Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Όταν ο γάμος γίνεται στόχος ζωής

  Οι όμορφοι γάμοι όμορφα καίγονται
Γκούνα Κατερίνα  
εκδ  Ωκεανίδα

«Βγήκα στη βεράντα και κοίταξα με απέραντη λύπη και βλέμμα άδειο τα απομεινάρια της πρώτης επετείου του γάμου μας, αυτής που ήθελα να γιορτάσω με πανηγυρικό τρόπο. Πιάτα στο χρώμα της λεβάντας, ποτήρια, μαχαιροπίρουνα ανακατεμένα με πράσινες χαρτοπετσέτες και κόκκινα τριαντάφυλλα, κι ένα αεράκι γλυκό, θαλασσινό, ανακατεμένο με άρωμα καλοκαιριάτικων λουλουδιών, να έρχεται σαν νυχτερινός εραστής και να με αγκαλιάζει σφιχτά. Ήταν κι εκείνο το ζεστό χέρι του Βασίλη που έσφιξε για μια στιγμή το δικό μου κάτω από το χάρτινο τραπεζομάντιλο και μου άνοιξε ένα παράθυρο σε μια γνώση που μέχρι τότε δεν είχα, τη γνώση ότι πάντα γύρω μου υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι, κι άλλοι άντρες που το άγγιγμά τους άφηνε μια γλυκιά ζεστασιά και θα μπορούσα ίσως να τους αγαπήσω και να με αγαπήσουν, άσχετα αν εγώ δεν τους είχα δει ποτέ μέχρι τότε».

Όταν ο γάμος γίνεται στόχος ζωής, η μόνη λύτρωση είναι ο χωρισμός.

Τα νέα βιβλία της Άνεμος εκδοτική

Τζέιμς Πάτερσον: Ο πλουσιότερος συγγραφέας και... το επιτελείο του

Σύμφωνα με την τελευταία λίστα του περιοδικού «Forbes»
 
Ο πλουσιότερος συγγραφέας του κόσμου είναι ο εξηντατετράχρονος αμερικανός συγγραφέας Τζέιμς Πάτερσον, σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό «Forbes» που ανακοίνωσε τη λίστα με τους δέκα πιο καλά αμειβόμενους συγγραφείς σε όλο τον πλανήτη. Τα έσοδά του τη χρονιά που πέρασε αγγίζουν τα 84 εκατομμύρια δολάρια.

Ο γεννημένος (1949) στο Νιούμπεργκ της Νέας Υόρκης συγγραφέας δούλευε στο χώρο της διαφήμισης όταν άρχισε να γράφει. Τα καθηλωτικά του θρίλερ και οι ιστορίες του πιο γνωστού ήρωά του ονόματι Άλεξ Κρος, ενός μαύρου ντετέκτιβ - ψυχολόγου, έγιναν η αιτία να «εγκατασταθεί» την τελευταία δεκαετία στην κορυφή των μπεστ σέλερ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Πάτερσον, που έχει γράψει 71 βιβλία μέσα σε 33 χρόνια, έχει ξεπεράσει σε πωλήσεις συγγραφείς όπως ο συνήθης ύποπτος Στίβεν Κίνγκ, ο Τζον Γκρίσαμ και ο Νταν Μπράουν.

Πέρυσι εξέδωσε δέκα βιβλία. Φυσικά, δεν τα γράφει όλα μόνος του. Έχει δίπλα του μια ομάδα συγγραφέων την οποία καθοδηγεί και με την οποία συνεργάζεται προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της αγοράς. Τα μεγέθη της αμερικανικής αγοράς είναι τρομακτικά αλλά και πολύ απαιτητικά. Μιλάμε για μια πραγματική βιομηχανία. Ο Πάτερσον έχει πει ότι το να γράφεις μαζί με άλλους είναι καλό καθώς τα βιβλία εμπλουτίζονται με περισσότερες ιδέες. Πέρα όμως απ' τις ιδέες υπάρχουν και τα υλικά αγαθά. Ο συγγραφέας έκλεισε μια συμφωνία τον Σεπτέμβρη του 2009 με τον εκδοτικό οίκο «Hachette» για 17 ακόμα βιβλία που θα του αποδώσουν κέρδη 150 εκατομμυρίων δολαρίων, μέχρι το τέλος της επόμενης χρονιάς.

«Γράφει χαζά θρίλερ και είναι κακός συγγραφέας» έχει πει για τον Πάτερσον ο Στίβεν Κινγκ, που καταλαμβάνει την τρίτη θέση της λίστας με έσοδα 28 εκατομμυρίων δολαρίων, πίσω από τη δεύτερη Ντανιέλ Στιλ που γράφοντας ρομάντζα και σαπουνόπερες κέρδισε 35 εκατομμύρια δολάρια. Όταν ρώτησαν τον Πάτερσον πώς θα απαντούσε στους κριτικούς (όπως ο Κινγκ) που λένε ότι η ποιότητα της γραφής του δεν είναι τόσο σπουδαία εκείνος απάντησε «Η πρόζα μου δεν είναι σπουδαία. Δεν είμαι στυλίστας. Είμαι ένας αφηγητής ιστοριών. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που δεν τους αρέσει αυτό που κάνω. Ευτυχώς όμως υπάρχουν εκατομμύρια άλλων που τους αρέσει».

Μεγάλη έκπληξη στη λίστα που δημοσίευσε το περιοδικό «Forbes» είναι η απουσία της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ και του Χάρι Πότερ. Τη λίστα συμπληρώνουν η (τέταρτη) Τζάνετ Ιβάνοβιτς (22 εκατομμύρια δολάρια) δημιουργός της ντετέκτιβ Στέφανι Πλαμ. Πέμπτη είναι η Στέφενι Μέιερ με τους ρομαντικούς της βρικόλακες και έκτος ο Ρικ Ρίορνταν (21 εκατομμύρια και για τους δυο). Στα 19 εκατομμύρια δολάρια (έβδομος) έμεινε ο Ντιν Κουντζ. Όγδοος (18 εκατομμύρια δολάρια) ο μάστερ των δικαστικών θρίλερ Τζον Γκρίσαμ και ένατος ο συγγραφέας παιδικών βιβλίων Τζεφ Κίνι (17 εκατομμύρια δολάρια). Ο Νίκολας Σπαρκς με τις αισθηματικές του ιστορίες συμπληρώνει τη δεκάδα καθώς αμείφθηκε πέρσι με 16 εκατομμύρια δολάρια.

Πολλά βιβλία του Τζέιμς Πάτερσον κυκλοφορούν (συνολικά 26) στα ελληνικά απ' τις εκδόσεις Bell. To πλέον πρόσφατο είναι «Το κυνήγι του τίγρη» όπου ο Άλεξ Κρος παρακολουθεί μια σειρά αποτρόπαιων φόνων αρχής γενομένης με την κατακρεούργηση των μελών μιας ολόκληρης οικογένειας. Απ' τον αφρικανικό υπόκοσμο της Ουάσινγκτον ο Κρος, παρέα με τη ντετέκτιβ και σύντροφό του Μπριάνα Στόουν, θα αναζητήσει τα ίχνη του αρχηγού μιας εγκληματικής συμμορίας εφήβων (τον Τίγρη του τίτλου) μέχρι τη Νιγηρία όπου τα μέτρα της δικαιοσύνης είναι τελείως διαφορετικά. 

www.tovima.gr

Ερχονται Αγγλοι, Ρώσοι, Μεξικανοί

Γράφει η Μικέλα Χαρτουλάρη

«Στη φτώχεια, που πολλά κακά φέρνει μαζί της, μην προσθέτεις και τις ταλαιπωρίες του δανεισμού και του χρέους, αλλά και μην της στερείς το μόνο στο οποίο υπερέχει του πλούτου, την ξεγνοιασιά. Γιατί τότε προκύπτει η γελοία κατάσταση της παροιμίας: δεν μπορώ να κουβαλήσω την κατσίκα / φορτώστε στους ώμους μου το βόδι».
Είναι ο Πλούταρχος σε μία από τις πραγματείες των «Ηθικών» που έγραψε όσο δίδασκε Φιλοσοφία στη Ρώμη στα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ. Μεταφρασμένο και σχολιασμένο από την Πολυξένη Παπαπάνου, αυτό το κείμενο που κλείνει το μάτι στην επικαιρότητα θα κυκλοφορήσει άμεσα από τη Νεφέλη με τίτλο «Οι συμφορές του δανεισμού», δίνοντας το στίγμα της νέας σοδειάς βιβλίων.
Πράγματι, η καινούργια εκδοτική παραγωγή υπόσχεται καίριους τίτλους, που παρουσιάζουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: είτε πρόκειται για μυθιστορήματα, είτε για αυτοβιογραφικές αφηγήσεις, είτε για επιστημονικά δοκίμια και μελέτες, οι περισσότεροι δίνουν κλειδιά για την κατανόηση της σημερινής κατάστασης πραγμάτων. Συζητούν την οργή, την απελπισία, τον φόβο, την αβεβαιότητα, τη ματαίωση, την εγκληματικότητα, που εξαιτίας της κρίσης σμιλεύουν τις κοινωνίες μας, αλλά συνομιλούν και με το χθες όπου βρίσκονται οι ρίζες της σημερινής παθολογίας.
Το αστυνομικό μυθιστόρημα «Εύκολη λεία» του Τζον Χάρβεϊ (Πόλις) είναι χαρακτηριστικό διότι εστιάζει το ενδιαφέρον του στους παρίες του οικονομικού συστήματος: στους ευάλωτους και επικίνδυνους αποκλεισμένους. Αυτός ο βρετανός, έγινε γνωστός με τα δέκα μυθιστορήματά του για το Νότιγχαμ, μια πόλη με υψηλούς δείκτες εγκληματικότητας, τραυματισμένη από την αποβιομηχάνιση που εγκαινίασε η Θάτσερ. Σε παρόμοιο μήκος κύματος κινείται και το μυθιστόρημα «Pigeon English» του Στίβεν Κέλμαν (Μεταίχμιο), ο οποίος εστιάζει στην αγριότητα που αναπτύσσεται στις μεικτές εγγλέζικες γειτονιές. Με αντίστοιχους προβληματισμούς, ο Αυστραλός Ρίτσαρντ Φλάναγκαν σχολιάζει στην «Αγνωστη τρομοκράτισσα» (Αγρα) την καταπάτηση των κοινωνικών δικαιωμάτων χάριν της επιβολής του νόμου και της τάξης - επιλογή πολιτική των δυτικών κυβερνήσεων που προτάσσει την ασφάλεια, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την κοινωνική συνοχή. Οι σκοτεινές πλευρές των σύγχρονων κοινωνιών αναδεικνύονται επίσης στα έργα των Αλαν Χόλινχερστ (Καστανιώτης), Μπρετ Ιστον Ελις και Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας (Κέδρος).
Το ίδιο εύγλωττη για την προβληματική επικαιρότητα είναι και η περίπτωση του Μεξικού, που τέσσερις αιώνες τώρα δοκιμάζεται προσπαθώντας να συνθέσει τις πολιτισμικές, φυλετικές, θρησκευτικές, κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις του και που μαστίζεται σήμερα από την ανεργία και την εγκληματικότητα. Αυτό το παράδειγμα της σύγκρουσης και της συγχώνευσης δυτικού και ντόπιου στοιχείου, αποτυπώνεται ιδανικά από τον Κάρλος Φουέντες στο κορυφαίο μυθιστόρημα του 1975 «Terra nostra» (Αγρα) και στο πρόσφατο ρεπορταζιακό «Η θέληση και η τύχη» (Καστανιώτης), καθώς και από τον Ρομπέρτο Μπολάνιο στο «2666» (Αγρα).
Με αντίστοιχο πνεύμα επιστρέφει στο προσκήνιο και η ρωσική περίπτωση χάρη σε μερικές από τις πλέον διάσημες φωνές που αντιστάθηκαν στον σταλινισμό, όπως: ο Βίκτορ Σερζ, στο «Μεσάνυχτα στον αιώνα» του 1939, με πρωταγωνιστές τους αντικαθεστωτικούς που οδηγήθηκαν στα γκουλάγκ το 1934 (Scripta). Ο Βαρλάμ Σαλάμοβ στις «Αναμνήσεις από την Κολυμά» (Ινδικτος), όπου εκτοπίστηκε και ο ίδιος μεταξύ 1937-1951. Πρόκειται για το κορυφαίο λογοτεχνικό έργο για τα στρατόπεδα εργασίας και την αλλοτρίωση των κρατουμένων, το οποίο γράφτηκε μεταξύ 1954-1973 και πρωτομεταφράζεται στα ελληνικά. Ο ίδιος ο Τρότσκι στην εξορία αλλά και ο δολοφόνος του, Ραμόν Μερκαντέρ, όπως εμφανίζονται στο σύγχρονο πολιτικό μυθιστόρημα του Λεονάρδο Παδούρα για τους θύτες και τα θύματα της κομμουνιστικής επανάστασης. Τίτλος του, «Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά» (Καστανιώτης). Και ο «κόκκινος Τολστόι» Βασίλι Γκρόσμαν στη νουβέλα του «Μαντόνα Σιξτίνα» (Αγρα) και στο μυθιστόρημα «Ζωή και μοίρα» (Γκοβόστης) που είχε απαγορευτεί. Είναι σαφές ότι η ανάγκη να κατανοήσουμε την εποχή μας και τις αρρώστιες του καπιταλισμού συνδέεται αναπόσπαστα με την ανάγκη να αναστοχαστούμε - χωρίς πια να την δαιμονοποιούμε - τη μεγάλη κομμουνιστική ουτοπία του 20ού αιώνα και τις παρεκτροπές της.
www.tanea.gr

Ένα καλοκαιρι, ενα best seller

«Εκατό χρόνια μοναξιά»
Γράφει η Κική Τριανταφύλλη

Με γραφή μοναδική, φαντασμαγορική, ρεαλιστική και συνάμα ιλαροτραγική, επηρεασμένη από τις διηγήσεις της γιαγιάς του, ο Μάρκες ξετυλίγει το έπος των Μπουενδία που ζουν στην πόλη - ουτοπία του Μακόντο. Παράλληλα αφηγείται τη συχνά βίαιη ιστορία της πατρίδας του της Κολομβίας, αλλά και της Λατινικής Αμερικής και τελικά της ανθρωπότητας ολόκληρης.
Ηταν συνταρακτική χρονιά το 1967. Στην Ελλάδα με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου οι συνταγματάρχες θα επέβαλλαν την επτάχρονη δικτατορία την ίδια περίοδο που στην Αγγλία η σχεδιάστρια της ποπ Μέρι Κουάντ θα προκαλούσε υστερία με τα μίνι φορεματάκια της, οι Μπιτλς θα τραγουδούσαν απευθείας σε πρώτη δορυφορική τηλεοπτική μετάδοση το «All you need is love», ενώ στην άλλη όχθη του Ατλαντικού η Αρίθα Φράνκλιν θα ηχογραφούσε το θρυλικό «Respect». Στο Βιετνάμ ο πόλεμος συνεχιζόταν και η Αμερική έπαιρνε φωτιά από τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις. Είναι η χρονιά κατά την οποία στη Νικαράγουα ο Αναστάζιο Σομόζα θα επιβάλει δικτατορικό καθεστώς - και θα ανατραπεί το 1979 από τους Σαντινίστας -, ενώ στη Βολιβία ο Ρεζί Ντεμπρέ, εμβληματική μορφή της γαλλικής Αριστεράς, θα καταδικαστεί σε τριάντα χρόνια κάθειρξη λόγω της ένοπλης εμπλοκής του στο αντάρτικο. Λίγες ημέρες αργότερα ο Τσε Γκεβάρα θα συλληφθεί - μάλιστα, δύο δεκαετίες αργότερα ο Ντεμπρέ θα κατηγορηθεί ότι τον πρόδωσε - και θα εκτελεστεί από τον υπαξιωματικό του βολιβιανού στρατού Μάριο Τεράν.
Την ίδια χρονιά στο Μπουένος Αϊρες κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ισπανικά από τις Εκδόσεις Sudamericana το έπος του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες «Εκατό χρόνια μοναξιά», ένα υπόδειγμα της λογοτεχνίας του μαγικού ρεαλισμού που είχε εισαγάγει ο κουβανός Αλέχο Καρπεντιέρ. Εκείνη την περίοδο ο κολομβιανός δημοσιογράφος, συγγραφέας και ακτιβιστής ζούσε αυτοεξόριστος στο Μεξικό. Στα ελληνικά, το βιβλίο κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1979 από τις Εκδόσεις Λιβάνη σε μετάφραση της Αγγέλας Βερυκοκάκη - Αρτέμη, ενώ τρία χρόνια αργότερα εκδόθηκε και πάλι από τον ίδιο οίκο σε μετάφραση της Κλαίτης Σωτηριάδου - Μπαράχας.
Η ανάγνωση των τριών πρώτων κεφαλαίων του ήταν αρκετή για να γράψει ο Κάρλος Φουέντες έναν ύμνο για το μυθιστόρημα, το οποίο σύντομα έμελλε να κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο και να καταγραφεί ως το σημαντικότερο ανάγνωσμα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Πάμπλο Νερούντα το χαρακτήρισε τη «μεγαλύτερη αποκάλυψη στην ισπανική γλώσσα μετά τον "Δον Κιχώτη" του Θερβάντες» και ο Ουίλιαμ Κένεντι έγραψε στο «New York Review of books» ότι «είναι το πρώτο λογοτεχνικό έργο μετά τη "Γένεση" που θα έπρεπε να διαβάζεται υποχρεωτικά από το σύνολο των ανθρώπων».
