Το 15ο τεύχος (Φεβρουαρίου) της Athens Review of Books είναι αφιερωμένο στον Πολωνό στοχαστή Λέσεκ Κολακόφσκι και ειδικότερα στο έργο του «Τα κύρια ρεύματα του μαρξισμού». Το έργο αυτό αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους μελετητές της μαρξιστικής θεωρίας και της «ενθουσιώδους πορείας προς τον ολοκληρωτισμό». Πρόσφατα ο Κρίστοφερ Χίτσενς δήλωσε για τον Κολακόφσκι: «Έγραψε την αυθεντική ιστορία όχι μόνο της κομμουνιστικής πράξης, αλλά και της μαρξιστικής θεωρίας. Αυτή είναι πάντα η καλύτερη, η πιο εξαντλητική κριτική της μαρξιστικής θεωρίας που έχει γραφτεί ποτέ». Γράφει ο Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης.
Πλάι σ’ αυτό ένα δοκίμιο του Βίκτωρα Ιβάνοβιτς για το Χαμένο Πρωινό που κράτησε για άλλους μισό αιώνα και για άλλους 72 χρόνια, όπου ζητούμενο ολόκληρης της ζωής των ανθρώπων ήταν η έξοδος από την εφιαλτική «εξώπολη». Τη ζοφερή εικόνα συμπληρώνει ένα ποίημα του Ζμπίγκνιεβ Χέρμπερτ για τις ευγενείς ιδέες που καθοδηγούσαν την «επαναστατική πρωτοπορία» («ήθελα να δώσω ένα και μόνο σχήμα στην αηδιαστικά ποικιλόμορφη ανθρωπότητα…»). Αλλά ένα κείμενο του Άνταμ Μίχνικ για τον Αντρέι Ζαχάροφ καταλήγει με μερικές αισιόδοξες λέξεις του Κολακόφσκι: «Καμιά νίκη δεν είναι αμετάκλητη, καμιά ήττα δεν είναι οριστική. Αυτό είναι που κάνει τη ζωή να αξίζει να τη ζεις».
Πλάι σ’ αυτό ένα δοκίμιο του Βίκτωρα Ιβάνοβιτς για το Χαμένο Πρωινό που κράτησε για άλλους μισό αιώνα και για άλλους 72 χρόνια, όπου ζητούμενο ολόκληρης της ζωής των ανθρώπων ήταν η έξοδος από την εφιαλτική «εξώπολη». Τη ζοφερή εικόνα συμπληρώνει ένα ποίημα του Ζμπίγκνιεβ Χέρμπερτ για τις ευγενείς ιδέες που καθοδηγούσαν την «επαναστατική πρωτοπορία» («ήθελα να δώσω ένα και μόνο σχήμα στην αηδιαστικά ποικιλόμορφη ανθρωπότητα…»). Αλλά ένα κείμενο του Άνταμ Μίχνικ για τον Αντρέι Ζαχάροφ καταλήγει με μερικές αισιόδοξες λέξεις του Κολακόφσκι: «Καμιά νίκη δεν είναι αμετάκλητη, καμιά ήττα δεν είναι οριστική. Αυτό είναι που κάνει τη ζωή να αξίζει να τη ζεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου