Η κινηματογραφική ένταση αυτού του μυθιστορήματος...

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΝΤΕ ΝΙΡΟ
RAWI HAGE
εκδ Πάπυρος

Το πρώτο μυθιστόρημα του λιβανέζικης καταγωγής Καναδού συγγραφέα Ράουι Χαζ τιμήθηκε με πλήθος βραβείων χάρη στην «πρωτοτυπία, τη δύναμη, το λυρισμό, αλλά κυρίως την ανθρωπιά του». Ανάμεσα στα βραβεία και το IMPAC Dublin Literary Award 2008, για το οποίο αναμετρήθηκε με ισχυρά ονόματα όπως ο Χαβιέ Θέρκας, ο Φίλιπ Ροθ, ο Κόρμακ Μακάρθι και η Μάργκαρετ Άτγουντ. Το παιχνίδι του Ντε Νίρο γράφτηκε στα αγγλικά, την τρίτη γλώσσα του Χαζ μετά τα αραβικά και τα γαλλικά και μεταφέρει αυθεντικές μνήμες από τον εμφύλιο στον Λίβανο, μέσα από μια αφήγηση σκληρή αλλά και έντονα ποιητική. Η κινηματογραφική ένταση αυτού του μυθιστορήματος, που εξελίσσεται σαν αγωνιώδες θρίλερ, διαφαίνεται ήδη από τον τίτλο που παραπέμπει στον «Ελαφοκυνηγό».

Δύο αδελφικοί φίλοι στη Βηρυτό της δεκαετίας του ’80, προσπαθούν να επιβιώσουν όπως μπορούν μέσα στο χάος του εμφυλίου. Σε μια πόλη όπου ο θάνατος είναι αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητας, η μάνα συνεχίζει να μαγειρεύει μέσα στην βομβαρδισμένη κουζίνα της και τα καψουροτράγουδα της Φεϊρούζ αντηχούν μαζί με σειρήνες και κλάματα. Ο ένας φίλος θα καταταγεί στην χριστιανική εθνοφρουρά της Ανατολικής Βηρυτού και θα βρεθεί στο Ισραήλ, ο άλλος ονειρεύεται τη Ρώμη, εκεί όπου ακόμα και τα περιστέρια δείχνουν χαρούμενα και καλοταϊσμένα. Θα καταφέρει να φτάσει σαν λαθρομετανάστης στο Παρίσι. Η φυγή και στις δύο περιπτώσεις θα είναι ένα ταξίδι ακόμα πιο βαθιά στην κόλαση.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ανέβηκα στη μοτοσικλέτα του Ζορζ και έκατσα πίσω του. Διασχίζαμε τους κεντρικούς δρόμους όπου έπεφταν οι βόμβες, όπου διπλωμάτες από τη Σαουδική Αραβία ψώνιζαν κάποτε Γαλλίδες πόρνες, όπου οι αρχαίοι Έλληνες χόρευαν, οι Ρωμαίοι κατακτούσαν, οι Πέρσες ακόνιζαν τα σπαθιά τους, οι Μαμελούκοι έκλεβαν το φαγητό των χωρικών, οι σταυροφόροι έτρωγαν ανθρώπινη σάρκα και οι Τούρκοι είχαν υποδουλώσει τη γιαγιά μου. Ο πόλεμος είναι για τους αλήτες. Οι μοτοσικλέτες είναι επίσης για τους αλήτες, και για τους πιτσιρικάδες με μακριά μαλλιά, σαν εμάς, με πιστόλια κάτω από τα πουκάμισα, με κλεμμένη βενζίνη στο ντεπόζιτο, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό… Διασχίσαμε μια βροχή από σφαίρες χωρίς να δίνουμε σημασία… Δεν είχαμε προορισμό, ήμασταν ζητιάνοι και κλέφτες, καυλωμένοι Άραβες με σγουρά μαλλιά και ανοιχτά πουκάμισα και πακέτα Μάλμπορο χωμένα στα μανίκια μας, απόκληροι, ακραίοι μηδενιστές με όπλα, βρόμικη ανάσα και μακριά, αμερικάνικα τζιν.