νέες κυκλοφορίες βιβλίων από την κατηγορία της ξένης και ελληνικής λογοτεχνίας!

Ο λαβύρινθος, Πάνος Καρνέζης
«Σεπτέμβριος 1922 και ενώ ο Ελληνικός στρατός εγκαταλείπει τη Μικρασία, μια αποδεκατισμένη μεραρχία περιπλανιέται ακόμα στην έρημο της Ανατολίας. Καθώς οι ελπίδες για σωτηρία λιγοστεύουν και το ηθικό των στρατιωτών χειροτερεύει, ο ηλικιωμένος διοικητής τους πενθεί ακόμα το θάνατο της συζύγου του και βρίσκει παρηγοριά στην αγάπη του για τη μυθολογία και στον εθισμό του στη μορφίνη. Η τύχη των περιπλανώμενων φαίνεται τελικά να αλλάζει όταν φθάνουν σε μια μικρή πόλη που δεν έχει αγγίξει ο πόλεμος. Αλλά η μεραρχία δεν έχει ξεφύγει από τις Ερινύες της και τις οδηγεί στον επιφανειακά ειδυλλιακό αυτό τόπο, με μοιραίες συνέπειες για στρατιώτες και ντόπιους. "Όπως υπαινίσσεται ο Τ.Σ. Έλιοτ στην "Έρημη Χώρα", όλοι αναζητούν κάτι σημαντικό για να αποθέσουν τις ελπίδες τους. Η προσέγγιση του Καρνέζη είναι πιο ιδιαίτερη και διφορούμενη... Χαράσσει μία λεπτή γραμμή ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο και τον κόσμο των ονείρων, ισορροπώντας επιδέξια μεταξύ μυθολογίας και απομυθοποίησης... Σκοτεινός, πνευματώδης, ευρηματικός και τολμηρός, Ο Λαβύρινθος επιβεβαιώνει τον Καρνέζη ως μία πρωτότυπη και σημαντική λογοτεχνική φωνή". (The Times) "Αντάξιο του Γκρέαμ Γκρην. Το αλλόκοτο μυθιστόρημα του Καρνέζη, εφευρετικά δομημένο, είναι εντυπωσιακό και γεμάτο εκπλήξεις ακριβώς όπως ένας αρχαίος μύθος". (The Sunday Telegraph).»


• Πρόγονος, Scott Sigler
• Γυάλινες ζωές, Simon Mawer
• Η προφητεία της Αλεξάνδρειας, Alexandre Torquet
• Οι σοφολογιότατες, Jean Baptiste de Moliere
• Η νύχτα του κακού, Peter Straub

• Μικρές ατιμίες και άλλα διηγήματα, Πάνος Καρνέζης


Ο Νίκος Γκάτσος και η ελληνική λαϊκή παράδοση
«Η μελέτη αυτή επιχειρεί όχι απλώς να επισημάνει και να καταγράψει θέματα και μορφές της λαϊκής παράδοσης που απαντούν στο ποιητικό έργο του Νίκου Γκάτσου αλλά κυρίως να (κατα) δείξει, μέσα και από διακειμενικές αναφορές και συνδέσεις, πως επεξεργάζεται, μεταπλάθει και αφομοιώνει ο Γκάτσος τα στοιχεία της λαϊκής παράδοσης που συνυπάρχουν στην ποίησή του και σε ποιό βαθμό αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο ερμηνείας του λόγου και της ευαισθησίας του ποιητή. Παράλληλα διερευνά κατά πόσο τα στοιχεία αυτά, που απαντούν μέσα στην ποίηση του τελευταίου υπερρεαλιστή της πρώτης γενιάς, υπονομεύουν το γνήσιο έργο ή αντίθετα το γονιμοποιούν. Ακόμη ανιχνεύει τον τρόπο με τον οποίο αποτυπώνεται από έναν υπερρεαλιστή δημιουργό το συλλογικό ασυνείδητο μέσω της αυτόματης γραφής. Τέλος, διερευνάται η συμβολή της γνήσιας λαϊκής παράδοσης και ειδικά του δημοτικού τραγουδιού στην νεοελληνική λογοτεχνική ποιητική σύνθεση και στη διαμόρφωση μιας καθαρά νεοελληνικής ποιητικής ταυτότητας. Από την συστηματική ερμηνευτική μελέτη που επιχειρείται στην "Αμοργό" και στο υπόλοιπο ποιητικό έργο του Γκάτσου αποδεικνύεται ότι το παραδοσιακό υλικό διαχέεται ομαλά και γονιμοποιεί το νεωτερικό ποιητικό ρεύμα. Το μοντέρνο έργο λειτουργεί αυθεντικότερα όταν ο ποιητής έχει με τα στοιχεία της παράδοσης βαθιά και ειλικρινή σχέση. Επομένως το ποιητικό έργο του Γκάτσου σηματοδοτεί τη συνάντηση της παράδοσης με τη νεωτερικότητα και γενικότερα της Λαογραφίας με την Ποίηση. Απ' αυτή την άποψη η μελέτη συμβάλλει και στο "να ανοίξει" κι ένας άλλος δρόμος ενασχόλησης με τη Λαογραφία, αμεσότερα ποιητικής.».

• Ποιήματα, Κώστας Γ. Καρυωτάκης
• Εισαγωγή στην ποίηση του Σικελιανού
• Αερσίλοφος χώρα, Κώστας Βούλγαρης
• Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας από 1453 ως το 1961, Κορδάτος Γιάννης
• Η Μέλπω παραξενεύεται, Τίνα Δ. Βρεττάκη


PERIZITITO.GR

ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΕΒΙΝ" ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΟΘΟΝΗ

Ο ΚΕΒΙΝ ΕΓΙΝΕ ΤΑΙΝΙΑ

Ο Κέβιν είναι μοναδική περίπτωση:

έχει αφήσει τη φήμη του στη σύγχρονη λογοτεχνία

τώρα μάλλον και στο σινεμά.

Το μυθιστόρημα της Λάιονελ Σράιβερ Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν, που αγαπήθηκε από εκατομμύρια αναγνώστες σε ολόκληρο τον κόσμο και προκάλεσε θύελλα συζητήσεων, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη, σε σκηνοθεσία της Lynne Ramsay. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο η Tilda Swinton (βραβευμένη με Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου), που υποδύεται τη μητέρα του Κέβιν Ίβα.

Το υπόλοιπο καστ της ταινίας: John C. Reilly o Φράνκλιν (ο πατέρας του Κέβιν), Ezra Miller ο Κέβιν.

Η ταινία αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στις Κάννες (11-22/5/2011), ενώ στις ελληνικές αίθουσες θα έχουμε την ευκαιρία να τη δούμε μετά τον Σεπτέμβριο. Δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί η ημερομηνία κυκλοφορίας της ταινίας από την εταιρεία διανομής Seven Films.

Δείτε περισσότερα για την ταινία

http://www.ioncinema.com/movie/id/6075/we-need-to-talk-about-kevin

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Το πιο αγαπημένο Orange Prize από το 2005

Τι συμβαίνει όταν η μητρότητα δεν είναι μια ονειρεμένη εμπειρία;

Πώς νιώθει μια μητέρα απέναντι στον γιο της τον δολοφόνο;

Ποιες είναι οι ευθύνες της;

Εγκληματίας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Η Ίβα ποτέ δεν ήθελε πραγματικά να γίνει μητέρα. Σίγουρα δεν ήθελε να γίνει η μητέρα ενός ψυχρού αγοριού που δολοφόνησε εφτά συμμαθητές του, έναν υπάλληλο της σχολικής καντίνας και μια δημοφιλή καθηγήτριά του λίγες μέρες πριν κλείσει τα δεκάξι.

Δύο χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα, ήρθε η ώρα η Ίβα να αναλύσει με ειλικρίνεια τον γάμο, την καριέρα της, την οικογένειά της, τη σχέση της με τα παιδιά της, το φονικό ξέσπασμα του Κέβιν σε μια σειρά από αφοπλιστικά εξομολογητικές επιστολές που απευθύνονται στον χαμένο σύζυγό της, τον Φράνκλιν.

«Εντυπωσιακό… Η ηρωίδα της, η Ίβα Κατσαντουριάν σκάβει στο παρελθόν της, στο παρελθόν του γιου της, του έθνους της, για να βρει ποιος έχει την ευθύνη. Η ορμή και η εντιμότητά της απογειώνουν την αφήγηση».

New York Times

«Δυνατό, οδυνηρό… καταπληκτικό».

Entertainment Weekly

«Αφοπλιστικά ειλικρινές. Η κυρία Σράιβερ παίρνει ένα καλά υπολογισμένο ρίσκο… το οποίο της βγαίνει. Ένα καθηλωτικά οικείο και προσωπικό αφήγημα».

Wall Street Journal

 «Αδύνατον να το αφήσεις από τα χέρια σου… Η ειλικρίνειά του είναι βάναυση… Ποιος τελικά πρέπει να συζητήσει για το θέμα του Κέβιν; Μάλλον όλοι μας».

Boston Globe

Δείτε τι γράφτηκε για το βιβλίο στον ελληνικό Τύπο

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=154765

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο

http://www.metaixmio.gr/products/1428--.aspx

μια μικρή ιστορία δημιουργικής και (αυτο)καταστροφικής επανάστασης

Tο “Στη Γιορτή” είναι μια μικρή ιστορία δημιουργικής και (αυτο)καταστροφικής επανάστασης αφιερωμένη σε αυτούς που έρχονται από μακριά, πίσω από τα αστέρια· από μια άλλη νύχτα.  Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του συγγραφέα του Eλ Pόι, η ιστορία είναι αληθινή και βασίζεται στα γεγονότα της εξέγερσης του Δεκέμβρη στην Aθήνα, δύο χειμώνες πριν. Tο εγχείρημα αποτελείται από βιβλίο, μουσική και φωτογραφία ώστε ο αναγνώστης/ακροατής/θεατής να βιώσει όσο το δυνατόν καλύτερα την πλοκή της ιστορίας.
 

Στο www.stigiorti.gr διατίθενται ελεύθερα η μουσική καθώς και η ψηφιακή έκδοση του βιβλίου, ενώ το βιβλίο μπορείτε να το αναζητήσετε σε βιβλιοπωλεία σε όλη την Eλλάδα από τις 20 Φλεβάρη 2011.

H νεανική δημιουργική ομάδα του έργου αυτού ελπίζει να δώσει το στίγμα μιας “άλλης” νεολαίας, η οποία βεβαίως και υπάρχει και κατοικεί “μακριά, πίσω από τα αστέρια” και σας περιμένει να γνωριστείτε μαζί της “Στη Γιορτή”.

Συγγραφέας: Ελ Ρόι
Μουσική: Ελ Ρόι - Μπάντα του πάνω ορόφου
Φωτογραφίες: Έλιος
Eκδοτικός Oίκος: Eφύρα

 
Aπόσπασμα από το βιβλίο (σκηνή Mηδέν):

Η καταιγίδα δυναμώνει, μα η φωτιά ατάραχη καίει. Οι σπίθες μπλέκονται με τις σταγόνες και ερωτοτροπούν. «Χωρίς εσένα θα ήμουν ένα τίποτα. Βλέπω στα μάτια σου μια φλόγα να χορεύει» λέει η καυτή σπίθα στη δροσερή σταγόνα. «Χωρίς εσένα θα ήμουν ένα τίποτα» επαναλαμβάνει η σταγόνα, «βλέπω στα μάτια σου ένα θορυβώδες ποτάμι να τρέχει» συμπληρώνει και φιλιούνται παθιασμένα.  Χρωματιστές στάχτες αφήνουν πίσω τους. 

Ο καπνός μυρίζει άνοιξη.

Πίσω στη χώρα του Μεγάλου Ένα ο ερημίτης δακρύζει από χαρά. Το ίδιο και ο γερο-Ιγκόρ που κοιτάζει από το παράθυρο του σπιτιού του στην πόλη την πολύχρωμη φωτιά. Βλέπει στις φλόγες αυτά που ποθούσε, βλέπει έναν άλλο κόσμο, βλέπει την Ουτοπία. Η προσμονή τόσων χρόνων φαίνεται τώρα να ικανοποιείται. Ο συμπαθής βιβλιοθηκάριος είχε δει επαναστάσεις και επαναστάσεις, εξεγέρσεις και εξεγέρσεις, μα όλες κατέληγαν στο ίδιο αποτέλεσμα: Την ήττα από το Εγώ. Δύσκολα το «Εγώ» γίνεται «Εμείς». Ένα «Εμείς» που περικλείει και τους σκυφτούς, αυτούς που σιωπούν, αυτούς που φοβούνται και αυτούς που εξαπατούνται από την πρόσκαιρη ευτυχία των γιορτών. «Ξέρω πως η αδικία σε πνίγει. Μα οι κινήσεις σου πρέπει να στοχεύουν στην επίτευξη του στόχου, που είναι ένας άλλος κόσμος. Η εξέγερση είναι διαρκής. Δεν εξαντλείται στη στιγμή που η οργή σου μετατρέπεται σε καταστροφή. Η οργή σου να μη γίνει καταστροφή. Φύγε από τον εαυτό σου. Έλα στο «Εμείς» των μελλοντικών ανθρώπων, στο «Εμείς» των σκυφτών και προσπάθησε να κάνεις την οργή σου δημιουργία» ψιθυρίζει ο ζεστός αέρας καθώς αγκαλιάζει τη φωτιά γύρω από το στολισμένο δέντρο που καίγεται.

Νικημένοι και τέρατα χτυπούν εκεί που πρέπει. Δεν αγγίζουν τους θάμνους, δεν πατούν τις ανίσχυρες μαργαρίτες της γιορτής. Καίνε το δέντρο. Η μεγάλη χαραυγή δεν απέχει πολύ. Έτσι φαίνεται. Για την ώρα.

Σημείωμα επιμελητή του έργου:

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ στη γιορτή.

H ιστορία, που περιγράφει τα γεγονότα της εξέγερσης των τεράτων στις πλατείες των σκυφτών ανθρώπων της πόλης, τυχαία έπεσε στα χέρια μου και γνωρίζω τόσα λίγα, όσο κι αν έψαξα, για το συγγραφέα της.

Ο Eλ Pόι, ψευδώνυμο ή όχι θα σας γελάσω, δεν έχω ιδέα αν υπάρχει ακόμη ανάμεσά μας. Ισχυρίζεται στα γραπτά του πως η ιστορία που αφηγείται είναι αληθινή και πως οι χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν είναι πραγματικά πρόσωπα. Λέει, επίσης, ότι η μπάντα του πάνω ορόφου παίζει κάθε βράδυ στις πλατείες της πόλης εδώ και χρόνια. Το χέρι μου στη φωτιά δεν βάζω για όλα αυτά. Βρήκα το χειρόγραφο της ιστορίας (ένα τετράδιο γεμάτο σημειώσεις, αφηγήσεις, εικόνες και μουσική) μπλεγμένο στα κλαριά ενός καμένου  δέντρου· μία από τις πολλές περίεργες συνήθειες που έχω είναι να σκαρφαλώνω στα δέντρα και να παρατηρώ τον κόσμο.

Συγγνώμη, ξεχάστηκα.

Πρέπει να πω δυο λόγια για το βιβλίο ή τουλάχιστον για το συγγραφέα αυτού και όχι για μένα.

Το “Στη Γιορτή” είναι το δεύτερο βιβλίο του Eλ Pόι· λίγα γνωρίζουμε για το πρώτο, το οποίο αφηγείται την ιστορία ενός Nεμάνια. Φημολογείται ότι η προαναφερόμενη ιστορία γράφτηκε όταν ο Ελ Ρόι ήταν είκοσι ετών και περιέχει τους σπόρους που γέννησαν το έργο που κρατάτε στα χέρια σας.  Η γραφή του Ελ Ρόι είναι αρκετά περίεργη, σχεδόν κυκλοθυμική. Στιγμές ο λόγος του είναι τόσο συμπυκνωμένος και δυσνόητος που ο αναγνώστης πρέπει να διαβάσει δυο και τρεις φορές κάποιες παραγράφους. Γι’ αυτό υπάρχουν διάσπαρτες μέσα στο βιβλίο ενότητες (τα «ιντερμέδια»), όπου  ο συγγραφέας επεξηγεί με πιο κατανοητό και άμεσο τρόπο την πλοκή της ιστορίας μέχρι εκείνο το σημείο. Επομένως, θα συνιστούσα υπομονή κατά την ανάγνωση του βιβλίου. Είμαι βέβαιος πως για τους περισσότερους και τις περισσότερες η διήγηση της ιστορίας του Aλ Aζίφ και της πορείας προς τη μεγάλη χαραυγή θα είναι ενδιαφέρουσα (λησμόνησα να σας αναφέρω πως  ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας του βιβλίου είναι ο Aλ Aζίφ· έψαξα και βρήκα, και σας το αναφέρω πληροφοριακά, πως στα αραβικά η λέξη «Aζίφ» είναι το σφύριγμα του ανέμου).

Θα μπορούσε να πει κανείς πως το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο ο πυρήνας των φιλοσοφικών απόψεων των πρωταγωνιστών απλώνεται μέσα από εκτενείς διάλογους και μονόλογους. Στο δεύτερο μέρος η γραφή απλοποιείται και ο συγγραφέας αφηγείται τα γεγονότα μέσα από σύντομους διάλογους και μονόλογους, δίνοντας πολλές περιγραφές και εικόνες.

Η μουσική του βιβλίου είναι των Ελ Ρόι και της μπάντας του πάνω ορόφου, ενώ οι φωτογραφίες είναι του Έλιος, πιθανολογώ από τη μέχρι τώρα έρευνά μου πως πρόκειται για παιδικό φίλο του συγγραφέα. Όπως για τον Ελ Ρόι, έτσι και για τη μπάντα του πάνω ορόφου ή τον Έλιος γνωρίζουμε ελάχιστα. Βρήκα το δισκάκι με τις μελωδίες τους, καθώς και τις φωτογραφίες του Έλιος στα κλαριά εκείνου του καμένου δέντρου, μέσα στο τετράδιο.

Καλή σας ανάγνωση και καλό μας ταξίδι, λοιπόν. 
 
Βασίλης Κωστάκης
επιμελητής έργου