Ο Nedim Gursel θεωρείται συγγραφέας με «διεθνές διαβατήριο», όπου η τουρκική ταυτότητα της καταγωγής του αναμειγνύεται με τον κοσμοπολιτισμό της γραφής του. Ωστόσο, βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να κατηγορηθεί από δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης για υποδαύλιση θρησκευτικού μίσους με το νέο του βιβλίο «Οι κόρες του Αλλάχ». Ο λογοτέχνης, που έχει γίνει γνωστός στην Ελλάδα μέσα από τα μυθιστορήματά του «Μπαλκόνι στη Μεσόγειο» και «Ο ξενιτεμένος Μουσταφά και η ψηλόκορμη λεύκα» προάγει τη φωνή του σημερινού ανθρώπου που σέβεται τις αξίες και τις ιδέες ενώ, παράλληλα, διαθέτει κριτικό νου και ελευθερία στην έκφραση της άποψής του. Στο νέο του βιβλίο δίνει μια διαφορετική ματιά στη ζωή του προφήτη Μωάμεθ ανανεώνοντας τη συζήτηση γύρω από το νόημα και τη διαχρονικότητα της πίστης.Η δίκη του ολοκληρώθηκε πριν από μερικές ημέρες με αθωωτική απόφαση τελικά, αφού οι δικαστές έκριναν πως «δεν στοιχειοθετείται αδίκημα και δεν διαπιστώθηκε εμφανής και άμεσος κίνδυνος για τη δημόσια τάξη». Πρόκειται για τους ίδιους δικαστές που είχαν δικάσει τον νομπελίστα συμπατριώτη τους Ορχάν Παμούκ για προσβολή του τουρκικού κράτους αναφερόμενος στη γενοκτονία των Αρμενίων.
- Εάν είναι δεδομένο στον δυτικό κόσμο ότι οι συγγραφείς συνεισφέρουν στη διατύπωση νέων απόψεων, τι συμβαίνει με τους ομοτέχνους τους σε περιοχές του κόσμου όπου όχι μόνο δεν είναι δεδομένη αλλά σίγουρα είναι επιλήψιμη η διαφοροποίησή τους στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων;
-Πώς άραγε νιώθουν οι συγγραφείς όταν εξαναγκάζονται να «ελιχθούν» αυτολογοκρινόμενοι ώστε να προστατεύσουν το πνευματικό έργο τους, υπό την απειλή της στέρησης της προσωπικής ελευθερίας έκφρασης ή ακόμη υπό τον φόβο της σωματικής τους ακεραιότητας;
(πηγή: http://ekebi.wordpress.com/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου