στα χρόνια της ομίχλης

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΟΜΙΧΛΗΣ - ΙΑΣΜΗ
ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΛΙΑΣ
εκδ Ψυχογιός

Χίος, 1822. Σε χρόνους παλιούς και δύσκολους, η οικογένεια του Ισίδωρου σκορπά και χάνεται μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του νησιού από τους Τούρκους. Στη Σύρο, όπου έχουν καταφύγει αυτός και οι αδερφές του, χάρη στις φροντίδες μιας καθολικής καλόγριας κι ενός Ψαριανού μπουρλοτιέρη καταφέρνουν να επιβιώσουν και να γυρίσουν πίσω στον τόπο τους, σ’ ό,τι έχει απομείνει όρθιο, για να ξεκινήσουν και πάλι από την αρχή.

Χρόνια μετά, στο ίδιο κυκλαδίτικο νησί, ο Νικόλας, ο ανιψιός του Ισίδωρου, θα γνωρίσει την αγάπη στο πρόσωπο της Ιάσμης, μιας κοπέλας που η αύρα του μυστηρίου την αγκαλιάζει ολόκληρη. Οι δυο νέοι θα ζήσουν τον απόλυτο έρωτα, ενάντια στη μοίρα που παραφυλά σκληρή κι αμείλικτη.

Ένα μυθιστόρημα που ταξιδεύει τον αναγνώστη στο πρώτο μισό ενός ταραγμένου 19ου αιώνα, στα χρόνια της ομίχλης, στους θαλασσινούς δρόμους του Αιγαίου και των Κυκλάδων, από τα σοκάκια του Πυργιού, το λιμάνι και το κάστρο της Χώρας, ως την κοσμοπολίτισσα Ερμούπολη και τη μυστηριακή Σμύρνη με τα χρώματα κι αρώματα της Ανατολής.

η πιο διάσημη και αγαπημένη ρεμπέτισσα της Ελλάδας

ΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
ΤΕΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΙΣ  
Μεταφραστής: ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ ΕΜΜ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
εκδ Ψυχογιός

Στην καταστροφή της Σμύρνης, η Κυβέλη χάνει τα πάντα: την οικογένεια και τους φίλους της, την κοινωνική θέση της, το μέλλον της. Όταν το καράβι που την έσωσε από τη φλεγόμενη πόλη την αφήνει στο λιμάνι του Πειραιά, η κοπέλα πέφτει στα χέρια της σκληρής ιδιοκτήτριας ενός πορνείου. Η γλυκιά και μελωδική φωνή της τραβάει την προσοχή ενός ταβερνιάρη που της προτείνει να δουλεύει στο μαγαζί του ως τραγουδίστρια για τους πελάτες του. Ένας νέος κόσμος ανοίγεται για την Κυβέλη: ο υπόκοσμος του Πειραιά με τους μάγκες του που ζουν με τον δικό τους βίαιο κώδικα τιμής.

Καθώς η Κυβέλη ανεβαίνει σιγά σιγά τα σκαλιά της οικονομικής και κοινωνικής ιεραρχίας και γνωρίζει την επιτυχία, βρίσκεται μπλεγμένη σ’ ένα ερωτικό τρίγωνο, δέσμια ενός πάθους ικανού να την καταστρέψει.

Με φόντο τον Πειραιά του ’20 και του’30, ξετυλίγεται η συγκλονιστική ιστορία μιας γυναίκας που κατάφερε να γίνει η πιο διάσημη και αγαπημένη ρεμπέτισσα της Ελλάδας.

είναι προτιμότερο, τελικά, κάποιες μνήμες να μένουν για πάντα θαμμένες;

 

Στο γέλιο της καταιγίδας

Χριστίνα Αυγερινού
εκδ Άνεμος

«Δυο σχήματα μονάχα πλάστηκαν, δειλά, αβέβαια απ' τα δάχτυλά μου. Έμοιαζαν γράμματα κυρτά, λέξη μισή... Παραδομένη ήμουνα στη θύμηση εκείνου του άντρα».

Νύχτα, χειμώνας. Τα βήματα νωχελικά την οδηγούν στα σοκάκια της Πλάκας, τυχαία, σε μια υπόγεια γκαλερί. Μπρος σ' ένα έργο, τάχα γελαστό, στέκει ο άντρας, αγέρωχος, γοητευτικός, ο αιώνια ουτοπικός Αγαπημένος.
Η Αλίκη είναι μόλις δεκάξι, δίχως ιδέα τι είναι ζωή. Μια παράσταση είναι, της εμπιστεύεται ύστερα η Μυρτώ της.
Δώδεκα χρόνια αργότερα, το αμάραντο εκείνο κορίτσι, το άλλοτε τρυφερό κι ονειροπόλο, είναι πανέτοιμο ν' αστράψει στη σκηνή του. Η πρώτη της έκθεση, με χρίσμα χαρακτικής, σφραγίζει το ταλέντο της, δίνει με πείσμα πνοή στο κάποτε παιδικό, αμάρτυρο όνειρό της.
Όλα με τέχνη πια ακολουθούν τη δική τους πορεία, σίγουρα, ατάραχα, σχεδόν προγραμμένα.
Τι θα συμβεί, όμως, όταν ο απρόσμενος ερχομός ενός προσώπου απ' την αντίπερα ακτή του Ατλαντικού φέρει μαζί του όλα τα κοιμισμένα, σ' ένα νανούρισμα λήθης, παρελθόντα;
Πυρρόξανθα σιντριβάνια, ένα cafe στα Εξάρχεια, μια σύγχρονη «Πηνελόπη» των καιρών κι ένα αυγουστιάτικο φεγγάρι, κρυφά χαρισμένες απ' τη γιαγιά σοκολάτες και μια αποθηκούλα-καταφύγιο στην Κυψέλη, μια αλησμόνητη υπόσχεση κι ένα γράμμα σε μαύρο κουτί, μια πλάκα του τέλους σε καταιγίδα Δεκέμβρη προβάλλουν ξανά στοιχειά μες στα μάτια της.
Θα καταφέρει ο χρόνος να εξημερώσει τις θύμησες, ή είναι προτιμότερο, τελικά, κάποιες μνήμες να μένουν για πάντα θαμμένες;