Από τα "Βλογημένα Χώματα" στα προσφυγηκά

Καλλιπόλεως 29
Γεωργία Καρακατσοπούλου – Χαϊδούλη

εκδ Επικοινωνία – Κατερίνα Καρεκλίδου

(επικοινωνήστε με το blog μας για τις συγκεκριμένες εκδόσεις)

Άχ! Εκείνο «το Φαρδύ» μεγάλη στράτα. Ο δρόμος για τη βρύση, για την εκκλησία, τη δουλειά, τα μαγαζιά, τη βόλτα, ο δρόμος για τα αυτοκίνητα, για «Μαυρομάττη», τη γέφυρα, την πόλη, τον άλλο κόσμο, την άλλη νοοτροπία, τι άλλες συνήθειες, τον κίνδυνο, το όνειρο, μπορεί κάποτε και την επιτυχία. Σκέφτεσαι τη λέξη «Φαρδύ» και στο νου, σου έρχεται πολυκοσμία, σάλι όλο κρόσσι και δαντέλα, πασουμάκι, ρόμπα μακριά, σεργιάνι, ματιές γεμάτες νόημα, ήχος αμανέ, κίνηση τσιφτετελιού, μυρουδιά ανάμεικτη με μπριγιόλ και άρωμα γιασεμιού ή μενεξέ. Όλα αυτά μόνα και μαζί, κάθε μέρα, όλη τη βδομάδα, πάντα την Κυριακή, για μια ζωή.

Τη ζωή εκείνη του χθες που ήταν δική σου, αλλά κι εκείνων όλων. Της κόνα-Γοργόνας, της κυρα-Δωροθέας, του Ομόρφιου, του θείου Φιλόθεου, της θείας Ραλλιώς, του θείου Πέτρου, της συχωρεμένης της Αριστέας, του θείου Μανωλάκη, της θείας Λαζαρίτσας, του, της, της…Όλοι και όλα, ένα ντέρτι, μια ιστορία, ένας πραγματικός πόνος. Εκείνα για τα οποία κορδωθήκαμε, ντραπήκαμε, έγιναν η αιτία και η αφορμή να είμαστε ότι γίναμε και ότι μας πληγώνει στο σήμερα, ως ανθρώπους και παιδιά του Ελληνισμού της Ιωνίας που έζησε και μεγαλούργησε εκεί, στα «Βλογημένα Χώματα».