Πριν από αυτό ο αγαπημένος «Γκάμπο» των ισπανόφωνων αναγνωστών είχε ήδη γράψει δύο μυθιστορήματα - τα «Ανεμοσκορπίσματα» (1955) όπου και συλλαμβάνει την ιδεατή πόλη Μακόντο και «Ο συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει» (1961) - καθώς και αρκετά διηγήματα, που όμως τότε ακόμη περνούσαν απαρατήρητα. Το «Εκατό χρόνια μοναξιά» όμως κυκλοφόρησε σε εκατομμύρια αντίτυπα, σε εκατοντάδες - νόμιμες και πειρατικές - εκδόσεις, σε δεκάδες γλώσσες. Ο λογαριασμός έχει χαθεί πια. Φέτος μάλιστα θα κυκλοφορήσει η πρώτη νόμιμη έκδοση του βιβλίου στην Κίνα, όπου ήδη κυκλοφορούν πολλές παράνομες εκδόσεις, από τον κινεζικό οίκο Thinkingdom House που αγόρασε σε δημοπρασία τα πνευματικά δικαιώματα του μυθιστορήματος αντί ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Σύμφωνα με την κινεζική εφημερίδα «Global Times», ο βολιβιανός συγγραφέας είχε εξοργιστεί τόσο πολύ ώστε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Κίνα το 1990 ορκίστηκε ότι ακόμη και μετά τον θάνατό του δεν θα επιτρέψει να κυκλοφορούν τα βιβλία του στη χώρα. Μια επιστολή του κινέζου εκδότη που του έγραφε: «Σας υποβάλλουμε τα σέβη μας πέρα από τον Ειρηνικό Ωκεανό, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια, φωνάζοντας "μεγάλε δάσκαλε!", όπως ακριβώς κάνατε με το είδωλό σας Ερνεστ Χέμινγουεϊ, στους δρόμους του Παρισιού... Πιστεύουμε ότι θα μας χαιρετήσετε κι εσείς λέγοντας "γεια σου φίλε", ακριβώς όπως έκανε και ο Χέμινγουεϊ», τον έπεισε τελικά να δώσει τη συγκατάθεσή του.
Ο Μάρκες έγραφε βιβλία για τους φίλους του - ο Φιντέλ Κάστρο είναι ένας από τους πιο στενούς φίλους του και έχουν μοιραστεί πάρα πολλά χρόνια φλογερής φιλίας και επαναστατικού πάθους - όπως έχει πει σε μια από τις πολυάριθμες συνεντεύξεις του. Σχεδόν όλα έχουν προκαλέσει έντονες συζητήσεις. Ειδικά για το «Εκατό χρόνια μοναξιά» έχουν χυθεί τόνοι μελάνι. Μάλιστα, η περίφημη εναρκτήρια φράση του: «Πολλά χρόνια αργότερα, καθώς αντιμετώπιζε το εκτελεστικό απόσπασμα, ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία θυμήθηκε εκείνο το μακρινό απόγευμα όταν ο πατέρας του τον πήρε μαζί του για να ανακαλύψει τον πάγο» που συνδέει το παρελθόν με το μέλλον, διδάσκεται στα πανεπιστημιακά εργαστήρια δημιουργικής γραφής, ως υποδειγματική αρχή μυθιστορήματος.
 
www.tanea.gr

Ήταν «η συντροφιά ανάμεσά μας»

της Χριστίνας Πουλίδου

Η Ελένη ήταν ο μαντατοφόρος μιας είδησης που την περίμενα, αλλά με βρήκε, μας βρήκε, όλους απροετοίμαστους. Πώς να «προετοιμαστείς» για τον θάνατο, την απώλεια, την ορφάνια; Ποιος μπορεί ποτέ να εξοικειωθεί με τον πόνο ενός χαμού; Ο Νίκος Θέμελης, που χάθηκε πριν από λίγες ώρες ήταν ένας «αναντικατάστατος» άνθρωπος. Οι αρετές του, η ποιότητά του, αλλά επίσης η αισθητική, η πηγαία ευγένεια και η κρυστάλλινη καθαρότητά του επιβάλλουν τον σεβασμό και τη σιωπή. Κυρίως, γιατί αυτό επιτάσσει η σεμνότητά του. Η λεπτότητα, διακριτικότητα, ευαισθησία, ανιδιοτέλεια και πλούσια γενναιοδωρία του.

Με πολύ πόνο και μεγάλη ορφάνια αποχαιρετούμε τον Νίκο, όσοι μας ευλόγησε η τύχη να τον γνωρίσουμε. Τον φίλο Νίκο, που είχε εντρυφήσει, εμβαθύνει και καλλιεργήσει με μεγάλη αφοσίωση την αρετή της φιλίας. Τον αγωνιστή Νίκο, που η αγάπη του για τη ζωή, τη δημιουργικότητα, την έμπνευση, μας χάρισε τα τελευταία χρόνια την παρουσία του – με μεγάλο κόπο, προσπάθεια και πόνο. Τον κοσμοπολίτη Νίκο, που ήρθε στη ζωή μας, την πλούτισε, την ομόρφυνε και αποσύρθηκε - συντροφιά με την αφοσίωση της Μαριάννας, την κλασσική μουσική του, τα χρώματα και τα πινέλα του, τον τακτικό χτύπο των ρολογιών του και τον ζεστό χαιρετισμό της ουράς του Λάμπρου. 
www.protagon.gr
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Προσαρμοσμένη αναζήτηση