Χριστίνα Μπαλτζή: «Υπάρχουν και σήμερα Σταχτοπούτες»
ΣΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ
Με την πένα της διαγράφει τις λεπτές αποχρώσεις της γυναικείας ψυχοσύνθεσης. Οι ανθρώπινες σχέσεις, η πολυπόθητη συνάντηση του άντρα και της γυναίκας στο ιδανικό σημείο του έρωτα γίνονται η ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης στο νέο μυθιστόρημα της Χριστίνας Μπαλτζή Και ο γιατρός έπλασε τη γυναίκα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη. Η βασική ηρωίδα του βιβλίου, η πενηντάχρονη Αφροδίτη, όταν καταλαβαίνει ότι ο άντρας της την απατά, αποφασίζει να ξαναγράψει το παραμύθι της ζωής της από την αρχή, να τινάξει τις στάχτες της και να γίνει και πάλι η αληθινή Αφροδίτη που ήταν κάποτε. Ο χρόνος δεν γυρίζει βέβαια πίσω και, δυστυχώς, στην εποχή μας σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν, αλλά εκείνη τα καταφέρνει να αναγεννηθεί.
Στο τελευταίο σας βιβλίο προσεγγίζετε βαθιά τη γυναικεία ψυχή. Στόχος σας ήταν να μιλήσετε κατά κύριο λόγο στο γυναικείο κοινό και μέσα από αυτό και στο άλλο φύλο;
Ο στόχος του βιβλίου ήταν να εστιάσει στο ίδιο το συναίσθημα που εκπέμπει αέναα κάθε γυναίκα προς το άλλο φύλο, ως μια συμπαντική διαστολή χωρίς όρια και χωρίς αποδέκτη, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Η ηρωίδα του βιβλίου κάνει την ανατροπή σε αυτό τον «κανόνα» και αγγίζει το όνειρο κάθε γυναίκας-αναγνώστριας, που μέσα από τις σελίδες γίνεται και εκείνη μια Σταχτοπούτα του 2010 και αφήνει πίσω της τον άντρα-κυνηγό για χάρη ενός σημερινού πρίγκιπα, που όμως μπορεί και την εξισώνει με το σύγχρονο άνθρωπο. Το έχουν διαβάσει και άντρες, το ξέρω από σχόλια που έχω πάρει μέσω Διαδικτύου, αλλά πόσοι είναι οι ρομαντικοί σε αυτή τη γη; Πόσοι είναι αυτοί που μπορούν να συντονιστούν στη γυναικεία συχνότητα;
Η ηρωίδα του μυθιστορήματός σας είναι μια γυναίκα γύρω στα 50, που αποφασίζει, όταν διαπιστώνει ότι ο άντρας της την απατά, να φροντίσει τον εαυτό της και να αναπληρώσει το χρόνο που έχασε. Πιστεύετε ότι πάντα υπάρχει τρόπος να διορθωθούν οι σχέσεις;
Το να μπορείς να νιώσεις το αντίθετο φύλο είναι μια υπέρβαση που ο άντρας, από τη μεριά του, δεν είναι φτιαγμένος για να την εντάξει στην καθημερινότητά του. Η γυναίκα, όμως, κατανοεί αυτή του την αδυναμία, μια και από πολύ νωρίς μαθαίνει να ζει με ένα δεδομένο: πως αυτός είναι η πληγή αλλά και το αλάτι. Αυτό που τη βοηθά είναι η θεία οικονομία. Μην ξεχνάμε πως η γυναίκα κουβαλά μέσα της το αίσθημα της μητρότητας –από εκεί αντλεί την απέραντη κατανόηση– και είναι αυτή που σώζει τις απανταχού σχέσεις. Στον αντίποδα τώρα, οι άρρενες μπορεί να πετυχαίνουν να ενεργοποιήσουν μεγαλειώδη συναισθήματα, αλλά δυστυχώς είναι στιγμιαία, μια και η όλη συμπεριφορά τους καλείται να υπερασπιστεί την υπέρτατη στιγμή της πιο βασικής βιολογικής ανάγκης τους, την εκσπερμάτιση.
Τι είναι αυτό που κάνει τόσο δύσκολες τις ανθρώπινες σχέσεις στην εποχή μας;
Τα δύο φύλα ανέκαθεν ήταν δύο διαφορετικοί κόσμοι (Αφροδίτη – Άρης). Ο άντρας, σαν πολεμιστής και κυνηγός, γοητευόταν να γυρίζει στη σπηλιά του και να βρίσκει τη φωτιά αναμμένη, κι αυτό από μόνο του επικύρωνε την εκεχειρία με το «πάντα υποχωρητικό» φύλο. Τα τελευταία χρόνια,όμως, η γυναίκα-Αφροδίτη εξελίχθηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της ομώνυμης θεάς και, φτάνοντας στην τελείωσή της, βγήκε από τη σπηλιά αφήνοντας την εστία να σβήσει. Τότε ήταν που άρχισε κι ο πόλεμος.
Ποιος ήταν ο στόχος σας γράφοντας το βιβλίο Και ο γιατρός έπλασε τη γυναίκα; Και γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο τίτλο;
Κάποτε όλοι ήμασταν παιδιά και μεγαλώσαμε με τους ήρωες των παραμυθιών που υπερνικούσαν τα εμπόδια και στο τέλος έφταναν να αγγίξουν το όνειρο, πότε φιλώντας ένα βάτραχο και πότε με το μαγικό ραβδάκι μιας καλής μάγισσας. Μεγαλώνοντας, βιώσαμε το απόλυτο αδιέξοδο της πεζής πραγματικότητας, όπου τίποτα μαγικό δεν συνέβαινε στα κατά τα άλλα φιλόδοξα όνειρά μας. Αυτή την παλιά μαγεία προσπάθησα να εναποθέσω στις σελίδες αυτού του βιβλίου, να ξαναβρώ το μαγεμένο πρίγκιπα και να ξαναβάλω στο χέρι κάθε αναγνώστη το μαγικό ραβδάκι της δικής του μάγισσας. Επέλεξα αυτό τον τίτλο νοσταλγώντας μια άλλη εποχή που στα θερινά σινεμά ο Θεός ήταν που έπλαθε τη γυναίκα και ο «Τιτανικός» ήταν ο μεγαλύτερος μύθος. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και η καρέκλα του σινεμά έχει αντικατασταθεί με το σαλόνι αναμονής του πλαστικού χειρουργού για το περίφημο ραντεβού για botox, ενώ ο «Τιτανικός» έδωσε τη θέση του στο μεγαλύτερο υπερωκεάνιο όλων των εποχών, το «Oasis of the seas».
Στα μυθιστορήματα που έχετε γράψει μέχρι σήμερα πόσο χρησιμοποιείτε αυτοβιογραφικά στοιχεία;
Πάντα βουτάω την πένα μου μέσα στην προσωπική μου εμπειρία, αυτό είναι αλήθεια, κι αυτό είναι που κάνει ξεχωριστό κάθε μου ήρωα. Η ίδια η εμπειρία είναι ένα διαφορετικό κομμάτι του εαυτού μας, που κάποτε τολμήσαμε να το κατακτήσουμε.
ΣΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ
Με την πένα της διαγράφει τις λεπτές αποχρώσεις της γυναικείας ψυχοσύνθεσης. Οι ανθρώπινες σχέσεις, η πολυπόθητη συνάντηση του άντρα και της γυναίκας στο ιδανικό σημείο του έρωτα γίνονται η ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης στο νέο μυθιστόρημα της Χριστίνας Μπαλτζή Και ο γιατρός έπλασε τη γυναίκα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη. Η βασική ηρωίδα του βιβλίου, η πενηντάχρονη Αφροδίτη, όταν καταλαβαίνει ότι ο άντρας της την απατά, αποφασίζει να ξαναγράψει το παραμύθι της ζωής της από την αρχή, να τινάξει τις στάχτες της και να γίνει και πάλι η αληθινή Αφροδίτη που ήταν κάποτε. Ο χρόνος δεν γυρίζει βέβαια πίσω και, δυστυχώς, στην εποχή μας σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν, αλλά εκείνη τα καταφέρνει να αναγεννηθεί.
Στο τελευταίο σας βιβλίο προσεγγίζετε βαθιά τη γυναικεία ψυχή. Στόχος σας ήταν να μιλήσετε κατά κύριο λόγο στο γυναικείο κοινό και μέσα από αυτό και στο άλλο φύλο;
Ο στόχος του βιβλίου ήταν να εστιάσει στο ίδιο το συναίσθημα που εκπέμπει αέναα κάθε γυναίκα προς το άλλο φύλο, ως μια συμπαντική διαστολή χωρίς όρια και χωρίς αποδέκτη, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Η ηρωίδα του βιβλίου κάνει την ανατροπή σε αυτό τον «κανόνα» και αγγίζει το όνειρο κάθε γυναίκας-αναγνώστριας, που μέσα από τις σελίδες γίνεται και εκείνη μια Σταχτοπούτα του 2010 και αφήνει πίσω της τον άντρα-κυνηγό για χάρη ενός σημερινού πρίγκιπα, που όμως μπορεί και την εξισώνει με το σύγχρονο άνθρωπο. Το έχουν διαβάσει και άντρες, το ξέρω από σχόλια που έχω πάρει μέσω Διαδικτύου, αλλά πόσοι είναι οι ρομαντικοί σε αυτή τη γη; Πόσοι είναι αυτοί που μπορούν να συντονιστούν στη γυναικεία συχνότητα;
Η ηρωίδα του μυθιστορήματός σας είναι μια γυναίκα γύρω στα 50, που αποφασίζει, όταν διαπιστώνει ότι ο άντρας της την απατά, να φροντίσει τον εαυτό της και να αναπληρώσει το χρόνο που έχασε. Πιστεύετε ότι πάντα υπάρχει τρόπος να διορθωθούν οι σχέσεις;
Το να μπορείς να νιώσεις το αντίθετο φύλο είναι μια υπέρβαση που ο άντρας, από τη μεριά του, δεν είναι φτιαγμένος για να την εντάξει στην καθημερινότητά του. Η γυναίκα, όμως, κατανοεί αυτή του την αδυναμία, μια και από πολύ νωρίς μαθαίνει να ζει με ένα δεδομένο: πως αυτός είναι η πληγή αλλά και το αλάτι. Αυτό που τη βοηθά είναι η θεία οικονομία. Μην ξεχνάμε πως η γυναίκα κουβαλά μέσα της το αίσθημα της μητρότητας –από εκεί αντλεί την απέραντη κατανόηση– και είναι αυτή που σώζει τις απανταχού σχέσεις. Στον αντίποδα τώρα, οι άρρενες μπορεί να πετυχαίνουν να ενεργοποιήσουν μεγαλειώδη συναισθήματα, αλλά δυστυχώς είναι στιγμιαία, μια και η όλη συμπεριφορά τους καλείται να υπερασπιστεί την υπέρτατη στιγμή της πιο βασικής βιολογικής ανάγκης τους, την εκσπερμάτιση.
Τι είναι αυτό που κάνει τόσο δύσκολες τις ανθρώπινες σχέσεις στην εποχή μας;
Τα δύο φύλα ανέκαθεν ήταν δύο διαφορετικοί κόσμοι (Αφροδίτη – Άρης). Ο άντρας, σαν πολεμιστής και κυνηγός, γοητευόταν να γυρίζει στη σπηλιά του και να βρίσκει τη φωτιά αναμμένη, κι αυτό από μόνο του επικύρωνε την εκεχειρία με το «πάντα υποχωρητικό» φύλο. Τα τελευταία χρόνια,όμως, η γυναίκα-Αφροδίτη εξελίχθηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της ομώνυμης θεάς και, φτάνοντας στην τελείωσή της, βγήκε από τη σπηλιά αφήνοντας την εστία να σβήσει. Τότε ήταν που άρχισε κι ο πόλεμος.
Ποιος ήταν ο στόχος σας γράφοντας το βιβλίο Και ο γιατρός έπλασε τη γυναίκα; Και γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο τίτλο;
Κάποτε όλοι ήμασταν παιδιά και μεγαλώσαμε με τους ήρωες των παραμυθιών που υπερνικούσαν τα εμπόδια και στο τέλος έφταναν να αγγίξουν το όνειρο, πότε φιλώντας ένα βάτραχο και πότε με το μαγικό ραβδάκι μιας καλής μάγισσας. Μεγαλώνοντας, βιώσαμε το απόλυτο αδιέξοδο της πεζής πραγματικότητας, όπου τίποτα μαγικό δεν συνέβαινε στα κατά τα άλλα φιλόδοξα όνειρά μας. Αυτή την παλιά μαγεία προσπάθησα να εναποθέσω στις σελίδες αυτού του βιβλίου, να ξαναβρώ το μαγεμένο πρίγκιπα και να ξαναβάλω στο χέρι κάθε αναγνώστη το μαγικό ραβδάκι της δικής του μάγισσας. Επέλεξα αυτό τον τίτλο νοσταλγώντας μια άλλη εποχή που στα θερινά σινεμά ο Θεός ήταν που έπλαθε τη γυναίκα και ο «Τιτανικός» ήταν ο μεγαλύτερος μύθος. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και η καρέκλα του σινεμά έχει αντικατασταθεί με το σαλόνι αναμονής του πλαστικού χειρουργού για το περίφημο ραντεβού για botox, ενώ ο «Τιτανικός» έδωσε τη θέση του στο μεγαλύτερο υπερωκεάνιο όλων των εποχών, το «Oasis of the seas».
Στα μυθιστορήματα που έχετε γράψει μέχρι σήμερα πόσο χρησιμοποιείτε αυτοβιογραφικά στοιχεία;
Πάντα βουτάω την πένα μου μέσα στην προσωπική μου εμπειρία, αυτό είναι αλήθεια, κι αυτό είναι που κάνει ξεχωριστό κάθε μου ήρωα. Η ίδια η εμπειρία είναι ένα διαφορετικό κομμάτι του εαυτού μας, που κάποτε τολμήσαμε να το κατακτήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου