ένα δίλημμα καραδοκεί

Το αξίζεις… Γιατί όλοι μεγαλώνουμε

Δήμητρα Γεωργίου
εκδ Τετράγωνο

Ένα βιβλίο που όπως λέει και ο τίτλος του το αξίζει! Είναι πρωτότυπο, ισορροπημένο, ευανάγνωστο, απλό, καθαρό, τρέχει σαν νεράκι. Θα διαβαστεί και σε άλλους καιρούς. Διακρίνεται από αυθεντικότητα και πολλά ακόμη δυνατά στοιχεία: αληθοφάνεια, λογοτεχνική επάρκεια, ελαφράδα στο θέμα (με την καλή έννοια), ωραία απόδοση καθημερινών σκηνών, πολύ επιτυχημένες αναδρομές, γλυκιά μελαγχολία, χιούμορ, καλές αποδόσεις χαρακτήρων, μεγάλη ευαισθησία προσέγγισης και των απλούστερων ζητημάτων και έξυπνους διαλόγους.


- «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου…»
Ένα λαχείο ήταν ότι έπρεπε. Τώρα μπορεί να φτιάξει ένα περιοδικό όπως το ονειρευόταν. Μα τώρα, στα… γεράματα; Ναι, γιατί όχι! Γιατί όλοι ασχολούνται με τα… νεανικά κοινά των 18-44;
- «Τίποτα για μας. Γιατί; Ο περιοδικός Τύπος αγνοεί τους 45 και άνω. Λες και η χώρα κατοικείται μόνον από νέους, κι οι υπόλοιποι έχουν αποδημήσει εις Κύριον… Μη χειρότερα!»

Παλιότερα χρειάστηκε να θυσιάσει την προσωπική της ευτυχία αλλά τώρα ήρθε η στιγμή να ευχαριστηθεί. Ν’ ανταμειφθεί για τις ιδέες της. Τι έχει να χάσει; Γιατί να φοβηθεί; Για το τι θα πουν τα παιδιά της; Όσο η τύχη τής χαμογελά, οι επιλογές της δικαιώνονται και η φαντασίωση έγινε πραγματικότητα. Ήρθε η στιγμή να γελάσει και να ευχαριστηθεί. Το περιοδικό κυκλοφορεί και πάει πολύ καλά. Μήπως τελικά η ζωή δεν είναι μόνο για τους νέους;
Η μικρή οικογενειακή επιχείρηση πηγαίνει περίφημα. Όμως, ένα δίλημμα καραδοκεί. Το «όχι» κάμπτεται από παλιά «πρέπει», που απειλούν να ανατρέψουν τα πάντα, να ξεπουλήσουν τους κόπους της. Ένας ισχυρός επίδοξος αγοραστής δεν μπαίνει απλώς στα χωράφια της, αλλά στην ίδια την οικογένειά της. Άραγε, προς το τέλος της διαδρομής, θα χρειαστεί να θυσιάσει όλα όσα είχε ονειρευτεί;
Όλα τα τακτοποιεί με τον τρόπο της, αλλά πού να φανταστεί ότι θα της δοθεί και άλλη μία ευκαιρία και στον έρωτα…

Η Δήμητρα Γεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα, σε μια οικογένεια που περίσσευε η αγάπη.
Πήγε Δημοτικό και Γυμνάσιο στη γειτονιά της στη Δάφνη και από τότε που θυμάται τον εαυτό της άκουγε ραδιόφωνο και ιδιαίτερα « Το θέατρο της Τετάρτης» και «Το θέατρο στο μικρόφωνο» του Αχιλλέα Μαμάκη.
Εργάστηκε σαν Διοικητικός Υπάλληλος στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός και εκεί από πολύ νωρίς έμαθε πώς να αγαπάει τους ανθρώπους.
Σήμερα είναι χωρισμένη. Έχει δύο γιους, τρία εγγόνια, αλλά ελπίζει και σε άλλα. Από το 2005 ζει μόνιμα στην Πάτρα που την είχε ερωτευθεί από τα 11 της. Το να γράφει, είναι για κείνη αγαπημένη δουλειά ψυχής! Αυτό είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

Έλληνας και γεννιέσαι και γίνεσαι

Ραφαέλα Τσούλα 

Σμαράγδη Κουμεντάκη
εκδ Τετράγωνο

- Με λένε Ραφαέλα Τσούλα. Γεννήθηκα όταν η μητέρα μου περνούσε τα σύνορα. Δύο είναι τα αμαρτήματα που κουβαλάω. Το επώνυμό μου και η αλβανική καταγωγή μου. Στην αρχή και τα δύο μου δημιούργησαν προβλήματα, μαύρισαν τη ζωή μου. Άντεξα όμως και έγινα σκληρή σαν βράχος. Κράτησα όμως την ψυχή μου ανοιχτή, έτσι που έμπαινε όποιος γούσταρε, τη ρήμαζε και τη λεηλατούσε.
Τραβούσα μπροστά με φόρα κι όλο έσπαγα τα μούτρα μου. Πονούσα, έκλαιγα, σιχαινόμουν τα πάντα, τον ίδιο μου τον εαυτό, το όνομά μου, το αίμα που κυλούσε στις φλέβες μου. Έπεφτα, κατρακυλούσα και σηκωνόμουν, μέχρι που βρήκα τη δύναμη να σταθώ στα πόδια μου, να κάνω όνειρα, ν’ ανεβάσω τον πήχη. Και τότε ένα απίστευτο άλμα που έκανα στο επί κοντώ με εκτίναξε κυριολεκτικά στα ύψη.
Με λένε Ραφαέλα Τσούλα και τώρα πια ξέρω πως Έλληνας και γεννιέσαι και γίνεσαι.

Με λένε Σμαράγδη Κουμεντάκη και γεννήθηκα στο Ρέθυμνο. Μικρή φοβόμουν ότι απ’ τα στενά σοκάκια θα ξεπηδήσει ο Μπαρμπαρόζα κι ότι η μεγάλη πηγάδα της αυλής θα ξεβράσει το πνιγμένο Τουρκάκι. Παραμύθια… Μετά μεγάλωσα! Κι ήρθα στην Αθήνα να χτίσω τη ζωή μου. Δε ρίζωσα όμως ποτέ. Πάντα αναπολούσα την πατρίδα μου. Τα παιδικά μου χρόνια. Μα ήταν πολύ μακριά. Έτσι, άθελά μου, με το μυαλό μου, περπατούσα στα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης και πεισματικά της μάνας μου περνούσα κι απ’ το δρόμο με τις «κακές…»
Μα τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ. Έτσι άρχισαν να αποτυπώνονται και στο χαρτί.

Με τη συντροφιά άλλων έξι ονειροπόλων της ομάδας δημιουργικής γραφής του Δήμου Πετρούπολης, εκδόθηκε το 2009 η συλλογή διηγημάτων «7 ζωές - 7 ψυχές» από τις εκδόσεις Δαρδανός.

Πολλές ώρες της ημέρας και κυρίως της νύχτας, ασχολούμαι με την “ονείρων γραφή”. Ο υπολογιστής μου φιλοξενεί τη συλλογή ποιημάτων, στίχων, δύο θεατρικών έργων, ενός τηλεοπτικού σεναρίου, μίας κινηματογραφικής ταινίας και δύο μυθιστορημάτων.

Το «Ραφαέλα Τσούλα», αρχικά ήθελα να το πω «Συνεχίζεται» γιατί προσπαθώ να το τελειώσω από το 2004, τη χρονιά της χρυσής Ολυμπιάδας, μα η ιστορία μου δεν έχει τέλος. Γι’ αυτό «συνεχίζεται…»