Δημήτρης Αλεξίου Συγγραφέας του μήνα

1. Ποια ήταν η πηγή της έμπνευσης;
Από την στιγμή που εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο, ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για το νησί μου, τη Σκύρο. Να μυρίζει αλμύρα, βρεγμένη άμμο και θυμάρι. Κάτι σαν προσωπικό μου τάμα. Να ξυπνάει θύμησες από τα παιδικά μου καλοκαίρια αλλά να με δένει με το νησί στο παρόν και στο μέλλον. Διάλεξα σαν χρονική στιγμή το πραγματικό γεγονός του σεισμού του 2001, γιατί το έζησα εκεί και πάντα μ’ έκανε να αναρωτιέμαι τι μπορεί να κάνει τη γη να ξυπνήσει φωνάζοντας στις 3 η ώρα τα ξημερώματα.
2. Πόσο εύκολη είναι η συγγραφή;
Δεν υπάρχει τίποτα που να σε πονάει και να σε τρώει από μέσα που να είναι εύκολο. Έχει αγωνίες και απογοητεύσεις, δυσκολίες και εμπόδια λόγω έλλειψης χρόνου. Αλλά έχει και έξαψη και χαρά και απίστευτη δύναμη. Γι’ αυτό κάθε φορά θέλεις να το ξαναζήσεις σχεδόν σα ναρκομανής που του λείπει η δόση του.
3. Συνεχίζουν οι ήρωες του βιβλίου να υπάρχουν; Σκέφτεσαι άραγε κάποια φορά για το ποια θα μπορούσε να είναι η συνέχεια της πορείας τους;
Για να πω την αλήθεια στο «Αλάτι κόκκινο» είναι η μόνη φορά που μπήκα σε αυτόν τον πειρασμό. Ίσως επειδή η χρονική διάρκεια της υπόθεσης του βιβλίου είναι πολύ μικρή – μόλις δύο εβδομάδες- , ίσως επειδή το χρονικό γεγονός του σεισμού είναι πραγματικό και το έχω ζήσει και εγώ, πέρασε από το μυαλό μου σαν σκέψη που να βρίσκονται άρα οι ήρωες σήμερα. Περίπου σαν μία καλοκαιρινή γνωριμία ή ένα καλοκαιρινό έρωτα που τον σκέφτεσαι καμιά φορά κι αναρωτιέσαι…
4. Θα άλλαζες κάτι στην ιστορία του βιβλίου αν μπορούσες;
Αν απαντούσα σε αυτήν την ερώτηση σε δέκα χρόνια ίσως… Τώρα το νεογέννητο είναι όπως για κάθε γονιό το παιδί του: τέλειο ακόμα και με τα ελαττώματά του.
5. Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που έδωσες να το διαβάσει, χειρόγραφο κιόλας;
Η γυναίκα μου για να κρατάω τις παραδόσεις που μου αρέσουν. Και απολαμβάνω να τη βλέπω να αρνείται ότι το έχει διαβάσει σε όλους τους φίλους και συγγενείς για να μην αναγκαστεί να μαρτυρήσει κάτι που δε θα ήθελα.
6. Τι αισθάνθηκες όταν κράτησες για πρώτη φορά στα χέρια σου τυπωμένο το έργο σου;
Ότι και όταν πρωταντίκρυσα τα δύο παιδιά μου και τα δύο προηγούμενα βιβλία: Χαρά, συγκίνηση και μία κρυφή ανησυχία για το τι τους επιφυλάσσει η ζωή εκεί έξω.
7. Σχεδιάζεις ήδη το επόμενό σου βιβλίο;
Όχι. Προσπαθώ να ζω τη ζωή και την καθημερινότητά μου και να εξελίσσω όσο γίνεται τον εαυτό μου προς αυτό που είναι να γίνει. Απ’ αυτό θα προκύψει – αν προκύψει- το επόμενο βιβλίο.
8. Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο;
Πολλά. Και ίσως άλλο επηρεάζει σε κάθε φάση τη ζωή μας περισσότερο. Τον τελευταίο καιρό με διακατέχει η μελαγχολία όσο και η ανάταση του «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» του Χρόνη Μίσσιου. Ελπίζω να μην το πουν ποτέ τα παιδιά μου και κυρίως να μην το ζήσουν.
9. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διάβασες;
Το «Πως τελειώνει ο κόσμος» της εξαιρετικά ταλαντούχας φίλης μου Μαρίας Ξυλούρη από τις εκδόσεις Καλέντη.
10. Περιέγραψε τον εαυτό σου με δέκα επίθετα.
Προτιμώ πάντα τα ουσιαστικά από τα επίθετα. Πατέρας, σύζυγος, δικηγόρος, χορευτής, φίλος, νονός, bookcrosser. Περιγράφουν καλύτερα τις ιδιότητες μου από κάθε επίθετο.
11. Ποιες είναι οι σκέψεις σου στο άκουσμα των λέξεων, Εκδόσεις Διόπτρα (χωρίς λογοκρισία).
Δεν μπορώ να μιλήσω για το νομικό πρόσωπο. Πίσω από τον τίτλο αυτό υπάρχουν άνθρωποι ζωντανοί, που με έχουν στηρίξει, έχουν πιστέψει σε εμένα και έχουμε διαπροσωπική σχέση. Για μένα η Διόπτρα είναι οι άνθρωποι αυτοί, που τους αισθάνομαι οικογένεια και φίλους. Αν έλειπαν αυτοί δε θα ήταν η Διόπτρα που ξέρω και αγαπώ.
12. Ποιο είναι το αγαπημένο σου παιγνίδι;
Είναι ένα παιχνίδι που παίζω με παιδιά σχολείων και είναι ένας διασκεδαστικός και διαδραστικός τρόπος δημιουργικής γραφής. Λέγεται «λεξικό» και ο κάθε ένας καλείται να δώσει μία δική του ερμηνεία, ετυμολογία ή παράδειγμα σε μία λέξη την οποία δε γνωρίζει.
13. Χρώμα;
Όλα τα χρώματα είναι ωραία στο κατάλληλο αντικείμενο και για τον κατάλληλο σκοπό. Μ' αρέσει το μπλε της θάλασσας αλλά θα ήταν καταθλιπτικό σ' έναν τοίχο ενός μικρού δωματίου.
14. Φαγητό;
Πολύ δυστυχώς!
15. Λέξη;
Εύκολο! Μπαμπά. Μπορώ να το ακούω συνέχεια και ευτυχώς το ακούω κιόλας!
16. Ιστορική περίοδος;
Τα νέα ξεκινήματα και οι ελπίδες που κρύβουν. Η περίοδος Καποδίστρια, η μεταπολίτευση. Μόνο για να μπορείς να προσφέρεις.
17. Ήρωας;
Οι άνθρωποι γύρω μας. Όλοι κρύβουν έναν ήρωα μέσα τους. Η δουλειά της λογοτεχνίας είναι ακριβώς να τους αναδείξει μέσα από αδιάφορους και κοινούς ανθρώπους. Θα εκπλαγείτε με το τι μπορεί να κάνει ο απλός άνθρωπος.
18. Τι λατρεύεις στη ζωή;
Τις αντιθέσεις της. Τη μεγαλύτερη ευτυχία που μπορεί να συνυπάρχει με τη μεγαλύτερη θλίψη. Δεν υπάρχει κάτι πιο μαγικό.
19. Κάτι άλλο που θα ήθελες να προσθέσεις;
Μόνο ένα ευχαριστώ. Πάντοτε απευθυντέο!
 
http://www.dioptra.gr