Τα μάθατε;

Ο κ. Κώστας Καρακάσης λέει: Ο Ιούνιος μπήκε με μια ελκυστική....πρόταση.
Μου ζητήθηκε η άδεια για την παραχώρηση των δικαιωμάτων του ΒΙΟΛΟΝΙΣΤΑ, προκειμένου να γυριστεί από ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό σε σήριαλ!
Μην βιάζεστε. Μη φανταστείτε ότι είναι τόσο εύκολο! Για να φτάσει κανείς μέχρι την τελική συμφωνία, υπάρχουν τόσες πολλές λεπτομέρειες που πρέπει να συμφωνηθούν ώστε οι διαπραγματεύσεις κρατούν καιρό και δεν είναι ποτέ σίγουρο το αποτέλεσμα.
Σημασία πάντως έχει ότι η...πρόταση έγινε και θα περιμένουμε όλοι να δούμε αν το "συνοικέσιο" θα ευοδωθεί
Υπομονή λοιπόν.

(http://blog.k-karakassis.gr/2009/06/blog-post.html)

Ο Όμηρος Αβραμίδης στη Λευκωσία

Ένα κείμενο για τις "Γυναίκες της συγνώμης"

Απ' τη χθεσινή παρουσίαση του βιβλίου στη Λευκωσία:

Σε μια εποχή αντιρομαντική, όπου το παροδικό εξιδανικεύεται κι ο υπερθετικός βαθμός διακωμωδείται, το αιώνιο στριμώχνεται βίαια μες στην αμφιβολία, πώς να γράψει κανείς για τον έρωτα και μάλιστα όταν τα υποκείμενά του δεν διαθέτουν το άλλοθι της εφηβείας;
Πώς να γράψει κάποιος χωρίς να νιώσει την πίκρα του ν’ αντικρύσει το έργο του στα ράφια των μελοδραματικών αναγνωσμάτων; Ο Λάκης Φουρουκλάς, βρίσκει τον τρόπο. Οι «Γυναίκες της Συγνώμης», το 3ο στη σειρά μυθιστόρημα του συγγραφέα, έχοντας πλήρως αφομοιώσει το πνεύμα της εποχής, παρακάμπτουν την εύκολη γραφή κι έρχονται να αναθεωρήσουν την έννοια του ρομαντικού μυθιστορήματος .
Στο βιβλίο , που γοητεύει με το ύφος και τη γλώσσα του, ο πεζός λόγος συναντά τον ποιητικό και ο ρυθμός του συγχρονίζεται με το ρυθμό των χτύπων της καρδιάς κι ο έρωτας αναγραμματίζεται , για να περιθάλψει καρδιές από καιρό ξελαστιχωμένες στη γωνιά τους
Ο μύθος είναι το πρόσχημα για να αμολήσει ο αφηγητής τα σκυλιά του υποσυνείδητου και να ενορχηστρώσει παύσεις και σιωπές, ικανές όμως να δημιουργήσουν εκκωφαντικό θόρυβο στα πιο απόκρυφα μπουντρούμια της συναίσθησης.
Ο συγγραφέας, δε διστάζει να δοκιμάσει τους ήρωές του γιατί είναι βέβαιος πως δε θα σπάσουν, τους γνωρίζει καλά. Λίγο μόνο θα λυγίσουν αφού είναι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό που είναι φτιαγμένα τα μεγάλα όνειρα.
Ρίχνει λάδι στη φωτιά της ψυχής τους, να τη φουντώσει, να την κάνει διάφανη, να γίνει η αποκάλυψη, να βρει ο καθένας τη στιγμή που τον αφορά, το μελτέμι που τον ταξιδεύει στον προορισμό .
Κανείς δεν πρέπει να συναντηθεί με κανέναν αν δεν είναι έτοιμος, αν δεν έχει πρώτα δικαιολογήσει την επιλογή και αν δεν έχει τακτοποιήσει μέσα του το παρελθόν και τις σκιές του.
Ο αφηγητής –συγγραφέας, κλείνει το μάτι στη μοίρα συνωμοτικά αναγνωρίζοντας τη δύναμή της να καταργεί των ανθρώπων τις επιθυμίες και να αποφασίζει αυτή την πορεία τους. Η μοναδική ελευθερία των πρωταγωνιστών είναι η διαχείριση των συναισθημάτων τους κάτι βέβαια καθόλου εύκολο δεδομένων των ανατροπών που εκτυλίσσονται στο έργο. Στον αναγνώστη δημιουργείται η εντύπωση πως κι ο συγγραφέας είναι υποχείριο της μοίρας και περιορίζεται στην απλή καταγραφή των γεγονότων . Δεν προορίζει τις τύχες των ηρώων αλλά τις προγνωρίζει. Ο αφηγητής παρουσιάζεται έτσι απροκάλυπτα προς το τέλος του βιβλίου για να κάνει μια αποτίμηση της όλης πορείας των ηρώων. Παρόλο που αυτό το εγχείρημα είναι επίφοβο αφού θέτει σε κίνδυνο τη σχέση αναγνώστη-ηρώων, αναγνώστη-αφηγητή, η σχέση αυτή διασώζεται την κρίσιμη στιγμή, έντεχνα, στο σημείο όπου ο συγγραφέας δίνει τον πυθιακό χρησμό « άλλοι θα γελάσουν κι άλλοι θα κλάψουν πικρά» .
Ο Δημήτρης , φοβάται πως δεν είναι αντάξιος της αγάπης της Χριστίνας . Την αγαπά, αλλά δεν ξέρει πόσο και το πιο οδυνηρό, πώς. Βγαίνει από τη φυλακή έχοντας ανοίξει τη διαθήκη του καιρού που του αφήνει την αβάσταχτη κληρονομιά να ερμηνεύσει της αλήθειας του το πρόσωπο. Ποια είναι η αλήθεια τελικά; Για πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να υποθέτει εκ του ασφαλούς; Αφήνεται να παρασυρθεί απ’ του κορμιού την πείνα παραμερίζοντας την πείνα της καρδιάς . Αρνείται την αγκαλιά της Χριστίνας για ν’ αφεθεί στα χέρια της Βέρας, μιας Σέρβας , φίλης της Μίρας , της Μίρας που έγινε η αιτία για να πάει ο Δημήτρης φυλακή, αφού τη βοήθησε να αυτοκτονήσει. Δεν κρατάει βέβαια για πολύ αυτή η σχέση με τη Βέρα αφού καραδοκεί και υποτροπιάζει ο έρωτας του Δημήτρη για τη Χριστίνα. Προδομένος από το κορμί, επιστρέφει τελικά στη μήτρα του ονείρου έχοντας πληρώσει το βαρύ τίμημα της εσκεμμένης του απουσίας από αυτή.
Η Χριστίνα παρατηρεί το Δημήτρη, όπως παρατηρούν ένα πουλί που βγαίνει απ’ το κλουβί και δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί τη λευτεριά του. Τον υποδέχεται σαν άσωτο υιό, από χρόνια χαμένο στις σκέψεις του που επιστρέφει στη γνώριμη θαλπωρή της οικειότητας . Μόνο που ο μόσχος ο σιτευτός δεν είναι άλλος από την ψυχή της που τη βάζει στα πόδια του κι αυτός από φόβο, δένει τα χέρια πισθάγκωνα κι αδυνατεί να την περιμαζέψει .Τον βλέπει να φεύγει χωρίς να τον παλεύει. Τα εφτά χρόνια αναμονής , τα εφτά χρόνια συμπαράστασης της προς αυτόν δεν θεωρεί πως της δίνουν το δικαίωμα να τον απαιτεί. Εγκλωβισμένη για λίγο μες στις υποθέσεις της προσπαθώντας « να είναι αυτή που χρειάζεται να είναι», τελικά τον αφήνει να τραβήξει το δρόμο του. Βρίσκει κι αυτή στο ξεδίψασμα του κορμιού την προσωρινή, όχι ευτυχία, μα το μετριασμό της μιζέριας της, γιατί η ευτυχία με άλλη αφή συντάσσεται. Ο Μάνος, ο πολύτιμος για τον αφηγητή Ιούδας- προδότης της ζωής, έρχεται σαν πυροτέχνημα να φωτίσει για λίγο τα σκοτάδια της με τις μουσικές του και τις συναλλαγές στου κρεβατιού το παζάρι. Αδυνατεί όμως να αφορίσει τον εγωιστικό του έρωτα γι’ αυτήν και τελικά συνδιαλέγεται με τη μοναδική επιλογή που ένας τέτοιος έρωτας αφήνει: το θάνατο. Η Χριστίνα ,τότε, στ’ ανάμεσο του πριν και του μετά, αποφασίζει να ρίξει το ζάρι και να ποντάρει στην καινούρια ευκαιρία που η μοίρα της φέρνει.
Ο Καπετάνιος έρχεται, σαν ένας άλλος Ζορμπάς να στάξει στις ψυχές των αγαπημένων του προσώπων τη σοφία που η συφοριασμένη του ζωή χάρισε. Αυτός ο γερόλυκος φωνάζει, γελάει, μεθάει, ονειρεύεται , γεύεται της κάθε μέρας τον ήλιο με την ίδια λαχτάρα που μαζεύει ένα παιδί τα κοχύλια στην άμμο. Σμιλεύει τα λόγια του με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να μην αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση. Βγάζει τη σημαδούρα απ’ το πέλαγο του Αδύνατου, του Ανέφικτου και την σπάει σε χίλια κομμάτια . Για να καταλάβει κάτι το αγγίζει, το μυρίζει του κάνει έρωτα. Ό,τι δεν είναι απτό δεν είναι ζωή, κι ό,τι δεν είναι ζωή , απλά δεν τον αφορά. Τις γυναίκες τις αγαπάει και προσδίδει σ ’ όλες μια ιερότητα ακόμα και σ’ αυτές που άλλοι κατακρίνουν, τις γυναίκες τις συγνώμης, αυτές που τους οφείλει η κοινωνία μιαν απολογία για το σταυρό που κουβαλάνε, για τα καρφιά που ποτέ δεν ξεκαρφώνονται , για το δάκρυ τ’ αστέγνωτο πάνω στο μαξιλάρι. Ο Καπετάνιος μαζί με τη Μαρία, την Ελένη και την Κατερίνα έρχονται σαν από μηχανής θεοί, να σώσουν όποιον θέλει μα διστάζει να σωθεί . Σαν ένας αλλόφρονος θίασος, σαν αψεγάδιαστη δυσμορφία της ζωής που δεν καταργεί την ισορροπία, αντίθετα γίνεται αρωγός της, φέρνουν αέρα καθαρό, ίδιο πρωτόκλαμα νιογέννητου μωρού στο Δημήτρη και τη Χριστίνα στήνοντας τους ύπουλα παιχνίδια , και το παράδοξο: με τη συγκατάθεσή τους!
Στο βιβλίο περιφέρονται γυναίκες αντιμέτωπες με διλήμματα, , που δε διστάζουν όμως να φανούν τολμηρές και να ανοίξουν τα σωστά χαρτιά της τράπουλας στο παιχνίδι της ζωής, γυναίκες που καλούνται να παίξουν το ρόλο του σχοινοβάτη στο σχοινί που ο κοινωνικός περίγυρος τεντώνει . Ισορροπούν, βρίσκουν την ευτυχία που δικαιωματικά τους ανήκει αψηφώντας τον ίλιγγο της κατάκρισης. Ωστόσο, δεν είναι όλες οι ίδιες. Οι χαρακτήρες τους διαγράφονται ευκρινώς. Έχουν το ίδιο βλέμμα, μα κοιτάνε αλλιώς.
«Οι γυναίκες της συγνώμης» είναι ένα έργο που μπορεί να διαβαστεί, από το τέλος προς την αρχή, σαν καρκινική επιγραφή αλλά και αποσπασματικά δεδομένου ότι ένα αρκετά μεγάλο μέρος του είναι γραμμένο σε ημερολογιακή μορφή.
Τα μηνύματά του είναι σαφή: Είναι αδύνατον να προχωρήσουμε μπροστά αν δεν ανακαλύψουμε τον εαυτό μας κι αν δεν προσαρμόσουμε τα κυβικά του στο όχημα της αντοχής μας...κι ο εαυτός μας είναι οι σχέσεις που δημιουργούμε. Είναι αδύνατο να κάνουμε μια νέα αρχή, αν δεν επιστρέψουμε εκεί που ανήκουμε, μα για να επιστρέψουμε, πρέπει να φύγουμε, να ανοιχτούμε σε καινούριες εμπειρίες.
Γυναίκες της συγνώμης, ένα έργο που στάζει ψυχή, όνειρο κι ελπίδα.....
Ελένη Σιούφτα

(http://lakisf.blogspot.com/2009/06/blog-post_04.html)

Κερδίστε νέα βιβλία από την Εμπειρία Εκδοτική

16 αντίτυπα από αυτά τα βιβλία της Εμπειρία Εκδοτική μπορούν να γίνουν δικά σας, αν δηλώσετε τώρα συμμετοχή μέσω της Φόρμας Διαγωνισμού και μείνετε on-line έως τις 12/6 που θα γίνει η κλήρωση και θα αναδειχθούν τα ονόματα των νικητών.

1. "Σταλαγματιές ονείρων", του Γιάννη Ζιώτη

2. "Θα σε περιμένω", της Ελένης Μπεντίλλα

3. "Ερωτικό Ρέκβιεμ", του Αλέξη Τότσκα

4. "Η τέχνη της ζωής", του Mark Joyner

Η Λ. Μαντά στην Κύπρο

Παρουσίαση του νέου βιβλίου της Λένας Μαντά στην Κύπρο

Το Βιβλιοπωλείο ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ και οι Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ σας προσκαλούν σε μια συνάντηση με τη Λένα Μαντά, με αφορμή την έκδοση του νέου της βιβλίου, ΕΡΩΤΑΣ ΣΑΝ ΒΡΟΧΗ.

Host:ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ - PSICHOGIOS PUBLICATIONS
Time:22 June 2009 19:00
Location:Βιβλιοπωλείο ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ

Δεν ήταν η πίκρα του χτες αλλά η απόγνωση του αύριο

Όταν οι γυναίκες τολμούν
Κωνσταντούρου Μαρία
εκδ Λιβάνη

Έκλεισα τα μάτια κι άφησα το μυαλό μου να ταξιδέψει στην κλεψύδρα του χρόνου. Εικόνες από τη ζωή μου πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου: ο γάμος μου, οι καβγάδες, οι γέννες, ο αγώνας μου να μεγαλώσω τα παιδιά μου, η μοναξιά μου… Προσπάθησα να διακρίνω κάποιες εικόνες από το μέλλον. Τίποτα! Ένα μαύρο χρώμα σαν καμένο φιλμ. Και δάκρυα. Τι είχα καταφέρει; Και τι μπορούσα να περιμένω από την υπόλοιπη ζωή μου; Μόνο αβεβαιότητα, μοναξιά και συμβιβασμούς. Ήμουν μόνη. Κι έπρεπε να τολμήσω. Να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Να ψάξω το μεγαλείο της αγάπης και να κάνω την κάθε μου μέρα μέρα χαράς. Εγώ έφταιγα για τις στενοχώριες μου, εγώ έφταιγα για τους συμβιβασμούς μου, τα μίση, τη δυστυχία μου. Εγώ έφταιγα για όλα. Έπρεπε να ξαναβρώ το χαμένο αυτοσεβασμό μου, ν’ αλλάξω τη ζωή μου. Έπρεπε να βρω το σωστό δρόμο. Έπρεπε να τολμήσω. Και τόλμησα!

«Αυτό που µε τρέλαινε περισσότερο δεν ήταν η πίκρα του χτες αλλά η απόγνωση του αύριο. Μέρες προγραµµατισµένες ως το τελευταίο λεπτό. Μέρες γκρίζες, µελαγχολικές, οργανωµένες από άλλους. Κι εγώ, µια µαριονέτα στα χέρια τους, να κινούµαι στο δικό τους ρυθµό. Καιρό τώρα υποψιάζοµαι πως είµαι κάποια άλλη. Πως µπήκα στο πετσί µιας ξένης που δεν πολυσυµπαθώ. Μιας άγνωστης που µου τη φόρτωσαν µε το ζόρι και µε βαραίνει η ύπαρξή της. Νιώθω την έντονη επιθυµία να επαναστατήσω και να ελευθερωθώ. Να ξαναγίνω το ατίθασο κορίτσι των εφηβικών µου χρόνων. Να βρω σε ποια γωνιά του παρελθόντος καθηλώθηκα και να ξαναρχίσω από κει. Να κερδίσω τα χρόνια που αισθάνοµαι πως έχασα. Ν’ αποκτήσω πάλι την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασµό µου. Να ζήσω!»

Είναι η μυθ-ιστορία

Hans Fallada, «Μόνος στο Βερολίνο»
εκδόσεις «Πόλις»

«Έχω μπροστά μου τον φάκελο μιας υπόθεσης. Πρόκειται για περίπου ενενήντα σελίδες. Τον φάκελο τον έχει ανοίξει η Γκεστάπο στο Βερολίνο, στην οποία ανήκουν και τα περισσότερα κείμενα, ενώ τον επίλογο τον έχει γράψει το Λαϊκό Δικαστήριο, επίσης στο Βερολίνο. Τα αρχεία αφηγούνται τη μοίρα δύο ανθρώπων». Μ’ αυτή τη φράση ξεκινά το επίμετρο στο βιβλίο του Hans Fallada, «Μόνος στο Βερολίνο», ένα βιβλίο που ο συγγραφέας έγραψε μόλις δύο χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1947, και λίγο πριν από τον θάνατό του.

Τυπικά, το «Μόνος στο Βερολίνο» είναι η μυθ-ιστορία δύο ανθρώπων χωρίς κάτι το ξεχωριστό, που όμως αποφασίζουν να εναντιωθούν στο ναζιστικό καθεστώς, και μάλιστα σε μια περίοδο που αυτό θριαμβεύει με συνεχείς στρατιωτικές νίκες. Δυο άνθρωποι που με μόνο σημείο αναφοράς το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αισθάνονται την ανάγκη και την υποχρέωση να διαφοροποιηθούν από το μαζικό παραλήρημα του ηγέτη που οδηγεί σε θριάμβους, δυο άνθρωποι που πρώτα απ’ όλα αναζητούν δικαιοσύνη στα δικά τους απλά μέτρα. Το βιβλίο αναπλάθει την ιστορία τους, το πρώτο τους ξέσπασμα, τη δράση τους (έγραφαν κάρτες και επιστολές κατά του Χίτλερ και τις άφηναν σε πολυσύχναστα σημεία – απλοί άνθρωποι, απλή δράση), το κυνηγητό απ’ την Γκεστάπο, τη σύλληψη και την καταδίκη τους σε θάνατο. Αλλά το βιβλίο είναι κάτι πολύ περισσότερο απ’ την εξιστόρηση μιας αντιστασιακής πράξης από Γερμανούς ενάντια σε Γερμανούς και ο Τζόζεφ Κόνραντ ευχαρίστως θα παραχωρούσε τον τίτλο «Η καρδιά του σκότους» γι’ αυτό το έργο. Γιατί το σκότος δεν είναι το ναζιστικό καθεστώς (αυτό είναι «απλή» έκφραση στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο), το σκότος είναι αυτοί που το εξέθρεψαν (και το εκτρέφουν). Αυτό περιγράφει πρωτίστως το βιβλίο και εκεί κρύβεται η άγρια δύναμή του.

Η ιστορία δεν εκτυλίσσεται στο (θεωρούμενο) τυπικό περιβάλλον της εποχής (στρατός, SS, όπλα, μάχες κ.λπ.), αλλά σε μια λαϊκή πολυκατοικία του Βερολίνου. Ο περίγυρος των δύο αυτών ανθρώπων είναι επίσης απλοί άνθρωποι: ο μικροαπατεώνας που θέλει να πιάσει την καλή, ο φανατισμένος νεαρός που θέλει να γίνει στέλεχος του καθεστώτος, ο καριερίστας αστυνομικός, η χωρισμένη κυρία που θέλει πια να ζήσει ήρεμα…

Τέτοιοι άνθρωποι είναι αυτοί που περιβάλλουν τους δύο πρωταγωνιστές του βιβλίου τους, με τις επιθυμίες τους, τους μικρούς στόχους τους, τις βλέψεις τους. Και, πάνω απ’ όλα, με τους φόβους τους, ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι από φόβους, από ένοχες (πραγματικά ή λιγότερο πραγματικά) συνειδήσεις που επιμένουν να ομφαλοσκοπούν και να χάνουν τη «μεγάλη εικόνα», που δέχονται (με μία και μοναδική εξαίρεση στο βιβλίο) ό,τι τους συμβαίνει και επιμένουν να αγνοούν οτιδήποτε πέρα απ’ αυτούς τους ίδιους. Και είναι η καρδιά του σκότους γιατί δεν το γεννούν, αλλά το συντηρούν και το τρέφουν, άβουλο χώμα κακής σποράς.

Το «Μόνος στο Βερολίνο» ανήκει στην κατηγορία των «δυνατών» βιβλίων: δεξιοτεχνική πλοκή, δουλεμένοι και πειστικοί χαρακτήρες, σαφή και καθαρά (και διόλου απλοϊκά) μηνύματα και συμβολισμοί. Ειδικά η πλοκή και η απόδοση των γεγονότων είναι υποδειγματικά. Αν μάλιστα λάβει κανείς υπόψη πότε γράφτηκε το βιβλίο, η αξία του συγγραφέα μεγεθύνεται: ούτε «φτηνά κατηγορώ» (για τους πολλούς που έβλεπαν και δεν αντιδρούσαν) ούτε ηρωοποίηση και άλλοθι («ναι, υπήρχαν και καλοί Γερμανοί τότε»), ούτε ρητορικά και ιδεολογικά ξεσπάσματα, ούτε μηνύματα παρηγορίας, ούτε happy end. Μόνο το ψηφιδωτό του ζόφου.

Γι’ αυτό το «Μόνος στο Βερολίνο» (σχεδόν εβδομήντα χρόνια μετά τα γεγονότα που αφηγείται) γραπώνει τον αναγνώστη του απ’ τον λαιμό: είναι αληθινό, στάζει αίμα. Και γι’ αυτό στιγμές-στιγμές οδηγεί τον αναγνώστη του στην απελπισία: όλα αυτά είναι ακόμα εδώ.

Υ.Γ. Το εξώφυλλο του βιβλίου φιλοξενεί μια φωτογραφία της Σόφι Σολ, της πιο «επιφανούς» άσημης Γερμανίδας που αντιστάθηκε στο ναζιστικό καθεστώς. Ο γράφων δεν έχει υπόψη του κάποια μονογραφία (στα ελληνικά τουλάχιστον) για τη Σόφι Σολ παρά αναφορές σ’ αυτή σε διάφορα (ιστορικά κατά βάση) συγγράμματα. Πάντως, έχει γυριστεί ταινία (με τίτλο το όνομά της) που αφηγείται την ιστορία της. Αναζητήστε στα dvd club και το «Σκοτεινό σημείο: η γραμματέας του Χίτλερ», το ντοκιμαντέρ για την Τράουντλ Γιούνγκε, που στα 90 της μίλησε για πρώτη φορά για τη ζωή της κοντά στον Χίτλερ. Και διαβάστε και το «Μόνος στο Βερολίνο». Αυτή η «τριάδα» λέει περισσότερα ίσως απ’ ό,τι η ιστορία μπορεί να αφηγηθεί για την πραγματική καρδιά του σκότους.

Χ. Ζαρίφης

(http://www.in2life.gr/culture/book/articles/164427/article.aspx)

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΟΥΙΖ

ΜΕ ΔΩΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ»

Διακοπές χωρίς βιβλία για διάβασμα δεν νοούνται! Αλλά ποια βιβλία;

Τα «Ελληνικά Γράμματα» δίνουν την ευκαιρία στους αναγνώστες να αποκτήσουν δωρεάν απολαυστικά βιβλία σημαντικών συγγραφέων, συμμετέχοντας απλώς σ’ ένα λογοτεχνικό κουίζ.

Το «Λογοτεχνικό κουίζ» διοργανώνεται από τα «Ελληνικά Γράμματα» και το in.gr, για δεύτερη χρονιά, φέτος, με ερωτήσεις που αφορούν δημοφιλή βιβλία του εκδοτικού οίκου. Το έπαθλο θα είναι βιβλία για τις καλοκαιρινές αναγνωστικές αποδράσεις.

Οι ενδιαφερόμενοι αναγνώστες θα βρουν τις σωστές απαντήσεις στις 20 λογοτεχνικές «σπαζοκεφαλιές» που περιλαμβάνει το Λογοτεχνικό κουίζ σερφάροντας στην ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου (www.ellinikagrammata.gr).

Όσοι απαντήσουν σωστά σε όλες τις ερωτήσεις θα πάρουν μέρος αυτομάτως στην κλήρωση για το μεγάλο βραβείο:

πέντε αναγνώστες κερδίζουν πέντε βιβλιο-επιταγές αξίας 150 ευρώ, για βιβλία της επιλογής τους από τον πλούσιο κατάλογο των «Ελληνικών Γραμμάτων», σε πέντε αναγνώστες.

Νικητές στο Λογοτεχνικό κουίζ όμως δεν θα είναι μόνο όσοι απαντήσουν σωστά σε όλες τις ερωτήσεις.

Όλοι οι συμμετέχοντες, ανεξάρτητα από το αν απάντησαν ή όχι σωστά, θα συμμετάσχουν σε κλήρωση, κατά την οποία 50 τυχεροί θα λάβουν δωρεάν ένα μυθιστόρημα από τα «Ελληνικά Γράμματα».

Για τη διασφάλιση της διαφάνειας του διαγωνισμού, ο κάθε ενδιαφερόμενος έχει δικαίωμα μίας μόνο συμμετοχής.

Το Λογοτεχνικό κουίζ θα διαρκέσει ολόκληρο τον Ιούνιο. Την πρώτη ημέρα του Ιουλίου, μετά την κλήρωση, θα αναρτηθούν τα ονόματα των νικητών στο in.gr και στην ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου, www.ellinikagrammata.gr.

Από την επομένη και έως τις 30 Ιουλίου οι τυχεροί θα μπορούν να προμηθεύονται τα βιβλία-δώρα από το Βιβλιοπωλείο των εκδόσεων «Ελληνικά Γράμματα» (Ζωοδόχου Πηγής 21 & Τζαβέλλα 1).

Στην ιστοσελίδα των «Ελληνικών Γραμμάτων» παρουσιάζεται το ενημερωτικό αφιέρωμα «Βιβλία για ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!», με προτάσεις νέων τίτλων κατά κατηγορίες (λογοτεχνία, παιδικό βιβλίο κ.λπ).

Καλό καλοκαίρι!

«Έν αρχή ήν ο Λόγος»

Λόγια φτερά
Χρήστος Χωμενίδης
εκδ Πατάκης

Λίγο προτού πεθάνει ο Τήνελλος, περίφημος αοιδός του 8ου π.Χ. αιώνα, διηγείται στον εγγονό του τη ζωή του: Τα παιδικά του χρόνια στα παράλια της Ιωνίας, την ένταξή του στην ακολουθία του προαιώνιου αοιδού Αναβάτη, το πέρασμά του από τις Μυκήνες κι από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους έρωτες, τα ταξίδια και τις μεταμορφώσεις του. Τις ηδονές που γεύτηκε, τα πάθη και τις συμφορές που -άθελά του;- προκάλεσε...

Δραματικός κι ευτράπελος, αχόρταγος κι αλαφροϊσκιωτος, ο Τήνελλος -παππούς του Ομήρου- αποτελεί συνάμα ήρωα-πρόγονο του Δον Κιχώτη αλλά και του Γαργαντούα. Το Λόγια-Φτερά είναι ένα μυθιστόρημα περιπλάνησης σε ένα κόσμο που αποδεικνύεται πολύ πιο οικείος, χυμώδης και πολύχρωμος από όσο μας έχουν μάθει να τον φανταζόμαστε...

Επιστρέφοντας στον καιρό όπου οι μύθοι ακόμα πλάθονταν, ο Χ.Α. Χωμενίδης μιλάει αλληγορικά για την υπέρτατη δύναμη της αφήγησης. Το σύμπαν παίρνει νόημα και σχήμα, μονάχα εφόσον το εξιστορούμε.

Ο τίτλος Λόγια-Φτερά θα μπορούσε να είναι μετάφραση του ομηρικού «έπεα πτερόεντα». Είτε παράφραση του βιβλικού «Έν αρχή ήν ο Λόγος»...

Ζωγραφίστε

Ζωγραφίστε "Το αγαπημένο μέρος διακοπών", "Το αγαπημένο καλοκαιρινό παιχνίδι" ή "την αγαπημένη καλοκαιρινή σας παρέα" και φέρτε τη ζωγραφιά σε όποιο κατάστημα της βιβλιοκίνησης θέλετε ή ταχυδρομήστε το στη διεύθυνση Βιβλιοκίνηση Ελ. Βενιζέλου 31, 15127 Μελίσσια για το διαγωνισμό "Το Δικό Μου Καλοκαίρι". Απαραίτητα στοιχεία το ονοματεπώνυμο του παιδιού, η ηλικία, η διευθύνση και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας.

Πέντε μεγάλοι νικητές θα κερδίσουν όλα τα απαραίτητα για τις ανάγκες της σχολικής τους περιόδου.
Σχολικά, χαρτικά, σχολικά βιβλία και βοηθήματα για όλα τα μαθήματα (από τις εκδόσεις Μεταίχμιο), συνολικής αξίας 1.000 ευρώ. Τελευταία ημερομηνία παραλαβής συμμετοχών: 17/08/2009.

Οι νικητές θα ανακοινωθούν στο site στις 01/09/2009 και θα ενημερωθούν τηλεφωνικά.

Όροι Συμμετοχής

1. Στο διαγωνισμό μπορούν να συμμετέχουν με τις ζωγραφιές τους, παιδιά ηλικίας από 5 (πέντε) έως 14 (δεκατεσσάρων) ετών. Η επιλογή των νικητών θα γίνει από κριτική επιτροπή ανά ηλικία (5-7), (8-10), (11-12), (13-14) ετών.
2. Οι νικητές που θα αναδειχτούν είναι 5 (πέντε) και θα κερδίσουν σχολικά είδη και βιβλία αξίας 200 ευρώ ο καθένας. Έαν υπάρξει ισοψηφία από τους κριτές για τα έργα θα γίνει κλήρωση ενώπιον του δικηγόρου Θεσσαλονίκης κ. Αποστολίδη Γιώργου.
3. Τα δώρα δεν ανταλλάσονται με χρήματα.
4. Εξαιρούνται από τον διαγωνισμό οι υπάλληλοι της Βιβλιοκίνησης.
5. Οι νικητές θα μπορούν να παραλάβουν τα δώρα τους από το κατάστημα στο οποίο κατέθεσαν ή στείλαν το έργο τους, το αργότερο έως της 30/09/2009.