Τα διηγήματα της Στέργιας Κάββαλου είναι σαν μικρά πικρά εσπρέσο ριστρέττο. Έτσι, χωρίς ζάχαρη. Μια και κάτω, και μετά ή ανάβεις τσιγάρο, ή σηκώνεσαι να φύγεις. Αν ήταν ζωγράφος θα ήταν οπαδός του κυβισμού. Αν ήταν αρχιτέκτων θα έκανε μινιμαλισμό. Η γραφή της είναι στεγνή, κοφτή, στερημένη από το περιττό, και στολισμένη απ το αναγκαίο. Οι προτάσεις δεν φενακίζουν, είναι μικρές και καθαρές, που όταν φτάσουν όμως στο μυαλό ξεδιπλώνονται και δείχνουν μεγαλύτερες. Είναι μια γραφή noire αλλά με έναν ήχο από viola da gamba. Το σημείο της τελείας στα καλύτερά του.
Η Στέργια γεννήθηκε στην Αθήνα το Μάρτη του 1982. Κατάγεται από τα Ζωνιανά Μυλοποτάμου. Η nouvelle vague είναι ο ηθικός αυτουργός των γαλλικών της σπουδών στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και στο τμήμα λογοτεχνικής μετάφρασης και Μετάφρασης Ανθρωπιστικών Επιστημών της INALCO. Στη Λυών εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στη θεατρική ομάδα Traverses, ενώ εντός των τειχών ασχολήθηκε με τον υποτιτλισμό και το θέατρο.
Η Στέργια γεννήθηκε στην Αθήνα το Μάρτη του 1982. Κατάγεται από τα Ζωνιανά Μυλοποτάμου. Η nouvelle vague είναι ο ηθικός αυτουργός των γαλλικών της σπουδών στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και στο τμήμα λογοτεχνικής μετάφρασης και Μετάφρασης Ανθρωπιστικών Επιστημών της INALCO. Στη Λυών εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στη θεατρική ομάδα Traverses, ενώ εντός των τειχών ασχολήθηκε με τον υποτιτλισμό και το θέατρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου