Μοναδικό κρίκο επαφής με τους συνανθρώπους του

γράφει ο Παπασπύρου Νεκτάριος

«Κυβερνογραφία», του Χρήστου Ελευθεράκου, εκδόσεις Άνεμος

Τη χρονιά που μας πέρασε, το 2011, ένας νέος άνθρωπος και συγγραφέας -ο Χρήστος Ελευθεράκος, μόλις 30 ετών- έκανε τις πρώτες απλωτές του στην θάλασσα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, με το μυθιστόρημα  «Κυβερνογραφία» μέσα από τις εκδόσεις Άνεμος. Για να του ρίξουμε μια ματιά...

Κεντρικός ήρωας της ιστορίας μας, είναι ένας εικοσιεξάχρονος που μετά από αρκετές προσπάθειες κατάφερε να βρει μια θέση εργασίας...

...
Για να μην τα πολυλογώ, τελικά κατάφερα να γίνω υπάλληλος που εργάζεται σε μια μεγάλη τηλεφωνική εταιρεία, υπεύθυνη για την ενημέρωση και την τεχνική υποστήριξη συνδρομητών ψηφιακής τηλεόρασης. Εκτός απ' αυτό, η εταιρεία είχε αναλάβει το τηλεφωνικό κέντρο μιας μεγάλης αλυσίδας καταστημάτων για πίτσες, με αποτέλεσμα πολλές από τις ώρες μου να τις περνώ ακούγοντας πεινασμένους.
...

Η δουλειά, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Η εταιρία συμπεριλαμβάνεται στην δυστυχώς μακριά λίστα με τις φάμπρικες του 21ου αιώνα. Το γεγονός ύπαρξης γραφείου και PC δεν αλλάζει επ' ουδενί την ουσία... το βάθος μιας δουλειάς δίχως στάλα δημιουργικότητα, πλημμυρισμένης από δήθεν συμπεριφορές που επιβάλει το σύγχρονο και αποτελεσματικό «σύστημα εργασίας». Οκτάωρο και πενθήμερο, με μόλις 550 ευρώ το μήνα! Τι να κάνεις όμως; Κάπως πρέπει να πληρωθούν οι λογαριασμοί!

Στην περίπτωση του ήρωα μας, βέβαια, η ανυπόφορα ανιαρή δουλειά του, εκτός από τα προς το ζειν, του προσφέρει και το μοναδικό κρίκο επαφής με τους συνανθρώπους του...

...
Οι συνεργάτες μου αποτελούσαν τη μοναδική μου κοινωνική συναναστροφή. Δεν έβγαινα σχεδόν ποτέ τα βράδια και συνήθιζα να κοιμάμαι νωρίς. Οι περισσότερες βραδινές μου έξοδοι γίνονταν με άτομα της εταιρείας και χαρακτηρίζονταν από έναν συγκρατημένο ενθουσιασμό και μια διαρκή αμηχανία. Τουλάχιστον εγώ έτσι τα έβλεπα... τα βράδια μου άρεσε να τρώω σούπες, να ακούω μουσική και ν' ασχολούμαι με το ίντερνετ.
...

Τρεις άνθρωποι κυριαρχούν στην καθημερινότητα του. Η καλόβολη Μάνια, η συνάδελφος του που τον συμπαθεί και κάνει τις ώρες εργασίας πιο ανθρώπινες. Ο εύθυμος Τζέρι, μανιώδης καπνιστής και πρωταθλητής στο αγώνισμα «άλμα επί γυναικός» -τουλάχιστον στο μυαλό και στα «θέλω» του. Και ο διευθυντής του, ο Hombre Invisible, όπως είναι το παρατσούκλι που του έχουν δώσει οι υπάλληλοι της τηλεφωνικής εταιρίας. Ένας άνθρωπος που ξεκίνησε ως απλός τηλεφωνητής και μέσα σε δέκα χρόνια είχε καταλάβει την διευθυντική καρέκλα.

Με αυτούς τους τρεις φυσικούς δορυφόρους και με εκατοντάδες άλλους δικτυακούς, κυλά η ζωή του ήρωα μας στο σύμπαν της μουντής καθημερινότητας. Μιας καθημερινότητας μοιρασμένης στον πραγματικό κόσμο της εργασίας και στον εικονικό κόσμο των ελεύθερων ωρών του...

...
Δεν ξέρω αν άρεσα στις κοπέλες, είχα πολύ καιρό να φλερτάρω με κάποια ώστε να με δει γυμνό. Οι μοναδικές που μ' έβλεπαν γυμνό ήταν κοπέλες στο ίντερνετ, όταν άνοιγα την κάμερα μου. Ήταν και αυτή μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες. Συνήθως μ' έβρισκαν σεξουαλικά επαρκή, αν και ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για ένα σχόλιο που γίνεται απ' το ίντερνετ. Περνούσα αμέτρητες ώρες στα site γνωριμιών και είχα καταφέρει να έχω πολλές επιτυχίες, είχα εξελιχτεί σε μάστορα του cyber sex.
...

Θα μπορέσει άραγε αυτός ο τύπος «Είμαι καλύτερος στα γραπτά απ' ότι στα προφορικά» να βρει μια διέξοδο προς την πραγματική ζωή; Οι δύο συνάδελφοί του θα τον βοηθήσουν, με την στάση ζωής που εκείνοι έχουν, να πάρει κάποιες αποφάσεις; Και ποιος θα είναι ο ρόλος του διευθυντή του με το μυστηριώδες παρουσιαστικό και με το πιο μυστηριώδες ημερολόγιο;

Στο «Κυβερνογραφία», ο Χρήστος Ελευθεράκος, τοποθετεί τους ήρωες του στην Αθήνα αλλά και στην επαρχία της πρώτης δεκαετίας του νέου αιώνα. Μέσα από εικόνες και καταστάσεις που συναντάς κάθε μέρα και εμείς, περιγράφει γλαφυρά και ιδιαιτέρως καυστικά την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Με όπλα του το χιούμορ και την αλληγορία, κάνει τον αναγνώστη του κοινωνό του κόσμου που ενώ βρίσκεται γύρω μας εμείς πολλές φορές δεν τον βλέπουμε ή δεν θέλουμε να τον δούμε.

Αθυρόστομος ο νέος ταλαντούχος συγγραφέας, αλλά σε καμία περίπτωση δήθεν. Δεν προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή με τις λέξεις και τις εκφράσεις που χρησιμοποιεί αλλά να μεταφέρει ατόφια την πραγματικότητα της καθημερινότητας όλων μας στο χαρτί, και μάλιστα χρησιμοποιώντας ολόσωστα την ορολογία και την αργκό του διαδικτύου (κάτι που δεν συμβαίνει στα περισσότερα μυθιστορήματα που περιλαμβάνουν το Internet στην πλοκή τους).

Ιδιότυπο, εναλλακτικό, καυστικό, απολαυστικό, και πάνω απ' όλα σύγχρονο μυθιστόρημα, το πρώτο "παιδί" του Χρήστου Ελευθεράκου περιμένει να σας μιλήσει στην γλώσσα του που είναι και δική μας γλώσσα. Μην καθυστερείτε το κους-κους-άκι μαζί του, γιατί έχει να σας πει πολλά και ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα! Θα δείτε! :)

Πηγή: Ματιά (www.matia.gr)