Γιατί η αληθινή αγάπη είναι σαν τη λευκή ορχιδέα

ΛΕΥΚΗ ΟΡΧΙΔΕΑ
ΚΑΙΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
εκδ Ψυχογιός

"Ήθελα να σου πάρω ένα ρολόι για να θυμάσαι κάθε ώρα και λεπτό πόσο σ' αγαπώ". Ο Μάρκος έσυρε το δάχτυλό του στην πλατινένια αλυσίδα. "Στο ρολόι αυτό βρίσκεται όλη η αγάπη μου - όλη, ακούς;". Σε μια ονειρική παραλία ανθίζουν το καλοκαίρι οι λευκές ορχιδέες της άμμου. Και στο εύφορο κτήμα δίπλα στην ακτή μεγαλώνουν τέσσερις αχώριστοι φίλοι: ο Νικηφόρος και η Έλλη, δίδυμα αδέλφια, παιδιά του κτηματία, η Φιλιώ, κόρη του θυρωρού του κτήματος, κι ο Αντώνης, γιος ενός φτωχού ψαρά. Οι ακατάλυτοι δεσμοί που τους ένωσαν από τα παιδικά τους χρόνια τούς συνοδεύουν στα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα, αλλά και ως ενηλίκους, όταν η Έλλη αποφασίζει να θυσιάσει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της για να διασφαλίσει το μέλλον του αδελφού της, ενώ η Φιλιώ υποφέρει βουβά από τον χωρίς ανταπόδοση έρωτά της για τον Νικηφόρο. Αμείλικτα παιχνίδια της μοίρας και ραδιουργίες αδίστακτων ανθρώπων οδηγούν σε χωρισμούς, προδοσίες και ατυχήματα με τραγικές συνέπειες. Ωστόσο, σε κάθε σκληρή δοκιμασία υπάρχει πάντα ένα ανεκτίμητο στήριγμα: η αγάπη σε όλες τις μορφές της - ερωτική, αδελφική, φιλική, μητρική. Γιατί η αληθινή αγάπη είναι σαν τη λευκή ορχιδέα: ριζωμένη γερά στην άμμο, αψηφά τα καταστροφικά στοιχεία της φύσης και τα αδέξια ποδοπατήματα των ανθρώπων κι ανθίζει ξανά με το πρώτο φιλί της άνοιξης.

Μια μυθιστορηματική εποποιΐα

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ 1

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΣ

ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

εκδ Κέδρος

ΣΜΥΡΝΗ. ΤΕΛΗ ΤΟΥ 19ΟΥ ΑΙΩΝΑ.

Η οδύσσεια δυο οικογενειών μέσα στο χρόνο. Τούρκοι και Έλληνες σε μια διαδρομή με αναπάντητα ερωτηματικά και μοιραίες αποκαλύψεις.

ΑΘΗΝΑ. ΤΕΛΗ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ.

Ένας δημοσιογράφος και ο αδελφός του αναζητούν την αλήθεια για την καταγωγή τους στα ταραγμένα χρόνια του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 και της Καταστροφής του 1922: το μυστικό της ζωής και της εξαφάνισης του παππού τους, γιατρού Πλάτωνα Πηλείδη.

Καθώς η ιστορία εξελίσσεται αργά, συμπαρασύρει στη δράση ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Δημήτριος Γούναρης, ο βασιλιάς Γεώργιος και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Παύλος Μελάς, Ο Ίων Δραγούμης και ο Μανόλης Καλομοίρης.

Το κουβάρι της μνήμης ξετυλίγεται λυτρωτικά αποκαλύπτοντας αλήθειες και μύθους, μίση και πάθη, πολιτικές διαμάχες και ίντριγκες, το ταραγμένο παρελθόν δύο λαών.

Μια μυθιστορηματική εποποιΐα, το πρώτο μέρος της τριλογίας ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ.

Ο Ευάγγελος Μαυρουδής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Σμύρνη. Από φοιτητής εργάζεται αθόρυβα στο χώρο του πνεύματος και της τέχνης. Ζει στη Ραφήνα. Είναι γιατρός και δημοτικός σύμβουλος.

Οι ανακρίσεις γίνονται ακόμη πιο εντατικές

Το ατύχημα

Kadare Ismail

εκδ Ελληνικά Γράμματα

Ένα ταξί στην Αυστρία ξεφεύγει από την πορεία του και ανατρέπεται. Οι δύο εραστές που μεταφέρει είναι νεκροί. Ο οδηγός, που έχασε τον έλεγχο του οχήματος, επιβιώνει. Αλλά δεν καταφέρνει να εξηγήσει πώς συνέβη το ατύχημα. Ισχυρίζεται πως δεν θυμάται να του αποσπά της προσοχή τίποτα το ιδιαίτερο, εκτός από το γεγονός ότι οι δύο επιβάτες... «προσπαθούσαν να φιληθούν...».

