Αικατερίνη Τεμπέλη
Εκδ Μοντέρνοι Καιροί
Όποιος την πρωτοδιάβασε στο "Βενετσιάνικο Χρυσάφι" αποκτά την εντύπωση ότι πρόκειται για μια νέα συγγραφέα ταλαντούχα στις περιγραφές από απίστευτες αισθηματικές ιστορίες, μια γυναίκα βυθισμένη στο ρομαντικό πνεύμα αλλά και με έντονη την διάθεση να συνδέει τα στοιχεία της ιστορίας της με γνωστά πρόσωπα και γεγονότα της εποχής που αναφέρεται.
Το νέο της μυθιστόρημα “Η σκόνη των άστρων” από τις εκδόσεις “Μοντέρνοι Καιροί” το οποίο συνέγραφε επί σειρά ετών συλλέγοντας ιστορικές και επιστημονικές πληροφορίες, θα έλεγε κανείς ότι την απογειώνει. Και μαζί με την συγγραφέα, απογειώνει τους ίδιους τους αναγνώστες αφού τους ταξιδεύει σε ένα σωρό χώρες και μέρη, σε άλλες διαθέσεις και συνήθειες, σε γνωστικά αντικείμενα ιδιαίτερα και ακόμα απάτητα. Η γραφή της αποκτά ωριμότητα, όχι της ηλικίας, ή της πένας, αλλά της εμπειρίας, της ενσωμάτωσης της ζωής. Οι περιγραφές καταντούν διάλογοι έντονοι, ως ακατάσχετοι, διεκδικητικοί ως απόλυτοι, ανεπιτήδευτοι ως σαρκαστικοί, κινηματογραφικοί. Ο αναγνώστης έχει την αίσθηση της εγγύτητας, πως βρίσκεται μια ανάσα από τους πρωταγωνιστές, σα να βρίσκεται στην πρώτη σειρά ενός θεάτρου ή πίσω από τις κουρτίνες ενός δωματίου. Το ρομαντικό πνεύμα εναλλάσσεται με τον ρεαλισμό. Ο ρεαλισμός ξαναβρίσκει θέλοντας και μη τον ρομαντισμό, το πάθος, το τίμημα της αγάπης, την κάθαρση και όλα ξανά από την αρχή σε ένα κύκλο αναπαραγωγής.
Συγχρόνως στο βιβλίο της, που βασίζεται σε αληθινή ιστορία συγγενή της, η Αικατερίνη Τεμπέλη καταθέτει αυτή τη φορά και μια θέση κοινωνική. Αυτή της αντοχής στη διαφορετικότητα, της αγάπης στο συνάνθρωπο, στον ασθενή, στον οικονομικό μετανάστη, στον ομοφυλόφιλο, στον σκουρόχρωμο, στον αδύνατο, στο παιδί. Και την καταθέτει η συγγραφέας φέρνοντας πειστικές αντιδιαστολές με το ένδοξο -με και χωρίς εισαγωγικά- παρελθόν όλων μας. Το παρελθόν της περηφάνειας αλλά και της μετανάστευσης λόγω ανάγκης.
Ο άξονας της ιστορίας είναι ένα παράλληλο ταξίδι δύο γυναικών με απόσταση 80 -90 ετών. Της Μελανθίας του σήμερα και της Ελοϊζ του μεσοπολέμου. Με αφορμή μια αναπάντεχη κληρονομιά ενός εγκαταλειμμένου πύργου στη Σάμο και το ξεφύλλισμα ενός κρυφού ημερολογίου, η Μελανθία μια νεαρή ηθοποιός, μας αποκαλύπτει την εποχή της δεκαετίας του ’20 και τη ζωή της Ελοϊζ. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο σε ένα ταξίδι από τη άνυδρη και περήφανη Μάνη, στη Νέα Υόρκη της μετανάστευσης, στο Λονδίνο του πλούτου, στη Νοτιοδυτική Αφρική των διαμαντιών, στη λίμνη Κόμο των διακοπών και πάλι στην μητέρα Ελλάδα. Σε αυτή την πορεία στο χρόνο η Ελοϊζ πέρα από τα δικά της, ζει γεγονότα και γνωρίζει πραγματικά πρόσωπα της εποχής κάνοντας την ιστορία ακόμα πιο αληθινή. Σαν του Τσάρλυ Τσάπλιν και της ηθοποιού Λουίζ Μπρούκς. Η Μελανθία παράλληλα παρατηρεί τον εαυτό της- κι εμείς το ίδιο- να επηρεάζεται από το ημερολόγιο, να παίρνει ιδέες και να τις αφομειώνει στην διλημματική πραγματικότητά της, σαν μια τηλεπαθητική επαφή και μυστηριακή εναλλαγή των δύο γυναικών.
Σκεφτείτε πώς, το δειλό, ντροπαλό χαμόγελο του Τσάρλυ Τσάπλιν, κάθε φορά που το διοχέτευε στις ταινίες του, ήταν αρκετό για να μετατραπεί σε γέλιο στο θεατή, σε γοητεία, σε ευχάριστη διάθεση. Σαν μια ενέργεια, μια λάμψη που μεταδίδεται με ταχύτητα φωτός. Ακόμα και τώρα τόσα χρόνια μετά. Κι έτσι θα είναι για πάντα. Γιατί κάτι που πήρε ανάσα, έζησε, “ταξίδεψε” πολύ, πλάνεψε και αγαπήθηκε εξίσου, δεν γίνεται να χαθεί. Δεν έχει τέλος. Αναγεννάται κάπως, κάπου, κάποτε... όπως λένε, όπως κάνει η σκόνη των άστρων.
ΥΓ1.”…Τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν. Τα νεκρά αστέρια αφήνουν τη σκόνη τους και από αυτή γεννώνται τα νέα άστρα. Η ζωή και ο θάνατος είναι αλληλένδετα. Τίποτα δεν εξαφανίζεται δια παντός. Και όλο αυτό ανταποκρίνεται σε μια δική μου ανάγκη: να μη χάνεται κάποιος όταν πεθαίνει. Να μη ξεχνιέται επειδή δεν υπάρχει η φυσική του παρουσία…”. Αικατερίνη Τεμπέλη.
ΥΓ2. Το βιβλίο της Αικατερίνης Τεμπέλη “Η σκόνη των άστρων” εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2010 από τους Μοντέρνους Καιρούς και είναι το δεύτερο βιβλίο της μετά το “Βενετσιάνικο Χρυσάφι” (Απρίλιος 2007). Σπούδασε Ψυχολογία και Κοινωνική Εργασία στη Θεσσαλονίκη και το Ηράκλειο και εργάσθηκε σαν δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός σε περιοδικά, εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ζει στην Αθήνα, ασχολείται με την Ιστορία, τις νέες τεχνολογίες και το θέατρο, γράφει τις νύχτες και όπως λέει η ίδια αινιγματικά, “συχνά ταξιδεύει στις ζωές των άλλων”...
Το νέο της μυθιστόρημα “Η σκόνη των άστρων” από τις εκδόσεις “Μοντέρνοι Καιροί” το οποίο συνέγραφε επί σειρά ετών συλλέγοντας ιστορικές και επιστημονικές πληροφορίες, θα έλεγε κανείς ότι την απογειώνει. Και μαζί με την συγγραφέα, απογειώνει τους ίδιους τους αναγνώστες αφού τους ταξιδεύει σε ένα σωρό χώρες και μέρη, σε άλλες διαθέσεις και συνήθειες, σε γνωστικά αντικείμενα ιδιαίτερα και ακόμα απάτητα. Η γραφή της αποκτά ωριμότητα, όχι της ηλικίας, ή της πένας, αλλά της εμπειρίας, της ενσωμάτωσης της ζωής. Οι περιγραφές καταντούν διάλογοι έντονοι, ως ακατάσχετοι, διεκδικητικοί ως απόλυτοι, ανεπιτήδευτοι ως σαρκαστικοί, κινηματογραφικοί. Ο αναγνώστης έχει την αίσθηση της εγγύτητας, πως βρίσκεται μια ανάσα από τους πρωταγωνιστές, σα να βρίσκεται στην πρώτη σειρά ενός θεάτρου ή πίσω από τις κουρτίνες ενός δωματίου. Το ρομαντικό πνεύμα εναλλάσσεται με τον ρεαλισμό. Ο ρεαλισμός ξαναβρίσκει θέλοντας και μη τον ρομαντισμό, το πάθος, το τίμημα της αγάπης, την κάθαρση και όλα ξανά από την αρχή σε ένα κύκλο αναπαραγωγής.
Συγχρόνως στο βιβλίο της, που βασίζεται σε αληθινή ιστορία συγγενή της, η Αικατερίνη Τεμπέλη καταθέτει αυτή τη φορά και μια θέση κοινωνική. Αυτή της αντοχής στη διαφορετικότητα, της αγάπης στο συνάνθρωπο, στον ασθενή, στον οικονομικό μετανάστη, στον ομοφυλόφιλο, στον σκουρόχρωμο, στον αδύνατο, στο παιδί. Και την καταθέτει η συγγραφέας φέρνοντας πειστικές αντιδιαστολές με το ένδοξο -με και χωρίς εισαγωγικά- παρελθόν όλων μας. Το παρελθόν της περηφάνειας αλλά και της μετανάστευσης λόγω ανάγκης.
Ο άξονας της ιστορίας είναι ένα παράλληλο ταξίδι δύο γυναικών με απόσταση 80 -90 ετών. Της Μελανθίας του σήμερα και της Ελοϊζ του μεσοπολέμου. Με αφορμή μια αναπάντεχη κληρονομιά ενός εγκαταλειμμένου πύργου στη Σάμο και το ξεφύλλισμα ενός κρυφού ημερολογίου, η Μελανθία μια νεαρή ηθοποιός, μας αποκαλύπτει την εποχή της δεκαετίας του ’20 και τη ζωή της Ελοϊζ. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο σε ένα ταξίδι από τη άνυδρη και περήφανη Μάνη, στη Νέα Υόρκη της μετανάστευσης, στο Λονδίνο του πλούτου, στη Νοτιοδυτική Αφρική των διαμαντιών, στη λίμνη Κόμο των διακοπών και πάλι στην μητέρα Ελλάδα. Σε αυτή την πορεία στο χρόνο η Ελοϊζ πέρα από τα δικά της, ζει γεγονότα και γνωρίζει πραγματικά πρόσωπα της εποχής κάνοντας την ιστορία ακόμα πιο αληθινή. Σαν του Τσάρλυ Τσάπλιν και της ηθοποιού Λουίζ Μπρούκς. Η Μελανθία παράλληλα παρατηρεί τον εαυτό της- κι εμείς το ίδιο- να επηρεάζεται από το ημερολόγιο, να παίρνει ιδέες και να τις αφομειώνει στην διλημματική πραγματικότητά της, σαν μια τηλεπαθητική επαφή και μυστηριακή εναλλαγή των δύο γυναικών.
Σκεφτείτε πώς, το δειλό, ντροπαλό χαμόγελο του Τσάρλυ Τσάπλιν, κάθε φορά που το διοχέτευε στις ταινίες του, ήταν αρκετό για να μετατραπεί σε γέλιο στο θεατή, σε γοητεία, σε ευχάριστη διάθεση. Σαν μια ενέργεια, μια λάμψη που μεταδίδεται με ταχύτητα φωτός. Ακόμα και τώρα τόσα χρόνια μετά. Κι έτσι θα είναι για πάντα. Γιατί κάτι που πήρε ανάσα, έζησε, “ταξίδεψε” πολύ, πλάνεψε και αγαπήθηκε εξίσου, δεν γίνεται να χαθεί. Δεν έχει τέλος. Αναγεννάται κάπως, κάπου, κάποτε... όπως λένε, όπως κάνει η σκόνη των άστρων.
ΥΓ1.”…Τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν. Τα νεκρά αστέρια αφήνουν τη σκόνη τους και από αυτή γεννώνται τα νέα άστρα. Η ζωή και ο θάνατος είναι αλληλένδετα. Τίποτα δεν εξαφανίζεται δια παντός. Και όλο αυτό ανταποκρίνεται σε μια δική μου ανάγκη: να μη χάνεται κάποιος όταν πεθαίνει. Να μη ξεχνιέται επειδή δεν υπάρχει η φυσική του παρουσία…”. Αικατερίνη Τεμπέλη.
ΥΓ2. Το βιβλίο της Αικατερίνης Τεμπέλη “Η σκόνη των άστρων” εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2010 από τους Μοντέρνους Καιρούς και είναι το δεύτερο βιβλίο της μετά το “Βενετσιάνικο Χρυσάφι” (Απρίλιος 2007). Σπούδασε Ψυχολογία και Κοινωνική Εργασία στη Θεσσαλονίκη και το Ηράκλειο και εργάσθηκε σαν δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός σε περιοδικά, εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ζει στην Αθήνα, ασχολείται με την Ιστορία, τις νέες τεχνολογίες και το θέατρο, γράφει τις νύχτες και όπως λέει η ίδια αινιγματικά, “συχνά ταξιδεύει στις ζωές των άλλων”...
Βασίλης Πουλημενάκος
Το μπλόγκ της Αικατερίνη Τεμπέλη μπορείτε να το βρείτε εδώ : http://aikaterinitempeli.wordpress.com
Το μπλόγκ της Αικατερίνη Τεμπέλη μπορείτε να το βρείτε εδώ : http://aikaterinitempeli.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου