Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Οι βιβλιοθήκες των άλλων

Πώς ζει κανείς περιστοιχισμένος από έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό βιβλίων; Είναι ένα ερώτημα που ελάχιστους συμπατριώτες μας πρέπει ν' απασχολεί.

ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ «ΑΤ ΗΟΜΕ WITH BOOKS», ΕΚΔ. THAMES & HUDSON

Ο τρόπος ωστόσο με τον οποίο το διαχειρίζεται ο γάλλος επιμελητής εκδόσεων και δημοσιογράφος Ζακ Μπονέ το καθιστά ενδιαφέρον για πολύ περισσότερους. Στη μικρή του πραγματεία «Βιβλιοθήκες γεμάτες φαντάσματα» (μετ. Βάνα Χατζάκη, εκδ. Αγρα), ο Μπονέ μεταφέρει με παιγνιώδη διάθεση τις πρακτικές δυσκολίες αυτής της συμβίωσης, ψυχογραφεί συλλέκτες και βιβλιομανείς, ανασύρει ιστορίες ξεφυλλίζοντας τ' αγαπημένα του λευκώματα, αποτίει φόρο τιμής σε μυθιστορηματικούς ήρωες και συγγραφείς και, κυρίως, μεταδίδει την ηδονή αλλά και τις διεξόδους που του χάρισε το πάθος της ανάγνωσης, ανοίγοντας την όρεξη και στους... εγκρατείς.

«Ο Παράδεισος είναι μια βιβλιοθήκη» έλεγε ο Μπόρχες. «Βιβλιοθήκη είναι αυτό που πλησιάζει περισσότερο τον επίγειο παράδεισο», δηλώνει ως αγνωστικιστής ο Μπονέ, ανακαλώντας την αγαλλίασή του όταν βρήκε στο διάβασμα το ιδανικό αντίδοτο στην πλήξη των παιδικών του χρόνων, σε μια επαρχιακή πόλη της δεκαετίας του '60. «Αρκούσε ν' ανοίξεις ένα βιβλίο για να τριγυρίσεις στο Παρίσι του 17ου αιώνα, κινδυνεύοντας να δεχτείς το περιεχόμενο ενός δοχείου νυχτός στο κεφάλι, ή να υπερασπιστείς τα τείχη του Βυζαντίου που όπου να 'ναι πέφτει στα χέρια των Οθωμανών...»

Σιγά σιγά, βέβαια, συνειδητοποίησε κι αυτός ότι τα βιβλία δεν είναι απλώς ένα μέσο σωτήριας απόδρασης από την πραγματικότητα αλλά και μια ανεξάντλητη δεξαμενή εργαλείων για την αποκρυπτογράφησή της. «Εκεί βρίσκονται και οι ρίζες του Μάη του '68»: τα σπουδαγμένα παιδιά των μικροαστών «είχαν γίνει πιο έξυπνα απ' τους γονείς τους, κι είχαν αρχίσει να εγείρουν πρωτάκουστα αλλά διόλου παράλογα ερωτήματα». Κι όταν στα 15 του, έπεσε πάνω στον «Αφρό των ημερών» του Μπορίς Βιάν, ανακάλυψε ότι και τα μυθιστορήματα είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ιστορία που σε κάνει να ονειρεύεσαι. Οπως δε σημειώνει με νόημα, «ο Βιάν είχε το πλεονέκτημα να κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα και να μην περιλαμβάνεται ακόμη στη σχολική ύλη».

Τα βιβλία κοστίζουν, δεν έχουν μεταπωλητική αξία, πιάνουν χώρο, υγρασία και σκόνη, απαιτούν σωστή ταξινόμηση κι από μια ποσότητα και πάνω καθιστούν την ιδέα μιας μετακόμισης απαγορευτική. Στα μάτια όμως ενός φανατικού αναγνώστη, όπως ο Μπονέ, αντιπροσωπεύουν «τα ίχνη του παρελθόντος του ή τις ελπίδες του μέλλοντός του» κι αρνείται να τ' αποχωριστεί. Θα 'χε άραγε συγκροτήσει ο ίδιος την τεράστια βιβλιοθήκη του αν ανήκε στη γενιά του Διαδικτύου; «Ασφαλώς όχι», παραδέχεται. Γι' αυτό άλλωστε έγραψε και το βιβλίο του, σαν ένα μήνυμα από μιαν ήπειρο που τείνει να καταποντιστεί

Της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

http://omada-anagnosis.blogspot.com

Ατενίζοντας το επόμενο βιβλίο μου!



Δεν ξέρω αν συμφωνείτε όλοι, αλλά αυτό ήταν ένα ιδιότροπο καλοκαίρι. Δεν σου επέτρεπε να το πεις «καλοκαιράκι». Δεν είχε την απαραίτητη γλυκύτητα. Ούτε όμως και κύρος είχε ώστε να το πεις ότι ήταν πολύ σπουδαίο, ένα πολύ σπουδαίο καλοκαίρι. Ακόμη, ούτε κάτι ιδιαίτερο να θαυμάσεις επάνω του νομίζω ότι είχε, σε σημείο που να σου βγει από τα βάθη της καρδιάς σου «Να! Αυτό είναι καλοκαίρι!». Ήταν άχαρο και άνοστο σαν ντομάτα θερμοκηπίου.

Προσωπικά δεν θα το βάλω στο συλλεκτικό κουτί με τα αγαπημένα μου. Δεν μ’ αρέσουν τα καλοκαίρια που θέλουν την εσάρπα τους στους ώμους τις θερινές νύχτες που ιδρώνουν ως και οι ανεμιστήρες. Ή το άλλο, που στο καλοκαιρινό σουλάτσο στην παραλία επιμένουν, από το στραβό τους το κεφάλι, να πηγαίνουν κόντρα στον καιρό και στη διάθεση του κόσμου.

Παρ’ όλα αυτά εμείς τουλάχιστον (δεν ξέρω εσείς) πορευτήκαμε μαζί του μια χαρά. Οι τρεις μήνες της συγκατοίκησης υπήρξαν αρμονικοί. Με το «σεις» και με το «σας». (Όταν ξέρεις πως έχεις να κάνεις με ιδιότροπο, φυλάγεσαι!) Μαζέψαμε και φέτος τα κοχύλια μας, όπως κάθε χρόνο πάλι φέραμε πίσω βότσαλα (Θε μου, κι άλλα βότσαλα!) συν όλο αυτό το τζίτζιλο-μίτζιλο που του ταιριάζει η επιγραφή «αναμνήσεις από το καλοκαίρι μας».

Μαζί έφερα μπόλικη «δουλειά για το σπίτι», ένα βουναλάκι από σημειώσεις (μάρτυρας το μπλοκ σημειώσεων που διακρίνεται στη φωτογραφία, ...μεγάλο μπλοκ!), σκέψεις, ιδέες. Την συγκομιδή ενός παραγωγικού καλοκαιριού. Ευτυχώς κάμποση τροφή για να κρατήσω χορτάτο και ευτυχισμένο τον βουλιμικό Χειμώνα που φτάνει από στιγμή σε στιγμή.

Τώρα που το καλοκαίρι έγινε πεταλούδα, έγινε φθινοπωρινό φύλλο, κάτι έγινε, πάντως έφυγε..., ήθελα να ξέρετε πως επέστρεψα στη θέση μου. Από σήμερα εδώ είμαι πάλι και μπορούμε να επικοινωνούμε ξανά. Ήρθα ορεξάτη, με διάθεση να αλλάξω μυαλά σε έναν Χειμώνα που αυτός λέει πως δικαιούται, λόγω εποχής, να είναι γκρίζος και μουρτζούφλης μα εγώ θέλω να τον κάνω λαμπρό!

Εδώ είμαστε!

Σας χαιρετώ (προς το παρόν)
Νοέλ

http://noellebaxer.psichogios.gr

Η Λένα Διβάνη στην Κω!

Το Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010 η συγγραφέας Λένα Διβάνη ήρθε στην Κω προσκεκλημένη της Λέσχης Ανάγνωσης Κω. Αφορμή για τον ερχομό της ήταν το νέο της βιβλίο «Ένα πεινασμένο στόμα», το οποίο κυκλοφόρησε την άνοιξη.

Η Λέσχη Ανάγνωσης της επιφύλαξε και μια έκπληξη : σε συνεργασία με τη θεατρική ομάδα τους Μ. Σβύνου δραματοποίησε το διήγημα της «Σημάδι θανάτου», από τη συλλογή διηγημάτων «Γιατί δε μιλάς για μένα;»

Η κ. Διβάνη δήλωσε συγκινημένη από τη δραματοποίηση που παρακολούθησε και μας είπε ότι ήταν το πρώτο συγγραφικό της πόνημα και το πρώτο διήγημα που έγραψε. Επίσης αποκάλυψε ότι η συγκίνηση της ήταν διπλή γιατί το πρώτο αυτό βιβλίο το είχε αφιερώσει στη μητέρα της, ενώ το τελευταίο της στον πατέρα της που έχασε πέρσι. Στη συνέχεια η κ. Διβάνη αναφέρθηκε στο νέο της βιβλίο και μας μίλησε για το εργαστήρι του συγγραφέα και το πώς «μαγειρεύεται» ένα βιβλίο. Μας αποκάλυψε το ότι ο σκελετός του βιβλίου της βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία που ήρθε η κατάλληλη στιγμή και βγήκε στην επιφάνεια μετά από πολλά χρόνια ύπαρξης στο πίσω μέρος του μυαλού της. Η αληθινή ιστορία του φίλου της- στον οποίο αφιέρωσε το βιβλίο της- , η γνωριμία με τον ιδιοκτήτη ενός κυνοκομείου που τη μύησε στην εκπαίδευση των σκυλιών- στην οποία βρήκε κοινά στοιχεία με το πως ο ήρωας της διαχειρίζεται το θύμα του και η επιλογή της καταγωγής του ήρωα ήταν τα θέματα στα οποία αναφέρθηκε εκτενώς. Στη συνέχεια η συγγραφέας απάντησε σε ερωτήματα όσων παρευρίσκονταν στην εκδήλωση σχετικά με το βιβλίο της αλλά και την αποστολή του συγγραφέα.
Την Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου η κ. Διβάνη βρέθηκε στο ξενοδοχείο Kos Aktis Art Hotel και συζήτησε εκ του σύνεγγυς με τους αναγνώστες των βιβλίων της. Η κουβέντα ήταν ελεύθερη και η κ. Διβάνη μας μίλησε για την συγγραφική εργασία, την δουλειά της στο Πανεπιστήμιο, αλλά και έλυσε απορίες μας που αφορούσαν τα υπόλοιπα βιβλία της.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την κ. Διβάνη για την παρουσία της στο νησί μας και να της ευχηθούμε καλή συνέχεια στη συγγραφική της δραστηριότητα!

http://vivliolatreia.blogspot.com/2010/08/blog-post_03.html
Read more: http://leshianagnosisko.blogspot.com/#ixzz1046gtlL2

Διαγωνισμός Οκτωβρίου 2010

Εδώ είμαστε πάλι, με έναν νέο διαγωνισμό και βέβαια ένα νέο βιβλίο!!! Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να δηλώσετε συμμετοχή και να μας γράψετε τί θα θέλατε να προσθέσουμε στο blog μας. Το βιβλίο που θα κερδίσει ένας τυχερός μετά από κλήρωση είναι το, "ΠΟΙΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟΝ ΑΛΦΟΝΣ" του Κώστα Ακρίβου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Όπως πάντα μόνη προϋπόθεση για να είναι έγκυρη η συμμετοχή είναι να είσαστε μέλος του blog! (όχι της σελίδας μας στο fb). Τελευταία μέρα συμμετοχής 17/10/10. Καλή επιτυχία λοιπόν!!!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Προσαρμοσμένη αναζήτηση