Μια “παραμυθένια” συνέντευξη από την αγαπημένη συγγραφέα των παιδιών, Εύα Πετροπούλου Λιανού.
Τα παραμύθια είναι για να μαθαίνουν τα παιδιά και να θυμούνται οι μεγάλοι
Πότε άρχισες να αποτυπώνεις σε χαρτί τον κόσμο της φαντασίας σου;
Ε.Π.Λ: Έγραφα από παιδί . Ιστορίες σε σελίδες κενές των βιβλίων , ποιήματα χωρις ρίμα. Έγραφα χωρίς να σκέφτομαι. Ήταν κάτι που το είχα μέσα μου Όπως όταν αναπνέει κάποιος . Όταν το 1994 βρέθηκα στη Γαλλία, για σπουδές και δουλειά, έγραψα ένα παραμύθι στα γαλλικά. Νοσταλγούσα τη πατρίδα μου, τους γονείς μου, τους παππούδες μου. Έτσι εμφανίστηκε η Ζεραλντιν. Ο εκδοτικός οίκος Αμαλτέ στη Νάντ, στη Γαλλία την ξεχώρισε σαν ιστορία και την εξέδωσε το 2006. Από τότε δεν εχω σταματήσει να γράφω παραμύθια. Το 2009 εξέδωσα το δεύτερο μου βιβλίο Η κόρη της Σελήνης , από τις εκδόσεις Οσελότος και αργότερα το 2011 εξέδωσα τη μετάφραση στα Ελληνικά της Ζεραλντιν και το Ξωτικό της Λίμνης , από τις εκδόσεις Εναστρον. Και συνεχίζω να γράφω και να δημοσιεύω παραμύθια μου σε διάφορα μπλογκ και ηλεκτρονικές εφημερίδες σε Ελλάδα και Κύπρο.
Πιστεύεις πως τα παιδιά αγαπούν τα παραμύθια που ακολουθούν τον τρόπο γραφής και μεταδίδουν τα απλά νοήματα των κλασσικών παραμυθιών ή θέλουν κάτι πιο σύγχρονο και πολύπλοκο;
Ε.Π.Λ.: Στα παιδιά αρέσει το παραμύθι και δη το παραμύθι με εικόνα και έντονα χρώματα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια ιστορία σε κλασσική ή μοντέρνα. Για μένα το μήνυμα που θέλω να περάσω στα παιδιά, είναι το βασικότερο συστατικό από όλα. Και τα δυο μου παραμύθια έχουν μια βασική ιδέα που στηρίζεται στο όνειρο και στην ελπίδα. Η άποψη μου είναι ότι τα παιδιά χρειάζονται την φαντασία. Είναι σημαντικό για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην ωμή εικόνα της πραγματικότητας. Οπότε εάν θέλετε, το παλιό συνεχίζεται μέσα από τις νέες ιδέες δημιουργών και νέων συγγραφεων για τη δυνατή προσέγγιση του κόσμου των παιδιών, που είναι ευαίσθητος όμως απόλυτα αληθινός. Τα παιδιά ξέρουν πολύ καλά τι τους αρέσει και τι όχι; Μπορούν να καταλάβουν τα παραμύθια, όπως και τους ανθρώπους που τα γράφουν. Για μένα τα παραμύθια, είναι ιστορίες της εποχής και φυσικά κάθε γενιά θέλει .. το παραμυθά της !!!
Η προσωπική σου έρευνα μέσα απ
ό τις παρουσιάσεις που έχεις κάνει και την επαφή σου με τα παιδιά, σε τι συμπεράσματα σε οδηγεί για τους μικρούς σου αναγνώστες;
Ε.Π.Λ.: Όταν τα παιδιά γνωρίζουν τους ήρωες ενός παιδικού βιβλίου που έχουν διαβάσει εκστασιάζονται. Νιώθουν ότι είναι μέρος της ιστορίας και μπορούν εύκολα να αναλύσουν, να πούν τη γνώμη τους ακόμη και να δημιουργήσουν νέους ήρωες . Είναι εποικοδομητικό και για μένα αλλά και για τα παιδιά, που μέσα από το παιχνίδι , την ιστορία μαθαίνουν και εκπαιδεύονται σε ηθικές αξίες κι αρχές ίσως ξεχασμένες στην εποχή μας , λογω της υπερβολικής παρακολούθησης της τηλεόρασης ή των βιντεο γκειμ . Τα παιδιά έχουν ανάγκη να βιώσουν και να νιώσουν ότι είναι δυνατόν να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα. Το παραμύθι τους μαθαίνει ότι έχουν δικαίωμα να ονειρεύονται . Οι φόβοι τους μπορούν να πάψουν να υπάρχουν . Όπως λέει κάποιος γνωστός « τα παραμύθια δε γράφτηκαν για να μας δείξουν ότι υπάρχουν οι δράκοι , αλλά για να μας διδάξουν ότι μπορούν να νικηθούν».
Ε.Π.Λ: Έγραφα από παιδί . Ιστορίες σε σελίδες κενές των βιβλίων , ποιήματα χωρις ρίμα. Έγραφα χωρίς να σκέφτομαι. Ήταν κάτι που το είχα μέσα μου Όπως όταν αναπνέει κάποιος . Όταν το 1994 βρέθηκα στη Γαλλία, για σπουδές και δουλειά, έγραψα ένα παραμύθι στα γαλλικά. Νοσταλγούσα τη πατρίδα μου, τους γονείς μου, τους παππούδες μου. Έτσι εμφανίστηκε η Ζεραλντιν. Ο εκδοτικός οίκος Αμαλτέ στη Νάντ, στη Γαλλία την ξεχώρισε σαν ιστορία και την εξέδωσε το 2006. Από τότε δεν εχω σταματήσει να γράφω παραμύθια. Το 2009 εξέδωσα το δεύτερο μου βιβλίο Η κόρη της Σελήνης , από τις εκδόσεις Οσελότος και αργότερα το 2011 εξέδωσα τη μετάφραση στα Ελληνικά της Ζεραλντιν και το Ξωτικό της Λίμνης , από τις εκδόσεις Εναστρον. Και συνεχίζω να γράφω και να δημοσιεύω παραμύθια μου σε διάφορα μπλογκ και ηλεκτρονικές εφημερίδες σε Ελλάδα και Κύπρο.
Πιστεύεις πως τα παιδιά αγαπούν τα παραμύθια που ακολουθούν τον τρόπο γραφής και μεταδίδουν τα απλά νοήματα των κλασσικών παραμυθιών ή θέλουν κάτι πιο σύγχρονο και πολύπλοκο;
Ε.Π.Λ.: Στα παιδιά αρέσει το παραμύθι και δη το παραμύθι με εικόνα και έντονα χρώματα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια ιστορία σε κλασσική ή μοντέρνα. Για μένα το μήνυμα που θέλω να περάσω στα παιδιά, είναι το βασικότερο συστατικό από όλα. Και τα δυο μου παραμύθια έχουν μια βασική ιδέα που στηρίζεται στο όνειρο και στην ελπίδα. Η άποψη μου είναι ότι τα παιδιά χρειάζονται την φαντασία. Είναι σημαντικό για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην ωμή εικόνα της πραγματικότητας. Οπότε εάν θέλετε, το παλιό συνεχίζεται μέσα από τις νέες ιδέες δημιουργών και νέων συγγραφεων για τη δυνατή προσέγγιση του κόσμου των παιδιών, που είναι ευαίσθητος όμως απόλυτα αληθινός. Τα παιδιά ξέρουν πολύ καλά τι τους αρέσει και τι όχι; Μπορούν να καταλάβουν τα παραμύθια, όπως και τους ανθρώπους που τα γράφουν. Για μένα τα παραμύθια, είναι ιστορίες της εποχής και φυσικά κάθε γενιά θέλει .. το παραμυθά της !!!
