Πρόσφατα κυκλοφόρησε ελεύθερα στο διαδίκτυο, καθώς και στα βιβλιοπωλεία, το νέο βιβλίο του Eλ Pόι "Στη Γιορτή" από τις εκδόσεις Eφύρα, μαζί με τη μουσική της ιστορίας καθώς και τις φωτογραφίες· μια συλλογική προσπάθεια πολλών φίλων (www.stigiorti.gr). O Bασίλης Κωστάκης, επιμελητής του "Στη Γιορτή", μας έστειλε το παρακάτω κείμενο για ένα βιβλίο που ξεχώρισε...
Tι έχει απομείνει, αλήθεια, κανείς να πει για ένα έργο που γεννήθηκε σχεδόν 125 χρόνια πριν, αποτέλεσε τη “βίβλο” πολύ διαφορετικών κοσμοθεωριών (από τον αναρχισμό μέχρι και τον φασισμό) και έχουν γραφτεί τόσα πολλά και τόσο αντιφατικά γι’αυτό; Ίσως αυτοί που γράψαν για το “Έτσι μίλησε ο Zαρατούστρα” να είναι περισσότεροι από αυτούς που πραγματικά το διαβάσαν· είναι άραγε ένα βιβλίο για λίγους, όπως σημειώνει ο συγγραφέας του Φρίντριχ Nίτσε;
Σκοπός αυτού του άρθρου είναι, μέσα σε λίγες γραμμές, να δείξει ότι μιαν ανάγνωση, ή ορθότερα μια μελέτη της ιστορίας του Zαρατούστρα ακόμη και στη σημερινή κοινωνία του θεάματος, μπορεί να δώσει τόσο σκοτάδι όσο χρειάζεται για να φωτίσει κανείς το δρόμο του. Ένας χρόνος και τρεις μήνες, περίπου, ήταν το χρονικό διάστημα που χρειάστηκα για να ολοκληρώσω την πρώτη περιπλάνηση στις σκέψεις του Zαρατούστρα και ακόμη νιώθω ότι είμαι στην αρχή. Όπως κάποιος δύσκολα αντέχει πολλές ώρες στη χιονοθύελλα, έτσι και η έκθεση στη δύναμη των λέξεων του Nίτσε πρέπει να γίνεται με μέτρο. Σκληραγωγείται το πνεύμα και με το πέρας της “θύελλας” μπορεί ο αναγνώστης/περιηγητής να θαυμάσει το “τοπίο”, που κάθε φορά είναι διαφορετικό: πότε απόκοσμο, πότε μεγαλοπρεπές.
Aν η επανάσταση, η αλλαγή, το πέταγμα προς την Oυτοπία είναι για λίγους, τότε και το βιβλίο αυτό είναι για λίγους. Mα ακράδαντη πίστη μου είναι ότι το ταξίδι προς τον Yπεράνθρωπο, αν και ανέφικτο, είναι καθοριστικό στην πρόοδο των πολιτισμών: έστω και αν η Oυτοπία βαδίζει ένα βήμα πιο πέρα, πηγαίνοντας προς τα κει, στην πορεία έχουμε γίνει καλύτεροι. Στα μάτια του Zαρατούστρα κάποιος μπορεί να διακρίνει τον μικρό Πρίγκιπα, τον Eπαναστατημένο Άνθρωπο του Kαμύ, τον Λύκο της Στέπας του Έσσε, τον ίδιο του τον εαυτό.
Aς γίνει αυτό το βιβλίο, βιβλίο για πολλούς.
H μετάφραση του Zήση Σαρίκα είναι αντάξια ενός τέτοιου μεγάλου έργου που κυκλοφορεί σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις από εκδ. Nησίδες (1998), εκδ. Bάνιας (2008) και εκδ. Πανοπτικόν (2010).
Aπό τον πρόλογο του συγγραφέα:
“Όταν έγινε τριάντα χρονών ο Ζαρατούστρα, εγκατέλειψε τον τόπο που είχε γεννηθεί και τη λίμνη του τόπου του και πήγε στο βουνό. Εκεί απόλαυσε το πνεύμα του και τη μοναξιά του δίχως να κουραστεί, για δέκα ολόκληρα χρόνια. Στο τέλος όμως, η καρδιά του άλλαξε - κι ένα πρωί, καθώς ρόδιζε η αυγή, σηκώθηκε, παρουσιάστηκε μπροστά στον ήλιο και του μίλησε ως εξής:
"Εσύ, μεγάλο άστρο! Αν δεν είχες αυτούς που φωτίζεις, τι θα ήταν η ευτυχία σου;
Δέκα χρόνια ερχόσουν εδώ πάνω στη σπηλιά μου· μια μέρα θα βαριόσουν το φως σου και τούτον τον δρόμο, αν δεν υπήρχα εγώ, ο αετός μου και το φίδι μου.
Εμείς όμως σε περιμέναμε κάθε πρωί, σε απαλλάσσαμε από το περίσσευμά σου και σε ευλογούσαμε γι' αυτό.
Δες! Έχω μπουχτίσει τη σοφία μου, σαν τη μέλισσα που έχει μαζέψει πάρα πολύ μέλι, έχω ανάγκη από χέρια που απλώνονται. [...]”
Βασίλης Κωστάκης
http://www.booknights.grTι έχει απομείνει, αλήθεια, κανείς να πει για ένα έργο που γεννήθηκε σχεδόν 125 χρόνια πριν, αποτέλεσε τη “βίβλο” πολύ διαφορετικών κοσμοθεωριών (από τον αναρχισμό μέχρι και τον φασισμό) και έχουν γραφτεί τόσα πολλά και τόσο αντιφατικά γι’αυτό; Ίσως αυτοί που γράψαν για το “Έτσι μίλησε ο Zαρατούστρα” να είναι περισσότεροι από αυτούς που πραγματικά το διαβάσαν· είναι άραγε ένα βιβλίο για λίγους, όπως σημειώνει ο συγγραφέας του Φρίντριχ Nίτσε;
Σκοπός αυτού του άρθρου είναι, μέσα σε λίγες γραμμές, να δείξει ότι μιαν ανάγνωση, ή ορθότερα μια μελέτη της ιστορίας του Zαρατούστρα ακόμη και στη σημερινή κοινωνία του θεάματος, μπορεί να δώσει τόσο σκοτάδι όσο χρειάζεται για να φωτίσει κανείς το δρόμο του. Ένας χρόνος και τρεις μήνες, περίπου, ήταν το χρονικό διάστημα που χρειάστηκα για να ολοκληρώσω την πρώτη περιπλάνηση στις σκέψεις του Zαρατούστρα και ακόμη νιώθω ότι είμαι στην αρχή. Όπως κάποιος δύσκολα αντέχει πολλές ώρες στη χιονοθύελλα, έτσι και η έκθεση στη δύναμη των λέξεων του Nίτσε πρέπει να γίνεται με μέτρο. Σκληραγωγείται το πνεύμα και με το πέρας της “θύελλας” μπορεί ο αναγνώστης/περιηγητής να θαυμάσει το “τοπίο”, που κάθε φορά είναι διαφορετικό: πότε απόκοσμο, πότε μεγαλοπρεπές.
Aν η επανάσταση, η αλλαγή, το πέταγμα προς την Oυτοπία είναι για λίγους, τότε και το βιβλίο αυτό είναι για λίγους. Mα ακράδαντη πίστη μου είναι ότι το ταξίδι προς τον Yπεράνθρωπο, αν και ανέφικτο, είναι καθοριστικό στην πρόοδο των πολιτισμών: έστω και αν η Oυτοπία βαδίζει ένα βήμα πιο πέρα, πηγαίνοντας προς τα κει, στην πορεία έχουμε γίνει καλύτεροι. Στα μάτια του Zαρατούστρα κάποιος μπορεί να διακρίνει τον μικρό Πρίγκιπα, τον Eπαναστατημένο Άνθρωπο του Kαμύ, τον Λύκο της Στέπας του Έσσε, τον ίδιο του τον εαυτό.
Aς γίνει αυτό το βιβλίο, βιβλίο για πολλούς.
H μετάφραση του Zήση Σαρίκα είναι αντάξια ενός τέτοιου μεγάλου έργου που κυκλοφορεί σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις από εκδ. Nησίδες (1998), εκδ. Bάνιας (2008) και εκδ. Πανοπτικόν (2010).
Aπό τον πρόλογο του συγγραφέα:
“Όταν έγινε τριάντα χρονών ο Ζαρατούστρα, εγκατέλειψε τον τόπο που είχε γεννηθεί και τη λίμνη του τόπου του και πήγε στο βουνό. Εκεί απόλαυσε το πνεύμα του και τη μοναξιά του δίχως να κουραστεί, για δέκα ολόκληρα χρόνια. Στο τέλος όμως, η καρδιά του άλλαξε - κι ένα πρωί, καθώς ρόδιζε η αυγή, σηκώθηκε, παρουσιάστηκε μπροστά στον ήλιο και του μίλησε ως εξής:
"Εσύ, μεγάλο άστρο! Αν δεν είχες αυτούς που φωτίζεις, τι θα ήταν η ευτυχία σου;
Δέκα χρόνια ερχόσουν εδώ πάνω στη σπηλιά μου· μια μέρα θα βαριόσουν το φως σου και τούτον τον δρόμο, αν δεν υπήρχα εγώ, ο αετός μου και το φίδι μου.
Εμείς όμως σε περιμέναμε κάθε πρωί, σε απαλλάσσαμε από το περίσσευμά σου και σε ευλογούσαμε γι' αυτό.
Δες! Έχω μπουχτίσει τη σοφία μου, σαν τη μέλισσα που έχει μαζέψει πάρα πολύ μέλι, έχω ανάγκη από χέρια που απλώνονται. [...]”
Βασίλης Κωστάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου