Γλυκιά μου cook, έχεις απόλυτο δίκιο Είναι πολύ εγωιστικό που έβαλα τον "Μπρούντζινο καβαλάρη" στις αρνητικές κριτικές, και βασικά όλη την τριλογία, αν και το τρίτο βιβλίο δεν το διάβασα.
Είναι το δεύτερο βιβλίο που μου δημιούργησε τόση αρνητικότητα, (το πρώτο ήταν "Οι αμαζόνες " του Steven Pressfield το οποίο άφησα στην άκρη από τις πρώτες 100 σελίδες) βέβαια πάντα αυτό είναι υποκειμενικό, γιατί αλλιώς δέχομαι εγώ κάποια βιβλία και αλλιώς κάποιος άλλος αναγνώστης.
Τα ιστορικά δρώμενα και τις μάχες τις εξιστορούσε υπέροχα, αλλά όταν άρχιζε να εμπλέκει την καθαρά προσωπική ζωή των πρωταγωνιστών, εκεί ειλικρινά ξενέρωσα. Δεν είμαι ούτε πουριτανή, ούτε σεμνότυφη, αντιθέτως θα έλεγαν όσοι με γνωρίζουν, είμαι πολύ open mind, απλά ίσως, για μένα πάντα, το παρουσίαζε χυδαία και δεν μου άρεσε αυτό. Είμαι συνηθισμένη να διαβάζω μυθιστορήματα με ιστορικά γεγονότα πάντα, περιπλανήσεις και ιστορική περιγραφή, και δεν θέλω να είναι έντονο το ερωτικό στοιχείο, τύπου φωτορομάντζο, και προφανώς επηρεασμένη από τις προτιμήσεις μου και την προσωπική μου άποψη το έχω κατατάξει εκεί, παρόλο που γνωρίζω πως η πλειοψηφία των αναγνωστών το λάτρεψε.
Το δεύτερο μέρος, πρέπει να μην είχε την ίδια απήχηση, αφού το μισό βιβλίο ήταν περίληψη του πρώτου, και για το τρίτο βιβλίο δεν μπορώ να εκφέρω άποψη καθώς δεν το έχω διαβάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου