Η συγγραφέας έχει στο ενεργητικό της συνολικά 10 βιβλία, για ενήλικες και παιδιά. Η αγάπη της για τη συγγραφή, όμως, πάει πολύ πίσω, στα παιδικά της χρόνια, όταν ήθελε να γράφει, να σπουδάσει δημοσιογραφία και να μοιάσει στην Οριάνα Φαλάτσι.
1. Πότε και τι ήταν αυτό που σας έκανε να νιώσετε την ανάγκη να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο;
Έγραφα από παιδί. Άρχισα να γράφω ποιήματα, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Κρατούσα ημερολόγιο, έγραφα διηγήματα και ότι γινόταν γύρω μου. Στα δεκατέσσερα ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Διάβαζα όσες συνεντεύξεις της Οριάνας Φαλάτσι έπεφταν στα χέρια μου και ήθελα να της μοιάσω. Μετά έγραψα το πρώτο μου μυθιστόρημα τον «Ψίθυρο του δάσους» ήταν μια ιστορία που έζησα με την οικογένεια μου παιδί και που την κουβαλούσα μέσα μου για πολλά χρόνια.
2. Τι είναι αυτό που σας εκφράζει στο χώρο της λογοτεχνίας;
Το δόσιμο της δικής μου ψυχής και η γνώση πως ο παραλήπτης είναι σωστός δέκτης των μηνυμάτων που εκπέμπω. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει μια ψυχική και πνευματική συνεύρεση ανάμεσα στον συγγραφέα και τον αναγνώστη! Μου τυχαίνει συχνά ο αναγνώστης αφού διαβάσει το βιβλίο να με πάρει τηλέφωνο και να συζητήσει μαζί μου δίνοντάς μου πολλές φορές και μια άλλη άποψη για το πώς θα ήθελε αυτός να τελειώνει η ιστορία.
3. Πόσα βιβλία έχετε γράψει μέχρι στιγμής; Ξεχωρίζετε κάποιο απ’ όλα αυτά;
Μέχρι στιγμής έχω γράψει επτά μυθιστορήματα για ενήλικες και πέντε για παιδιά άνω των 10. Το κάθε βιβλίο γράφτηκε γιατί την συγκεκριμένη στιγμή ένιωσα επιτακτική την ανάγκη να το γράψω. Όμως θα μπορούσα να σας παραπέμψω στο τελευταίο μου μυθιστόρημα «Έτσι θέλω να θυμάμαι». Γιατί σ’ αυτό το βιβλίο δίνω μια άποψη της ζωής που για κάποιο λόγο οι άνθρωποι το αφήνουν ανεξιχνίαστο.
4. Πιστεύετε πως στην Κύπρο ο κόσμος διαβάζει όσο θα ΄πρεπε;
Πιστεύω πως όσο κι αν φαίνεται πως ο κόσμος στις μέρες μας παρασύρεται από την τηλεόραση και το ίντερνετ και δεν διαβάζει, όση κι αν είναι η απαξίωση του βιβλίου, το βιβλίο στις μέρες μας γνωρίζει μια ιδιαίτερη άνθιση. Μια επίσκεψη σ’ ένα βιβλιοπωλείο ή μια Βιβλιοθήκη αρκεί για να διαπιστώσετε πόσοι καινούργιοι τίτλοι κυκλοφορούν κάθε χρόνο. Ποτέ ο κόσμος δεν θα διαβάζει όσο πρέπει, αλλά το ότι διαβάζει όλο και περισσότερο είναι ένα αισιόδοξο συμπέρασμα!
5. Ποια θέματα αγγίζουν περισσότερο τον αναγνώστη;
Εδώ η διαπίστωση είναι απογοητευτική. Ο αναγνώστης σήμερα δύσκολα επιλέγει ένα βιβλίο με βαθύτερο νόημα ή αυτό που λέμε «καλό βιβλίο». Θέλει ένα βιβλίο ανάλαφρο να μιλά για την δική του καθημερινότητα κι αυτά που τον απασχολούν. Ο κόσμος περνά δύσκολα στις μέρες μας και δεν θέλει ένα βιβλίο που θα τον προβληματίσει, θέλει απλά ένα ανάγνωσμα να τον κάνει να αποξεχαστεί και να νιώσει ευχάριστα.
6. Μιλήστε μας λίγο για τα παιδικά σας χρόνια και το ρόλο της οικογένειας στη ζωή σας.
Παιδί είχα ένα κουβάρι όνειρα και προσπαθούσα αδιάκοπα να τα ξεμπλέκω. Έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου στην Αφρική. Στο Κογκό πρώτα, στην Νιγηρία αργότερα. Κουβαλάω μέσα μου βιώματα από ατέλειωτα δάση, ποτάμια και μια κουλτούρα ανθρώπων που δεν προσπερνάς απαρατήρητα. Θυμάμαι μικρή στην Αφρική εκεί που μέναμε, δεν υπήρχαν άλλα παιδάκια για να παίζω, τριγυρνούσα στην αυλή του σπιτιού μας που έβγαζε στο δάσος. Μέσα από τα πυκνά δέντρα έφτανε στ’ αυτιά μου ο ήχος των ταμ ταμ κι εγώ αψηφούσα τους φόβους μου και έτρεχα στο πυκνό δάσος για να φτάσω τους ήχους και το τραγούδι των ιθαγενών. Μέσα στο δάσος διαισθάνθηκα από πολύ νωρίς την απόλυτη αρμονία φύσης και ανθρώπων. Παρακολουθούσα τους ιθαγενείς με τι ιερή λατρεία άγγιζαν τα δέντρα, πρόσεχαν το φύσημα του αγέρα και ήξεραν πότε θα έρθει η καταιγίδα. Έτσι έμαθα την αγάπη, τον σεβασμό, την κατανόηση για να αφουγκράζομαι τον άνθρωπο πλάι μου. Με αυτές τις αρχές με ανάστησαν οι γονείς μου κι εγώ τα δικά μου παιδιά.
7. Με τι ασχολείστε αυτή τη στιγμή; Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Γράφω από ανάγκη να διαλογίζομαι και να φτάνω στα έγκατα της καρδιάς μου. Από ανάγκη να υπάρχω και να υποδέχομαι την άλλη μέρα. Άρα δεν μπορεί να περάσει έστω και μια μέρα που να μην γράφω!
8. Βλέπουμε ότι επικρατεί μια χαοτική κατάσταση, ιδιαίτερα στο κομμάτι της οικονομίας μας. Νομίζετε ότι αυτό μπορεί να αλλάξει και πώς;
Αυτό που περνάει η ανθρωπότητα ολόκληρη στις μέρες μας είναι αποκαρδιωτικά θλιβερό. Αισθάνομαι απέραντη θλίψη όταν βλέπω νέους ανθρώπους με κουτσουρεμένα τα όνειρα, χωρίς φτερά να πετάξουν, χωρίς αισιόδοξο αύριο να τριγυρνάνε στους δρόμους αναζητώντας την χαμένη τους αξιοπρέπεια, ψάχνοντας μια χαραμάδα φως για να στηρίξουν το αύριο. Αλήθεια πού πάμε; Πιστεύω σ’ αυτές τις στιγμές δεν πρέπει να χάσουμε την αισιοδοξία και αυτοεκτίμησή μας προσμένοντας καλύτερες μέρες!
9. Τι εύχιστε στο αναγνωστικό κοινό;
Εύχομαι αυτές τις δύσκολες μέρες που στον τόπο μας όλες οι αξίες έχουν καταρρεύσει και χάνουμε την ουσία της ζωής, να μπορέσει ο αναγνώστης να στρέψει την προσοχή του στο βιβλίο και να βρει αυτό που έχουμε χάσει, προσδοκώντας ένα καλύτερο αύριο.
Έγραφα από παιδί. Άρχισα να γράφω ποιήματα, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Κρατούσα ημερολόγιο, έγραφα διηγήματα και ότι γινόταν γύρω μου. Στα δεκατέσσερα ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Διάβαζα όσες συνεντεύξεις της Οριάνας Φαλάτσι έπεφταν στα χέρια μου και ήθελα να της μοιάσω. Μετά έγραψα το πρώτο μου μυθιστόρημα τον «Ψίθυρο του δάσους» ήταν μια ιστορία που έζησα με την οικογένεια μου παιδί και που την κουβαλούσα μέσα μου για πολλά χρόνια.
2. Τι είναι αυτό που σας εκφράζει στο χώρο της λογοτεχνίας;
Το δόσιμο της δικής μου ψυχής και η γνώση πως ο παραλήπτης είναι σωστός δέκτης των μηνυμάτων που εκπέμπω. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει μια ψυχική και πνευματική συνεύρεση ανάμεσα στον συγγραφέα και τον αναγνώστη! Μου τυχαίνει συχνά ο αναγνώστης αφού διαβάσει το βιβλίο να με πάρει τηλέφωνο και να συζητήσει μαζί μου δίνοντάς μου πολλές φορές και μια άλλη άποψη για το πώς θα ήθελε αυτός να τελειώνει η ιστορία.
3. Πόσα βιβλία έχετε γράψει μέχρι στιγμής; Ξεχωρίζετε κάποιο απ’ όλα αυτά;
Μέχρι στιγμής έχω γράψει επτά μυθιστορήματα για ενήλικες και πέντε για παιδιά άνω των 10. Το κάθε βιβλίο γράφτηκε γιατί την συγκεκριμένη στιγμή ένιωσα επιτακτική την ανάγκη να το γράψω. Όμως θα μπορούσα να σας παραπέμψω στο τελευταίο μου μυθιστόρημα «Έτσι θέλω να θυμάμαι». Γιατί σ’ αυτό το βιβλίο δίνω μια άποψη της ζωής που για κάποιο λόγο οι άνθρωποι το αφήνουν ανεξιχνίαστο.
4. Πιστεύετε πως στην Κύπρο ο κόσμος διαβάζει όσο θα ΄πρεπε;
Πιστεύω πως όσο κι αν φαίνεται πως ο κόσμος στις μέρες μας παρασύρεται από την τηλεόραση και το ίντερνετ και δεν διαβάζει, όση κι αν είναι η απαξίωση του βιβλίου, το βιβλίο στις μέρες μας γνωρίζει μια ιδιαίτερη άνθιση. Μια επίσκεψη σ’ ένα βιβλιοπωλείο ή μια Βιβλιοθήκη αρκεί για να διαπιστώσετε πόσοι καινούργιοι τίτλοι κυκλοφορούν κάθε χρόνο. Ποτέ ο κόσμος δεν θα διαβάζει όσο πρέπει, αλλά το ότι διαβάζει όλο και περισσότερο είναι ένα αισιόδοξο συμπέρασμα!
5. Ποια θέματα αγγίζουν περισσότερο τον αναγνώστη;
Εδώ η διαπίστωση είναι απογοητευτική. Ο αναγνώστης σήμερα δύσκολα επιλέγει ένα βιβλίο με βαθύτερο νόημα ή αυτό που λέμε «καλό βιβλίο». Θέλει ένα βιβλίο ανάλαφρο να μιλά για την δική του καθημερινότητα κι αυτά που τον απασχολούν. Ο κόσμος περνά δύσκολα στις μέρες μας και δεν θέλει ένα βιβλίο που θα τον προβληματίσει, θέλει απλά ένα ανάγνωσμα να τον κάνει να αποξεχαστεί και να νιώσει ευχάριστα.
6. Μιλήστε μας λίγο για τα παιδικά σας χρόνια και το ρόλο της οικογένειας στη ζωή σας.
Παιδί είχα ένα κουβάρι όνειρα και προσπαθούσα αδιάκοπα να τα ξεμπλέκω. Έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου στην Αφρική. Στο Κογκό πρώτα, στην Νιγηρία αργότερα. Κουβαλάω μέσα μου βιώματα από ατέλειωτα δάση, ποτάμια και μια κουλτούρα ανθρώπων που δεν προσπερνάς απαρατήρητα. Θυμάμαι μικρή στην Αφρική εκεί που μέναμε, δεν υπήρχαν άλλα παιδάκια για να παίζω, τριγυρνούσα στην αυλή του σπιτιού μας που έβγαζε στο δάσος. Μέσα από τα πυκνά δέντρα έφτανε στ’ αυτιά μου ο ήχος των ταμ ταμ κι εγώ αψηφούσα τους φόβους μου και έτρεχα στο πυκνό δάσος για να φτάσω τους ήχους και το τραγούδι των ιθαγενών. Μέσα στο δάσος διαισθάνθηκα από πολύ νωρίς την απόλυτη αρμονία φύσης και ανθρώπων. Παρακολουθούσα τους ιθαγενείς με τι ιερή λατρεία άγγιζαν τα δέντρα, πρόσεχαν το φύσημα του αγέρα και ήξεραν πότε θα έρθει η καταιγίδα. Έτσι έμαθα την αγάπη, τον σεβασμό, την κατανόηση για να αφουγκράζομαι τον άνθρωπο πλάι μου. Με αυτές τις αρχές με ανάστησαν οι γονείς μου κι εγώ τα δικά μου παιδιά.
7. Με τι ασχολείστε αυτή τη στιγμή; Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Γράφω από ανάγκη να διαλογίζομαι και να φτάνω στα έγκατα της καρδιάς μου. Από ανάγκη να υπάρχω και να υποδέχομαι την άλλη μέρα. Άρα δεν μπορεί να περάσει έστω και μια μέρα που να μην γράφω!
8. Βλέπουμε ότι επικρατεί μια χαοτική κατάσταση, ιδιαίτερα στο κομμάτι της οικονομίας μας. Νομίζετε ότι αυτό μπορεί να αλλάξει και πώς;
Αυτό που περνάει η ανθρωπότητα ολόκληρη στις μέρες μας είναι αποκαρδιωτικά θλιβερό. Αισθάνομαι απέραντη θλίψη όταν βλέπω νέους ανθρώπους με κουτσουρεμένα τα όνειρα, χωρίς φτερά να πετάξουν, χωρίς αισιόδοξο αύριο να τριγυρνάνε στους δρόμους αναζητώντας την χαμένη τους αξιοπρέπεια, ψάχνοντας μια χαραμάδα φως για να στηρίξουν το αύριο. Αλήθεια πού πάμε; Πιστεύω σ’ αυτές τις στιγμές δεν πρέπει να χάσουμε την αισιοδοξία και αυτοεκτίμησή μας προσμένοντας καλύτερες μέρες!
9. Τι εύχιστε στο αναγνωστικό κοινό;
Εύχομαι αυτές τις δύσκολες μέρες που στον τόπο μας όλες οι αξίες έχουν καταρρεύσει και χάνουμε την ουσία της ζωής, να μπορέσει ο αναγνώστης να στρέψει την προσοχή του στο βιβλίο και να βρει αυτό που έχουμε χάσει, προσδοκώντας ένα καλύτερο αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου