«Αυτό είναι ένα απ’ τα αίτια που με κάνουν και σκέφτομαι τη συγκεκριμένη λύση σοβαρά. Βέβαια πρέπει να συνυπολογίσεις και την ψυχολογική επίπτωση αυτής της ενέργειας στο παιδί. Οι ψυχολόγοι λένε, ότι...»
«Παράτα μας πια με τους ψυχολόγους σου βρε Ναυσικά ! Πόσες φορές θα στο πω ότι δεν τους παραδέχομαι, πιστεύω ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι απλά έμποροι, που κοιτούν πως θα βγάλουν χρήματα εις βάρος των ανόητων, που νομίζουν ότι τους έχουν ανάγκη».
Είχε γίνει κόκκινος από θυμό. Ένιωθε τα περιθώρια να στενεύουν κι Αυτός να μην μπορεί να βρει λύση. Κοίταξε τη γυναίκα του, που είχε ζαρώσει σε μια γωνία απ’ τη στενοχώρια της και μετάνιωσε, για άλλη μια φορά, για το άδικο ξέσπασμά του. Το ήξερε πως μια τέτοια βίαιη φυγή, θα κόστιζε στον ψυχισμό της κόρης του, αλλά μήπως και η παραμονή σε μια τέτοια αρρωστημένη κατάσταση, δε θα είχε ανάλογα αποτελέσματα, σε περίπτωση θανάτου του ; Κάτι που ήταν μαθηματικώς βέβαιο, ότι θα συνέβαινε σύντομα... Όσο για τους διαφόρους ψυχολόγους, τους θεώρει αλμπάνηδες και εκμεταλλευτές. Πιστεύει πως ο ψυχολόγος (και ο ψυχίατρος), δεν είναι απλός γιατρός. Δηλαδή σε πονάει το στομάχι σου ; Έχουμε περίπου τέσσερις πιθανές διαγνώσεις, μια απ’ αυτές θα είναι σωστή. Μετρημένα κουκιά, στις περισσότερες περιπτώσεις τουλάχιστον. Ο ψυχολόγος είναι γι Αυτόν, ιερέας. Αντιπρόσωπος της φύσης ή του Θεού (αναλόγως που πιστεύει ο καθένας) στη γη ! Έχει να αντιμετωπίσει το πιο δύσκολο και ανεξερεύνητο όργανο του ανθρώπου, τον εγκέφαλο. Πρέπει να είναι γνώστης, εκπαιδευμένος, ικανός, ευφυής, διεισδυτικός, υπομονετικός, γενναίος και κυρίως ταλαντούχος. Το ταλέντο είναι γι Αυτόν, το πιο σημαντικό προσόν σε κάθε ενασχόληση, πόσο μάλλον στην ψυχολογία ! Εάν δεν έχεις το ταλέντο, την κλίση να αντιλαμβάνεσαι και ύστερα να θεραπεύεις το μυαλό, όσο και να εκπαιδευτείς, πάντα θα είσαι ελλιπής και κατ’ επέκταση επικίνδυνος για τους ασθενείς σου. Θεώρει τις τελευταίες ανακαλύψεις και θεωρίες της ψυχολογίας (περιλαμβάνοντας και αυτές των Φρόιντ, Γιούνγκ, των συγχρόνων και των μετέπειτα απ’ αυτούς), τσαρλατανισμούς και ψευτοκουλτουριάρικες μπούρδες, με μόνο σκοπό την καθοδήγηση των μαζών, κατά τον τρόπο που βολεύει τους ηγήτορες και τους δυνατούς της σύγχρονης κοινωνίας. Πιστεύει πως όλος αυτός ο όγκος των ανθρώπων που υπήρξε στη γη, καθ’ όλη την ιστορία του ανθρώπινου γένους, από εμφάνισης του έως και τα μέσα του εικοστού αιώνα, ανατράφηκαν και γαλουχηθήκαν, με αυτό που οι σημερινοί ψυχολόγοι ονομάζουν «πρωτόγονες, αποτυχημένες μεθόδους». Όμως κατ’ Αυτόν, αυτές οι μέθοδοι ανέδειξαν όχι μόνο τεράστιες μορφές, όπως φιλοσόφους, ηγέτες, επιστήμονες, πρωτοπόρους και ανθρωπιστές, αλλά γενικότερα μάζες ανθρώπων, που είχαν όλο το δικαίωμα να ονομάζονται πολιτισμένα όντα, σε αντίθεση με τους, με τη νέα μέθοδο ανατραφέντες, σημερινούς ανθρώπους, τους οποίους ακόμη και τα πλάσματα της ζούγκλας, θα χαρακτήριζαν : ΖΩΑ ! Πιστεύει ακόμη, πως η ανατροφή των παιδιών με τη σύγχρονη μέθοδο, πλάθει χαρακτήρες αδύναμους και εγωκεντρικούς, οι όποιοι είναι αδύνατο να σταθούν με σθένος απέναντι στο χάος που καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν με την ενηλικίωση τους. Το αποτέλεσμα είναι, να μετατρέπονται σε δειλές μαριονέτες, οι οποίες για να επιβιώσουν επιδίδονται σε ένα ατελείωτο κυνήγι χρήματος, με κάθε κόστος, αδιαφορώντας πλήρως για τους συνανθρώπους τους. Η αδιαφορία δυστυχώς, είναι μεταδοτική και φέρνει αποξένωση. Η αποξένωση φέρνει μοναξιά. Αποξένωση και μοναξιά ακόμη κι απ’ τα ίδια σου τα παιδιά ! Το τραγικό τέλος είναι, ότι ο καθένας καταλήγει μόνος του και όταν είσαι μόνος σου, αντιδράς λιγότερο και υπακούς ευκολότερα. Όλοι καταλήγουν να είναι και μάλιστα οικιοθελώς, σύγχρονοι, πολιτισμένοι, κουστουμαρισμένοι σκλάβοι ! Αυτή τη γραμμή, τη δίνει ένα παγκόσμιο γενικό διευθυντήριο (άγνωστο το από ποιους απαρτίζεται), το όποιο δεν έχει εθνικές, φυλετικές ή άλλες αναστολές, ούτε κανενός είδους φραγμούς. Καθορίζει τα πράγματα με μόνο γνώμονα το συμφέρον του. Οι πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί των χωρών σ’ αυτό το παιγνίδι, δεν είναι τίποτα άλλο από έπαρχοι. Οι διάφοροι μεγιστάνες του πλούτου, κομισάριοι και οι πολίτες όλων των κοινωνικών και μορφωτικών επίπεδων, είναι εργάτες με διάφορες διαβαθμίσεις και προοπτικές προαγωγής – για να έχει και κάποιο ενδιαφέρον γι αυτούς η όλη κατάσταση. Όλα είναι οργανωμένα με απόλυτη τάξη και εκτελούνται με σπαρτιατική πειθαρχία, απ’ τα πειθήνια όργανα τού διευθυντηρίου και όλοι ακολουθούν το ρυθμό του, χωρίς ιδιαίτερες αντιρρήσεις, αφού νομίζουν ότι είναι αυτεξούσιοι και κύριοι του εαυτού τους, αλλά και αποκλειστικοί υπεύθυνοι των δεινών τους. Όταν δηλαδή, κάθεσαι και δουλεύεις σα δούλος μέρα - νύχτα, αποποιούμενος βασικά δικαιώματα σου, επειδή χρειάζεσαι τη δουλειά, για να σου παρέχει τα χρήματα να πληρώνεις το δάνειο που πήρες, για ν’ αγοράσεις ένα είδος αυτοκίνητου, που ούτε σου χρειάζεται, αλλά και ούτε μπορείς να συντηρήσεις, τότε λες ότι φταίει η βλακεία σου γι αυτό και όχι το ότι απ’ την ώρα που γεννήθηκες σε βομβαρδίζουν νυχθημερόν, με όλους τους τρόπους, με ένα δήθεν ιδανικό μοντέλο ανθρώπου, το όποιο οι μόνες αξίες που έχει, είναι η απόκτηση πλούτου, κυρίως πατώντας επί πτωμάτων. Δεν ξέρει από ποτέ ισχύει αυτή η τάξη πραγμάτων και ποιος ήταν ο εμπνευστής της, αλλά υποθέτει ότι είναι κάτι που υπάρχει από παλιά. Δεν τολμάει να σκεφθεί ότι υπήρχε από την αρχαιότητα, γιατί τότε θα πρέπει να αναθεωρήσει πολλά απ’ αυτά τα σπουδαία που σκέφτεται για τους αρχαίους Έλληνες, αλλά και τους νεωτέρους απογόνους τους.
Κοίταξε τη Ναυσικά τρυφερά, μ’ αυτό το γλυκό μετανοιωμένο βλέμμα, που πάντα την έριχνε και την πήρε αγκαλιά.
«Έλα να σκεφτούμε τις διακοπές μας», της είπε χαϊδεύοντας της τα μαλλιά, μ’ ένα τρόπο που την έκανε να ξεχνά όλα τα άσχημα και να παίρνει νέα δύναμη. Δεν ήταν τυχαίο ότι όλοι στηρίζονταν πάνω του για τα πάντα. Όχι, δεν το επεδίωξε, απλά έχει το χάρισμα. Κάποτε, ενώ Αυτός δεν ήταν μπροστά, στην παρέα του είχε δημιουργηθεί συζήτηση με θέμα τον γνωστό, κατά την περίοδο του μεσοπόλεμου, ταχυδακτυλουργό - μάγο Χουντίνι. Λοιπόν οι θαυμαστές αυτού του ανθρώπου, μαζεύονταν κάθε χρόνο, την ημέρα της ανάμνησης του θανάτου του, με την ελπίδα ότι θα εμφανιζόταν μπροστά τους. Όταν λοιπόν κάποιος απ’ την παρέα, ρώτησε γιατί το πίστευαν αυτό, του δόθηκε η απάντηση, ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι (και ήταν πραγματικά πολλοί), ήταν απολύτως βέβαιοι, πως εάν υπήρχε κάποιο ον που θα κατάφερνε να δραπετεύσει απ’ τον Άδη, αυτός θα ήταν μόνο ο Χουντίνι. Τότε, αυτόματα και χωρίς καμία προηγούμενη συνεννόηση, αρκετά άτομα απ’ την παρέα πεταχτήκαν ταυτοχρόνως και φώναξαν : «Και ο Αλέξανδρος επίσης...» !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου