Οι εκδότες απαντούν | Νώντας Παπαγεωργίου

Συνέντευξη στον Κώστα Αγοραστό

Το εντυπωσιακό "άνοιγμα" των εκδόσεων Μεταίχμιο, τα τελευταία χρόνια, στην ελληνική πεζογραφία, το ηλεκτρονικό βιβλίο, οι νέοι συγγραφείς και η κρίση είναι ορισμένα από τα θέματα για τα οποια κουβεντιάσαμε με τον εκδότη κύριο Νώντα Παπαγεωργίου, των εκδόσεων Μεταίχμιο.

Κύριε Παπαγεωργίου, σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Ήθελα να ξεκινήσουμε με την ερώτηση αν και με ποιον τρόπο η οικονομική κρίση έχει πλήξει τον εκδοτικό σας οίκο.

Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει ολόκληρη την κοινωνία. Δεν θα μπορούσε μια επιχείρηση, όσο υγιής και επιτυχημένη είναι, να μείνει ανεπηρέαστη. Ευτυχώς το βιβλίο δεν ήταν ποτέ προϊόν πολυτελείας κι ούτε ταυτίστηκε με το λάιφσταιλ της επίπλαστης ευμάρειας της προηγούμενης δεκαετίας. Όσοι αγόραζαν βιβλία θα συνεχίζουν να αγοράζουν. Μπορεί να αγοράζουν λιγότερα βιβλία. Να είναι πιο αυστηροί πλέον στις επιλογές τους. Προσωπικά αυτό δεν με τρομάζει. Εμάς ο πήχης μας ήταν ήδη ανεβασμένος και προ κρίσης. Η κρίση έχει επηρεάσει και την αγορά του βιβλίου αλλά όχι στον ίδιο βαθμό που έχει αγγίξει άλλου είδους επιχειρήσεις π.χ. την αυτοκινητοβιομηχανία. Και το θεωρώ και λογικό εντέλει. Κάποιος μπορεί να αποφασίσει πως δεν έχει ανάγκη από ένα αμάξι τελικά. Το να πει το ίδιο για τα βιβλία είναι αδύνατον.

Το εκδοτικό σας πρόγραμμα, εδώ και κάποια χρόνια, έχει εμπλουτισθεί με βιβλία νεοελληνικής πεζογραφίας. Πείτε μου τα κριτήρια με τα οποία «χτίζετε» μεθοδικά τον εκδοτικό σας κατάλογο.

Τα μοναδικό μας κριτήριο είναι η ποιότητα. Σταδιακά και προσεχτικά έχουμε ανοίξει τον εκδοτικό μας ορίζοντα προς όλα τα σημεία. Η Ελληνική Πεζογραφία είναι ένας ακρογωνιαίος λίθος σ’ αυτό το στερέωμα. Τα δύο τελευταία χρόνια είμαστε πιστεύω ο δυναμικότερα αναπτυσσόμενος οίκος στο κομμάτι της Ελληνικής Πεζογραφίας και έπεται συνέχεια.

 Το Μεταίχμιο είναι ένας από τους εκδοτικούς οίκους που φιλοξενεί τη δουλειά τόσο πρωτοεμφανιζόμενων, όσο και παλαιότερων συγγραφέων. Όσον αφορά τους πρωτοεμφανιζόμενους, τι είναι αυτό που περιμένετε να δείτε στη γραφή κάποιου ώστε να τον επιλέξετε και να εκδώσετε τα κείμενά του;

Αυτή τη σπίθα. Μια θερμοκρασία γραφής. Αυτό το κάτι. Μια γλώσσα που δεν μπορείς να αγνοήσεις, μια πλοκή, έναν χαρακτήρα. Όλα αυτά τα μαγικά στοιχεία που κάνουν ένα μυθιστόρημα, ένα διήγημα ή μια νουβέλα ένα ακαταμάχητο ανάγνωσμα. Η γραφή ενός ανθρώπου εκπέμπει έλξη όπως ακριβώς ένα πρόσωπο. Αυτό είναι λοιπόν που ψάχνουμε σε έναν πρωτοεμφανιζόμενο. Να μας τραβήξει το βλέμμα. Να μας κρατήσει την προσοχή. Να μας κάνει να πιστέψουμε.

Έχετε πραγματικά συγκινηθεί από κάποιον πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα που εξέδωσε ο οίκος σας;

Πιστεύουμε σε όλους τους νέους συγγραφείς μας το ίδιο. Ο καθένας σε συγκινεί για άλλο λόγο. Άλλος με το χιούμορ, άλλος με την ευρηματικότητα, άλλος με τη δύναμη των εικόνων του, την περιγραφική του δεινότητα. Η λογοτεχνία είναι ένας σχεδόν ιδεατός κόσμος. Μπορούν να συνυπάρχουν και να αναπτύσσονται όλες οι φωνές χωρίς ποτέ η μία να στερεί ένταση ή ζωτικό χώρο απ’ την άλλη.

Έχετε μπει δυναμικά τα τελευταία χρόνια και στον «χορό» των μετεγγραφών συγγραφέων. Υπό τις παρούσες συνθήκες, η επανέκδοση παλαιότερων βιβλίων μαζί με τα τρέχοντα είναι πράξη υπέρμετρης αγάπης για το βιβλίο ή αποτελεί επίδειξη εκδοτικής δύναμης και πρεστίζ;

Πιστεύουμε στο συνολικό έργο των συγγραφέων που προτιμούν τον εκδοτικό μας οίκο και είναι τιμή μας να προσφέρουμε σε παλαιότερα βιβλία τους μια δεύτερη εκδοτική ζωή. Τα έργα με κάποιο τρόπο ξαναγεννιούνται: περνούν από νέα επιμέλεια, τόσο συγγραφικά όσο και αισθητικά, και έρχονται να συναντήσουν το σήμερα σαν καινούργια. Αυτό δεν είναι επίδειξη δύναμης και πρεστίζ, είναι πράξη σεβασμού και αγάπης.

Αναπτύσσετε φιλικές σχέσεις με τους συγγραφείς σας ή προτιμάτε να κρατάτε μια απόσταση χάριν επαγγελματισμού;

Δεν τηρώ κάποια προκαθορισμένη στάση βάσει πλάνου ή σχεδίου. Υπάρχουν συγγραφείς με τους οποίους έχω φιλικές σχέσεις είτε γιατί αυτό έχει προηγηθεί της συνεργασίας είτε γιατί το έφερε η ζωή και οι χαρακτήρες μας. Όλους πάντως, ανεξαρτήτως φίλιας, τους αντιμετωπίζω με την ίδια εκτίμηση και σεβασμό.

Ο εκδοτικός σας οίκος έχει ισχυρή εκδοτική παρουσία, πέραν την ελληνικής πεζογραφίας, στα σχολικά βοηθήματα, στην ξένη λογοτεχνία και το παιδικό βιβλίο, εκτός των άλλων. Ποιος είναι ο κοινός τόπος που συνδέει όλες αυτές τις εκδοτικές προτάσεις;

Το καλό βιβλίο και η αγάπη γι’ αυτό. Το μεράκι να ικανοποιούμε κάθε τύπο αναγνώστη και κάθε ηλικία. Αυτό δίνει και στη δουλειά μας ποικιλία και γνωριμία με χώρους διαφορετικούς. Θέλουμε πάντα να δοκιμάζουμε νέες προκλήσεις. Η αποτυχία δεν μας φοβίζει, είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι. Δεν θα ξέρουμε τι χάσαμε ποτέ αν δεν πειραματιστούμε σε νέες αγορές.

Ένας ακόμη τομέας, όπου το Μεταίχμιο έχει μπει δυναμικά, είναι το ηλεκτρονικό βιβλίο. Θεωρείτε ότι το μέλλον του βιβλίου βρίσκεται στις ηλεκτρονικές-ψηφιακές ταμπλέτες ή είναι αυτή απλώς μια μόδα της εποχής μας;

Η αλήθεια είναι ότι η ψηφιακή έκδοση έχει δύο βασικά πλεονεκτήματα για τους αναγνώστες: τη χαμηλότερη τιμή και το γεγονός ότι ενσωματώνει δυναμικά interactive χαρακτηριστικά, όπως πλήρη αναζήτηση κειμένου με λέξεις-κλειδιά, rich media στοιχεία (βίντεο, ήχος και flash animations μέσα στις σελίδες, highlights και σημειώσεις, αποκόμματα κ.ά.), τα οποία διευκολύνουν όλους όσοι ανατρέχουν σε λεξικά, εγκυκλοπαίδειες και σε άλλα συγγράμματα για να κάνουν κάποιες εργασίες. Και φυσικά μια συσκευή ανάγνωσης ή ένας υπολογιστής μπορεί να χωρέσει εκατοντάδες βιβλία, τα οποία δεν χωρούν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού μας ούτε στη βαλίτσα των διακοπών μας, και η πρόσβαση σε αυτά είναι άμεση.

Η τεχνολογία των e-books δεν είναι ακόμη ευρέως διαδεδομένη στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Τώρα γίνονται τα πρώτα βήματα και οι έλληνες αναγνώστες είναι ακόμα πιο επιφυλακτικοί. Με μεγαλύτερη άνεση το αποδέχεται η νεότερη γενιά, και αυτό είναι αυτονόητο, δεδομένου ότι οι νέοι έχουν περισσότερη εξοικείωση με την τεχνολογία και τις εξελίξεις της.

Είναι γεγονός ότι έχουμε ένα νέο προϊόν, μια νέα επιλογή για διάβασμα. Οι πωλήσεις θα επηρεαστούν σίγουρα, όχι όμως στο άμεσο μέλλον. Μας ανοίγεται μια νέα αγορά και οι αναγνώστες έχουν περισσότερες επιλογές για τον τρόπο ανάγνωσης. Το θέμα είναι να υπάρχουν αναγνώστες.

Μετά το ΕΚΕΒΙ, που άνοιξε τον «χορό» των σεμιναρίων δημιουργικής γραφής, παρόμοιες δραστηριότητες εγκαινίασαν κι άλλοι φορείς εμπλεκόμενοι με το βιβλίο και ακολούθησαν εκδοτικοί οίκοι, μεταξύ των οποίων, από τους πρώτους και ο δικός σας. Τι προσδοκά ένας εκδότης από τη διοργάνωση τέτοιων σεμιναρίων;

Επαφή, γνωριμία, ανάπτυξη σχέσεων με νέο αναγνωστικό κοινό. Την ανάδειξη νέων ταλέντων ενδεχομένως, αλλά κυρίως σε ό,τι αφορά τον δικό μας εκδοτικό οίκο την ανάπτυξη παράλληλων δράσεων που σχετίζονται έμμεσα με το βιβλίο αλλά και με τη διά βίου μάθηση, την αυτομόρφωση και τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου. Για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά στον ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ διοργανώνεται ένα πλούσιο πρόγραμμα σεμιναρίων. Εκτός από το σεμινάριο της δημιουργικής γραφής, πραγματοποιούνται επίσης σεμινάρια κατάρτισης επιμελητών-διορθωτών κειμένων, επιμέλειας-διόρθωσης λογοτεχνικών κειμένων, συγγραφής σεναρίου κ.ά., στα οποία διδάσκουν καταξιωμένοι επιστήμονες με μεγάλη επαγγελματική πείρα. Μέσα σ’ αυτά τα πέντε χρόνια περισσότεροι από 800 σπουδαστές μας εμπιστεύτηκαν και είχαν τη δυνατότητα να αποκτήσουν επιπλέον γνωστικά εφόδια σε τομείς που τους ενδιαφέρουν.

 www.bookpress.gr

Limit

Του Μάκη Πανώριου

Η σύγχρονη επιστημονική φαντασία βασίζει τη μυθολογία της στο επιστημονικό-τεχνολογικό υλικό του παρόντος, γεγονός που της προσδίνει μια υποτιθέμενη ρεαλιστικότητα, υποβαθμίζει όμως τη σημασία της δημιουργικής φαντασίας. Ως εκ τούτου, η «σκληρή ε.φ.», όπως ονομάστηκε ο ιδιαίτερος αυτός κλάδος του είδους, να δίνει την εντύπωση ότι το «απίθανο» μπορεί να γίνει «πιθανό», αλλά μόνο με τη δυνατότητα της νέας υπερτεχνολογίας.

Οι θεωρίες διαφόρων επιστημόνων επιχειρηματολογούν υπέρ της εν λόγω απόψεως. Ωστόσο, τα θαυμαστά επιτεύγματα του σύγχρονου επιστημονικού-τεχνολογικού πολιτισμού, όπως, επί παραδείγματι, το ταξίδι στο διάστημα, οι σκεπτόμενες μηχανές, η κλωνοποίηση πλασμάτων, η μεταμόσχευση οργάνων, η κινητή τηλεφωνία, η εικονική πραγματικότητα, οι τηλεοράσεις ευρείας οθόνης, οι ‘σοφοί’ υπολογιστές, το διαδίκτυο, κ.α. προϋπήρξαν στη φαντασία των συγγραφέων του είδους, όταν η επιστήμη της εποχής τους δεν τολμούσε ούτε καν να τα διανοηθεί. Και, μπορεί να μην προφήτεψαν την έλευση του δυστοπικού μέλλοντος, σίγουρα όμως αφουγκράστηκαν τον δυσοίωνο ήχο του.

Σήμερα το είδος, ελαφρώς κουρασμένο, αναμένει τον συγγραφέα του. Για την ώρα, επαναλαμβάνει την αρχετυπική μυθολογία του, απαλλαγμένη, όπως διατείνεται, από τις «εμπορικές ανεδαφικότητες του παρελθόντος». Προσπαθεί να την εκλογικέψει, να την πιθανοποιήσει, αν μου επιτρέπεται ο νεολογισμός, θεωρώντας την ως προβολή του αδιέξοδου παρόντος. Πολύ φυσικό να μοιάζει με δημοσιογραφικό ρεπορτάζ τηλεοπτικής και κινηματογραφικής… απόχρωσης.

Το εν λόγω είδος καλλιεργείται επάξια από τον Φρανκ Σέτσινγκ (Γενν.1957). Ο πολυπράγμων νέος Γερμανός συγγραφέας, διευθυντής διαφημιστικής εταιρίας, μουσικός παραγωγός, ερασιτέχνης… μάγειρας, και διάσημος πλέον μπεστσελερίστας, εμφανίζεται, μέσω του έργου του, γνώστης της σημερινής πραγματικότητας. Η ‘ρεαλιστική’ υποδομή της μυθιστορίας του υπαγορεύει ελεγχόμενη γραφή ε.φ. Στο έργο του πρωταγωνιστούν τα πραγματολογικά υλικά που αντλούνται από ανάλογες πηγές. Τα χρησιμοποιεί σε σημείο υπερκορεσμού, ενδίδοντας στην εμπορευματοποίησή τους.

Το πρώτο του μυθιστόρημα προσυπογράφει την εν λόγω διαπίστωση. «Το σμήνος» (Καστανιώτης, 2007) καταπιάνεται με το ακανθώδες οικολογικό πρόβλημα. Θεωρεί την Φύση, με όλα όσα την συνιστούν, ως νοήμονα υπεροργανισμό που εξανίσταται, επαναστατεί και επιτίθεται εναντίον του ανθρώπου, επιζητώντας όχι μόνο να του δώσει ένα μάθημα για την δολοφονική συμπεριφορά του απέναντί της αλλά και να τον τιμωρήσει. Υπερφυή ενάλια πλάσματα, ιχθείς, φάλαινες, σκουλήκια, καβούρια, μέδουσες, χταπόδια, καλαμάρια, όστρακα, αλλά και φοβερά τσουνάμι, αναλαμβάνουν να τον συνετίσουν καταφέρνοντάς του ένα ισχυρό θανατηφόρο ράπισμα.

Δύο χρόνια αργότερα επιτίθεται ξανά μ’ ένα νέο πολυσέλιδο μυθιστόρημα, που δεν αποφεύγει τη φλυαρία, την περιττολογία και το βομβαρδισμό του αναγνώστη με πλήθος πραγματολογικού υλικού που δυσχεραίνει όχι μόνο την ανάγνωσή του, αλλά και την παρακολούθηση της ιστορίας του. Αυτά, ωστόσο, κατά παράδοξο τρόπο, του εξασφαλίζουν την επιτυχία. Εν πάση περιπτώσει, το “Limit” συνεχίζει την ίδια προβληματική με το προηγούμενο, καυτηριάζοντας την ανθρώπινη συμπεριφορά με ακόμη σκληρότερη γλώσσα. Πιο κοντά στη σύγχρονη πραγματικότητα, η πολυφωνική ιστορία του εκτυλίσσεται τώρα στο διάστημα, κι όχι στο γήινο θαλάσσιο τοπίο. Κέντρο της το Φεγγάρι.

Η εγκατάσταση του ανθρώπου σ’ αυτό δεν γίνεται βέβαια με σκοπό τη μελέτη του, αλλά την εμπορευματική του εκμετάλλευση. Στο υπέδαφός του ενυπάρχει το ήλιον-3, ένα στοιχείο που μπορεί να επιφέρει επανάσταση στην παγκόσμια κοινωνία. Εξυπακούεται ότι ο κάτοχός του, με αυτό το ‘όπλο’ ανά χείρας, θα μπορεί να καθορίζει την τύχη ολόκληρου του πλανήτη. Στο εφιαλτικό παιχνίδι της απόκτησης της μερίδας του λέοντος λαμβάνουν μέρος πολλά κράτη, τουλάχιστον όσα έχουν τη δυνατότητα. Η ουσιαστική διαμάχη όμως επικεντρώνεται μεταξύ Αμερικής και Κίνας.

Υπό το πρόσχημα ενός ταξιδιού στη σελήνη με έναν υπερσύγχρονο ανελκυστήρα (τον ‘εφεύρε’ πρώτος ένας Γάλλος συγγραφέας του 18ου αιώνα, ο Αντρέ Λορί, στο μυθιστόρημά του, «Οι εξόριστοι της Γης», αργότερα τον ‘βελτίωσε’ ο Άρθουρ Κλαρκ), μια ομάδα μεγιστάνων του πλούτου, που τα μέλη της ανήκουν και στα δύο στρατόπεδα, εμφανίζονται στο προσκήνιο της ιστορίας ως θαυμαστές του φαινομένου οι μεν, ως δολιοφθορείς του οι δε. Αλαζονικοί, υπερφίαλοι, προκλητικοί, έχοντας απωλέσει και τον στοιχειώδη ανθρωπισμό, επαναλαμβάνουν τον κατακτητικό εαυτό τους, και το αποικιακό πνεύμα του παρελθόντος. Το διάστημα τους ανήκει.

Όπως έχει ήδη διαφανεί, το μυθιστόρημα του Φ.Σ. φιλοδοξεί να είναι μια συμβολική καταγγελία των σημερινών ‘αρχόντων’ του κόσμου, αλλά και ‘εισαγωγή’ σε ένα πιθανό αδιανόητο μέλλον, ανεξέλεγκτο, καταστροφικό που μοιάζει να αναπαράγεται ερήμην των ‘συντελεστών’ του. Στην καλύτερη περίπτωση το βλέπει να στρέφεται εναντίον του, αλλά αδυνατεί πλέον να το αντιμετωπίσει, και, κυρίως, να το αναστρέψει. Ως εκ τούτου, το παρόν εμφανίζεται αμφιλεγόμενο και το μέλλον αμφίβολο, παρόλο που η σύγχρονη επιστήμη και τεχνολογία υπόσχονται έναν «θαυμαστό νέο κόσμο», απαλλαγμένο από το ‘πρωτόγονο’ πνεύμα του παρελθόντος. Η προοπτική κατάκτησης του διαστήματος, με όλα τα υποτιθέμενα οφέλη που μπορεί να επιφέρει, μοιάζει να είναι όχι απλώς πιθανή, αλλά βέβαιη. Παραβλέπεται όμως το αυτονόητο: Το διάστημα δεν είναι δυνατόν να κατακτηθεί ποτέ. Θα παραμείνει πάντα άγνωστη, μη προσβάσιμη ‘γη’.

Ο διάσημος Βρετανός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ είναι κατηγορηματικός επ’ αυτού: «Δε θα φτάσουμε ποτέ στο τέλος της αναζήτησης». Που σημαίνει: Ο άνθρωπος θα περιφέρεται αιωνίως μέσα στα αδιέξοδά του, βιώνοντας την ψευδαίσθηση μιας ανύπαρκτης υπαρξιακής ανόδου. Η πραγματικότητά του, όμως, που δεν έχει καμία σχέση με την επιφανειακή της εικόνα, του απευθύνει συνεχώς ένα σαφέστατο μήνυμα: Σύνελθε, πριν είναι αργά. Αλλά ο άνθρωπος είτε κωφεύει είτε αδυνατεί πλέον να το αποκρυπτογραφήσει∙ και το μόνο που κάνει είναι να αναλώνεται σε θανατηφόρα παιχνίδια, αντιγράφοντας την εικονική πραγματικότητα του κινηματογράφου.

Παγίδα στην οποία πέφτει, ηθελημένα μάλλον, ο συγγραφέας του “Limit”. To μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του αναλώνεται σε καταδιώξεις σε Γη και Σελήνη. Ένας κυβερνοντετέκτιβ αναζητεί μια αντικαθεστωτική Κινεζούλα (ο κίτρινος γίγας παραμένει… ερυθρός και στο εγγύς μέλλον), ένας δολοφόνος πράκτορας προσπαθεί να καταστρέψει τον αντίπαλο. Όταν όμως τελειώσει το φίλμ η αμείλικτη πραγματικότητα εμφανίζεται ακόμα πιο δυσοίωνη. Κι αν οι αλλοτριωμένοι ήρωες του μυθιστορήματος αδυνατούν να την ‘αναγνώσουν’, ο αναγνώστης οφείλει να το κάνει.
 

Φρανκ Σέτσινγκ
Limit
Μτφρ.: Χαράλαμπος Καρβούνης
Επιμ.: Εύα Καλεβρά
Καστανιώτης 2011

 

 

 

 

 

www.bookpress.gr

Ένας αέναος αγώνας επιβίωσης

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ
ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ
εκδ Ψυχογιός

 

Απόσπαμα

Ήταν δέκα ετών η Αλέκα όταν ανακάλυψε την καρτέλα της στην παιδόπολη Καβάλας. Επίθετο δίπλα στο όνομά της δεν υπήρχε. Υπήρχε όμως η λέξη «νόθο» να χαρακτηρίζει την ίδια, και η άγνωστη λέξη «ιερόδουλος» για τη μητέρα της. Εκείνη έχει αφήσει την Αλέκα, έξι χρόνων παιδί, στην παιδόπολη, χωρίς να δώσει ξανά σημεία ζωής, παρά πολλά χρόνια αργότερα. Η Αλέκα πέρασε όλη της τη ζωή παλεύοντας ν’αποδείξει ότι από αγκάθι βγαίνει ρόδο. Όσο κι αν την πλήγωσαν, όσο κι αν την απέρριψαν, εκείνη είχε πάντα μια χρυσή καρδιά γεμάτη αγάπη για όλους. Ο πατέρας που δε γνώρισε ζούσε πάντα μέσα στην ψυχή της, μαζί με τη λαχτάρα της κάποτε να τον συναντήσει.

Ένας αέναος αγώνας επιβίωσης, με συνταρακτικές αλήθειες ζωής στα χρόνια μιας πληγωμένης Ελλάδας. Η Αλέκα, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, μέσα σε φτώχεια, μοναξιά, εγκατάλειψη και κάθε είδους δυσκολίες, θα παλέψει να επιβιώσει και να πραγματοποιήσει όλα της τα όνειρα· ανάμεσα σε αυτά, να ξαναβρεί τον πατέρα της.

Όλοι όσοι τη γνώρισαν την ίδια κουβέντα είχαν να πουν γι’ αυτήν: η Αλέκα δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ήταν ένας άγγελος που έπεσε στη Γη κατά λάθος, μια γυναίκα που ήξερε μόνο να αγαπάει…

«Πρωταγωνιστεί» η στρατιωτική πειθαρχία και καταπίεση

Το φεγγάρι του Παρμενίωνα  

Χρήστος Σπύρου

εκδ Τετράγωνο

Εκείνος ο χειμώνας στη Λέσβο, το κρύο στην στρατιωτική μονάδα και οι παγωμένες καρδιές του Χάρη, του Πάνου και του Λάμπη. Εικόνες, χρώματα και μυρωδιές ανακατεμένες με τις μελωδίες του Μάνου Χατζιδάκι.

Εκείνος ο χειμώνας στη Λέσβο. Ο Τάκης, η Μαντόνα και ο Αλέπης. Φευγαλέες ματιές στο δρόμο με τις λάμιες. Και ο Παρμενίων. Με το φεγγάρι του ολοστρόγγυλο, κατακόκκινο, ματωμένο. Πάνω από τις Μάτσες.

Εκείνος ο χειμώνας στη Λέσβο. Στρατιωτάκια ακούνητα, ακίνητα, αγέλαστα. Με μυρωδιά από πετρέλαιο, φτηνή κολόνια και σπέρμα. Και εκείνο το φεγγάρι του Παρμενιώνα……

Ένα βιβλίο με πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή. Τα πρόσωπα μέσα στην ιστορία συνδέονται με τρόπο που μαγνητίζει την περιέργεια του αναγνώστη και οδηγούνται σε κορύφωση, τουλάχιστον, σε δύο σημεία: στο φόνο του στρατιώτη που διατηρεί ομοφυλοφιλική σχέση και στη διάρκεια της άσκησης «Παρμενίων».

Είναι ευκαιρία λοιπόν να μάθουμε όλοι μας τη στρατιωτική ζωή σε στρατόπεδο της Μυτιλήνης, τις σχέσεις με τους βαθμοφόρους, τις σχέσεις επιστολικού ερωτισμού που «αντέχουν», παρά το στρατιωτικό εγκλεισμό, την ομοφυλοφιλική σχέση ενός από τα πρόσωπα του βιβλίου. «Πρωταγωνιστεί» η στρατιωτική πειθαρχία και καταπίεση, που τείνει να νομιμοποιήσει έναν ωμό ρεαλισμό, όμως για τις ψυχές των στρατιωτών η «Οδός Ονείρων» του Μ. Χατζιδάκι και το φεγγάρι λειτουργούν σαν όχημα απόδρασης μα και διάσωσης της ανθρωπιάς τους.

Ο Χρήστος Σπύρου γεννήθηκε στην Καβάλα ασκεί ελεύθερη Δικηγορία από το 1996 και έχει ειδικευτεί σε θέματα Μεταναστευτικού δικαίου. Ευτυχώς απ’ ότι λέει και ο ίδιος «κατάφερα να ασχοληθώ με έναν ιδιαίτερο τομέα της νομικής επιστήμης (θέματα αλλοδαπών και μεταναστευτικής πολιτικής) και δεν μεταμορφώθηκα σε έναν κλασσικό, άχρωμο δικηγόρο». Λογοτεχνία - Λατρεύει να γράφει και διαβάζει λογοτεχνία. Αγαπημένος του ο J. D. Salinger