Η προσωπική σου έρευνα μέσα απ
ό τις παρουσιάσεις που έχεις κάνει και την επαφή σου με τα παιδιά, σε τι συμπεράσματα σε οδηγεί για τους μικρούς σου αναγνώστες;Ε.Π.Λ.: Όταν τα παιδιά γνωρίζουν τους ήρωες ενός παιδικού βιβλίου που έχουν διαβάσει εκστασιάζονται. Νιώθουν ότι είναι μέρος της ιστορίας και μπορούν εύκολα να αναλύσουν, να πούν τη γνώμη τους ακόμη και να δημιουργήσουν νέους ήρωες . Είναι εποικοδομητικό και για μένα αλλά και για τα παιδιά, που μέσα από το παιχνίδι , την ιστορία μαθαίνουν και εκπαιδεύονται σε ηθικές αξίες κι αρχές ίσως ξεχασμένες στην εποχή μας , λογω της υπερβολικής παρακολούθησης της τηλεόρασης ή των βιντεο γκειμ . Τα παιδιά έχουν ανάγκη να βιώσουν και να νιώσουν ότι είναι δυνατόν να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα. Το παραμύθι τους μαθαίνει ότι έχουν δικαίωμα να ονειρεύονται . Οι φόβοι τους μπορούν να πάψουν να υπάρχουν . Όπως λέει κάποιος γνωστός « τα παραμύθια δε γράφτηκαν για να μας δείξουν ότι υπάρχουν οι δράκοι , αλλά για να μας διδάξουν ότι μπορούν να νικηθούν».
«Η
Ζεραλντίν και το ξωτικό της λίμνης» αγαπήθηκε πολύ από τα παιδιά και
μάλιστα οι ήρωες του πήραν ζωή μέσα από μια σειρά θεατρικών παραστάσεων.
Πες μας λίγα λόγια γι αυτό..
Ε.Π.Λ.: «Η Ζεραλντιν και το ξωτικό της λίμνης» από τις εκδόσεις Εναστρον αγαπήθηκε αμέσως, ακόμη κι από την πρώτη παρουσίαση στην 8Η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, όπου ένα τσούρμο από παιδιά έψαχνε το κόκκινο σκουφί του ξωτικού Σαπερλιπποπετ, κατά τη διάρκεια παρουσίασης – διαδραστικού παιχνιδιού, που οργανώθηκε από τον εκδοτικό οίκο. Θεωρήθηκε επιτυχημένο ως διαδραστικό παιχνιδι, η γνωριμία με τους ήρωες, από όλους όσους, που βρίσκονταν στην έκθεση εκείνη τη μέρα. Τα θέματα που αγγίζει αυτή η ιστορία της Ζεραλντιν είναι πολυποίκιλα. Από τη μια η αγάπη για τη φύση, το περιβάλλον και τη φυγή από την καθημερινότητα . Από την άλλη η συμβίωση με τον ηλικιωμένο παππού Λιονέλ , που θα περάσει όλη τη γνώση και τη σοφία του , στην εγγονή του Ζεραλντίν και τρίτο η ύπαρξη ενός τρίτου ήρωας εξίσου σημαντικό, του Σαπερλιπποπετ, του ξωτικού-ψαριού , που προσπαθεί να ξαναβρεί την ξωτικό – οικογένεια του . Όλοι οι ήρωες αγαπήθηκαν από τα παιδιά Ιδιαίτερα η σχέση φιλίας Ζεραλντιν – Σαπερλιποππετ ενθουσίασε πολύ. Πολλά παιδιά στο τέλος της παράστασης , ερχόντουσαν και με ρωτούσαν , έαν θα μπορέσουν κι αυτά , να γνωρίσουν ένα ξωτικό και να γίνουν φίλοι. Η φιγούρα του παππού Λιονέλ άρεσε πολύ , γιατί τους θύμιζε κάτι γνώριμο. Όλοι έχουμε κάποιον ηλικιωμένο που θα επισκεφτούμε κατά τη διάρκεια των εορτών. Όσο πιο γνώριμος και οικείος είναι ένας ήρωας στα παιδιά , τόσο ταυτίζονται μαζί του κι επιθυμούν, να τον γνωρίσουν ακόμη περισσότερο . Τέλος είμαι σχεδόν σίγουρη ότι όσα από αυτά έχουν ενυδρείο, έχουν αρχίσει να κοιτούν τα ψάρια μ ένα άλλο μάτι ..
Ε.Π.Λ.: «Η Ζεραλντιν και το ξωτικό της λίμνης» από τις εκδόσεις Εναστρον αγαπήθηκε αμέσως, ακόμη κι από την πρώτη παρουσίαση στην 8Η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, όπου ένα τσούρμο από παιδιά έψαχνε το κόκκινο σκουφί του ξωτικού Σαπερλιπποπετ, κατά τη διάρκεια παρουσίασης – διαδραστικού παιχνιδιού, που οργανώθηκε από τον εκδοτικό οίκο. Θεωρήθηκε επιτυχημένο ως διαδραστικό παιχνιδι, η γνωριμία με τους ήρωες, από όλους όσους, που βρίσκονταν στην έκθεση εκείνη τη μέρα. Τα θέματα που αγγίζει αυτή η ιστορία της Ζεραλντιν είναι πολυποίκιλα. Από τη μια η αγάπη για τη φύση, το περιβάλλον και τη φυγή από την καθημερινότητα . Από την άλλη η συμβίωση με τον ηλικιωμένο παππού Λιονέλ , που θα περάσει όλη τη γνώση και τη σοφία του , στην εγγονή του Ζεραλντίν και τρίτο η ύπαρξη ενός τρίτου ήρωας εξίσου σημαντικό, του Σαπερλιπποπετ, του ξωτικού-ψαριού , που προσπαθεί να ξαναβρεί την ξωτικό – οικογένεια του . Όλοι οι ήρωες αγαπήθηκαν από τα παιδιά Ιδιαίτερα η σχέση φιλίας Ζεραλντιν – Σαπερλιποππετ ενθουσίασε πολύ. Πολλά παιδιά στο τέλος της παράστασης , ερχόντουσαν και με ρωτούσαν , έαν θα μπορέσουν κι αυτά , να γνωρίσουν ένα ξωτικό και να γίνουν φίλοι. Η φιγούρα του παππού Λιονέλ άρεσε πολύ , γιατί τους θύμιζε κάτι γνώριμο. Όλοι έχουμε κάποιον ηλικιωμένο που θα επισκεφτούμε κατά τη διάρκεια των εορτών. Όσο πιο γνώριμος και οικείος είναι ένας ήρωας στα παιδιά , τόσο ταυτίζονται μαζί του κι επιθυμούν, να τον γνωρίσουν ακόμη περισσότερο . Τέλος είμαι σχεδόν σίγουρη ότι όσα από αυτά έχουν ενυδρείο, έχουν αρχίσει να κοιτούν τα ψάρια μ ένα άλλο μάτι ..
Τελικά τα παραμύθια είναι μόνο για παιδιά;
Ε.Π.Λ.: Τα παραμύθια είναι για να μαθαίνουν τα παιδιά και να θυμούνται οι μεγάλοι. Όλοι έχουμε ανάγκη από την αθωότητα, την ελπίδα και το όνειρο. Σε όποια ηλικία κι αν είμαστε , πιστεύω ότι έχουμε ανάγκη από ένα όμορφο παραμύθι.
Ε.Π.Λ.: Τα παραμύθια είναι για να μαθαίνουν τα παιδιά και να θυμούνται οι μεγάλοι. Όλοι έχουμε ανάγκη από την αθωότητα, την ελπίδα και το όνειρο. Σε όποια ηλικία κι αν είμαστε , πιστεύω ότι έχουμε ανάγκη από ένα όμορφο παραμύθι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου