση. Το οικογενειακό επώνυμο των δύο παραπέμπει σε ένα θάμνο. Ας σημειωθεί πως, ακόμα κάμποσα χρόνια αργότερα, η κυρία αυτή διετέλεσε και πενθερά πρωτοκλασάτου πολιτικού, ενώ το μικρό όνομα της κόρης της, συζύγου του πολιτικού, παραπέμπει σε έναν άλλο θάμνο.

Εν πάση περιπτώσει, η Διδώ, εγκαταλείποντας το σπίτι, έκαψε ή έβρασε μέχρι πολτοποίησης τεράστιο αριθμό χειρογράφων. Το υλικό που είχε συγκεντρώσει γράφοντας τα άρθρα στον ‘Ριζοσπάστη’, αφού ήταν ήδη δημοσιευμένο, δεν είχε νόημα να το καταστρέψει. Έτσι το πήρε μαζί της στο σπίτι όπου κατέφυγε, ένα νεοκλασικό στην οδό Αιγίνης 1 στην Κυψέλη, που ανήκε στην κουνιάδα της Μ. Ιορδανίδου. Οι δυο κόρες της τελευταίας, η Αγγελική και η Πάρη, βοηθούσαν με αυταπάρνηση σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις.

Στο σπίτι αυτό η Διδώ επεξεργάστηκε όλο το υλικό της το σχετικό με τη διεθνή πολιτική και, καθώς η παρανομία δεν είχε τέλος, έκρυψε την ολοκληρωμένη μορφή του βιβλίου στη σοφίτα. Με τη λήξη της παρανομίας το 1950 το αναζήτησε και διαπίστωσε με φρίκη πως τα τρωκτικά δεν είχαν αφήσει ούτε ένα κεφάλαιο που να διαβάζεται.

Έμεινε λοιπόν με τον καημό η Διδώ για τα επόμενα 45 χρόνια, ώσπου το 1995 διαπιστώθηκε πως η παροιμιώδης αφηρημάδα της είχε αποβεί σωτήρια. Καθώς η πολυκατοικία της οδού Κοδριγκτώνος είχε χτιστεί επί Ιωάννου Μεταξά, εποχή που όλοι οι αριστεροί επινοούσαν κρύπτες στα πιο απίθανα μέρη των σπιτιών τους, η Διδώ είχε φροντίσει να υπάρχει ένα μεγάλο κενό μέσα από τα σοβατεπιά (!) του σαλονιού. Όταν εξεδιώχθη υπό των εθνικοφρόνων, κάτω από τις συνθήκες που προαναφέραμε, έκρυψε προφανώς εκεί την πρώτη μορφή του βιβλίου, πράγμα που, με όσα μεσολάβησαν τις επόμενες δεκαετίες, αποκλείεται να θυμόταν πλέον. Αργότερα, το 1995, που το διαμέρισμα έγινε δωρεά στην Εταιρεία Συγγραφέων, η ανακαίνιση αποκάλυψε άθικτα τα χειρόγραφα.

Μικρό μέρος μόνο του βιβλίου ήταν διαμορφωμένο σε κείμενο έτοιμο για δημοσίευση. Επρόκειτο για μια ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ κειμένου και σημειώσεων και χρειάστηκε μια συναρμολόγηση των σελίδων, ώστε να μείνουν άθικτα, όχι μόνο όλα τα νοήματα, αλλά ακόμα και κάθε διατύπωση. Θα διακινδυνεύαμε να πούμε πως το βιβλίο αντιμετωπίστηκε σαν ανασκαφικό εύρημα και χρειάστηκε ανασυγκόλληση των σπαραγμάτων, χωρίς να θυσιαστεί τίποτε. Γεγονός είναι πως προέκυψε ένα ακόμα βιβλίο της Διδώς, που δείχνει μια άγνωστη πτυχή της, εκείνη του –πολύ οξυδερκούς- πολιτικού αναλυτή ή, κατά τον σημερινό νεολογισμό, του διεθνολόγου.»

Νίκος Μπελογιάννης

Με την έκδοση αυτή τιμούμε τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση της Διδώς Σωτηρίου, στις 18 Φεβρουαρίου 1909, και 50 χρόνων από την πρώτη μας συνεργασία με το βιβλίο Οι νεκροί περιμένουν (1959).

Οι Εκδόσεις Κέδρος

Μια καλύτερη ζωή

Αναζητώντας το Θεό

ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
εκδ Κέδρος

Ο τσιγγάνος Ασημάκης Μπέλος, ο πολιτικός πρόσφυγας Στέλιος Χαϊκάλης το 1981, ο Αμερικανός Πίτερ Λοστ το 1950, ο Πατρινοϊταλός Σπύρος Κριτσέτι το 1945, ο Πατρινός έμπορος Κώστας Μιχαλόπουλος το 1820, ο Αρβανίτης Φώτο Ζήκο το 1799.
Όλοι με πάθος αναζήτησης μιας καλύτερης ζωής. Με σχέδια και όνειρα. Πάντοτε μέσα στα όρια της Ιστορίας, που μόνο αυτή γνωρίζει τις κινητήριες δυνάμεις της: οικονομία, ιδεολογίες, κοινωνικές αντιπαραθέσεις και τη βία που σχεδόν πάντα ακολουθεί.

Δελτίο τύπου, εκδόσεις Καστανιώτη

Ντόρα Γιαννακοπούλου

Ένοχα μυστικά

Tο νέο μυθιστόρημα της Ντόρας Γιαννακοπούλου κυκλοφορεί στις αρχές Μαΐου.
Η Ντόρα Γιαννακοπούλου συναντά και πάλι τους αναγνώστες της με ένα νέο μυθιστόρημα με τίτλο Ένοχα μυστικά, όπου δύο νέες γυναίκες αναμετριούνται με τις τύψεις και τα ένοχα μυστικά τους, σε μια προσπάθεια να κερδίσουν το μερίδιό τους στην αγάπη.

ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
Η Στέλλα και η Μαριάννα απολαμβάνουν τη φιλία τους και την ανεμελιά της εφηβικής ηλικίας, όταν η ζωή θα τις φέρει αντιμέτωπες με την πιο σκληρή δοκιμασία. Από εκείνη τη στιγμή τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο. Μέσα σε ένα μόνο βράδυ τα δύο κορίτσια βίαια θα ενηλικιωθούν και ένα θανάσιμο μυστικό θα ορίζει στο εξής τις ζωές τους. Τα χρόνια θα περάσουν, νεαρές γυναίκες πια θα αναζητήσουν την ευτυχία, την επιτυχία, τον έρωτα. Όμως η μοίρα δεν θα τις αφήσει έξω από τα παιχνίδια της. Για μια ακόμα φορά θα στήσει τις δικές της παγίδες. Διάφορα παράξενα κι ανεξήγητα γεγονότα θα συμβούν, ενώ κάτι φοβερό και απίστευτο θα φέρει πάλι τα πάνω κάτω στη ζωή τους. Κι εκείνες θα χρειαστεί να αναμετρηθούν με τις τύψεις τους, να ξεθάψουν ένοχα μυστικά και να πληρώσουν βαρύ τίμημα, προκειμένου να κερδίσουν το μερίδιό τους στην αγάπη.
ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ ΣΤΙΣ 11 ΜΑΪΟΥ 2009

Νέο μυθιστόρημα από την Χιούαρντ

Το κορίτσι της Χρυσής Ακτής
Χιούαρντ Μιλς Μέριλυν
Πρώτη έκδοση:06/05/2009

εκδ Ωκεανίδα

Ένα νεαρό κορίτσι μεταμορφώνεται σε δυναμική γυναίκα καθώς παλεύει για να κερδίσει τη θέση που της αξίζει στη ζωή του άντρα της.