Ήδη από τα πρώτα στάδια της έρευνας προκύπτει ότι το ζευγάρι τελούσε υπό παρακολούθηση από τις μυστικές υπηρεσίες της Αλβανίας και της Σερβίας για πολιτικούς λόγους. Ατέρμονες συζητήσεις, έρευνες, καταθέσεις στην αστυνομία δεν οδηγούν πουθενά. Ο έρωτας φαίνεται να είναι άρρηκτα δεμένος με το θάνατο, αλλά και πάλι η αιτία του συγκεκριμένου ατυχήματος παραμένει άγνωστη. Οι ιδιαίτερες συνθήκες του, ωστόσο, τραβούν την προσοχή του Ινστιτούτου Τροχαίας της Ευρώπης.

Οι ανακρίσεις γίνονται ακόμη πιο εντατικές. Και όμως, η σύνθεση των γεγονότων μοιάζει για άλλη μία φορά να οδηγεί σε αδιέξοδο. Οι ερευνητές εγκαταλείπουν την υπόθεση ο ένας μετά τον άλλον. Μέχρι που ένας από αυτούς, γοητευμένος, ίσως και τρομαγμένος από το πόσο βαθιά εμπλέκεται ο έρωτας με το θάνατο, αποφασίζει να προχωρήσει σε μια αντίστροφη αναπαράσταση των τελευταίων σαράντα εβδομάδων του ζευγαριού.

Οι πρώτες υποψίες περί δολοφονίας συναντούν το ερώτημα «υπάρχει έρωτας;» ή πρόκειται απλώς για μια ανθρώπινη επινόηση; Και αν τελικά υπάρχει, μπορεί άραγε να γίνει πιο οριστικός και από τον ίδιο το θάνατο;

Με άλλα λόγια, το μυθιστόρημα επιχειρεί να απαντήσει διαδοχικά σε δύο ερωτήματα: «Υπάρχει ο έρωτας ή πρόκειται για ψευδαίσθηση;» και «Αν υπάρχει, μπορούμε να τον αφηγηθούμε;»

Τελικά, ο Ισμαήλ Κανταρέ αφηγείται μια ερωτική ή μια αριστοτεχνική αστυνομική ιστορία; Μόνο για ένα δείχνει να είναι απόλυτα βέβαιος: «Καμία σχέση πάθους δεν επιβιώνει χωρίς το φόβο της απώλειας».

Το «Ατύχημα» είναι ένα αριστουργηματικό έργο που διαβάζεται ως η ιστορία ενός έρωτα ή ως η ιστορία μιας δολοφονίας, ή ως μια άλλη, τρίτη ιστορία, που «σκεπάζει» και τις δύο προηγούμενες...

Έγραψαν για το βιβλίο:

Ο Κανταρέ θέτει πολλαπλά ερωτήματα με αυτό το βιβλίο. Το κυριότερο από αυτά είναι αυτό της αλήθειας: πόσο μπορούμε να την προσεγγίσουμε και πώς; Το δεύτερο αφορά τον έρωτα: υπάρχει, από τι και πώς καθορίζεται; Το τρίτο είναι η σχέση των δύο ερωτευμένων με κάποιο τρίτο πρόσωπο που παρεμβαίνει και είναι ερωτευμένο με έναν από τους δύο. Πόσο μπορεί να υπάρξει αυτό το «τρίο» και ποιες είναι οι συντεταγμένες που το καθορίζουν. Τέλος, υπάρχει το ερώτημα του πόσο οι εξωτερικές συμβάσεις ή περιπλοκές μπορεί να επηρεάσουν έναν έρωτα.

Η ιστορία διαθέτει κι ένα αστυνομικό μυστήριο, καθώς πολλαπλές αναφορές και θραυσματικά ευρήματα συντείνουν και άλλοτε αποκλίνουν ή συσκοτίζουν την τελική λύση του διπλού θανάτου των δύο εραστών. Όμως τελικά, όπως και να τη διαβάσει κανείς, ως ερωτική ή αστυνομικο/πολιτική ιστορία, το λογοτεχνικό ενδιαφέρον παραμένει ακέραιο, καθώς το βιβλίο δεν τελειώνει αλλά συνεχίζεται στο μυαλό του αναγνώστη.

Γιάννης Ν. Μπασκόζος, Διαβάζω, τχ. 507, Μάιος 2010

... συναντά ένα φάντασμα ...

Η εκδίκηση της Σιλάνας

Ξανθούλης Γιάννης

εκδ Ελληνικά Γράμματα

O Γιάννης Ξανθούλης, στο καινούργιο του μυθιστόρημα, «Η εκδίκηση της Σιλάνας», συναντά ένα φάντασμα, τη Σιλάνα Σαλιάγκου, την ποιήτρια που ο ίδιος επινόησε και της οποίας τις ποιητικές δημιουργίες απαγγέλλει κάθε Σάββατο στη ραδιοφωνική εκπομπή του.

Μολονότι επινοημένο το πρόσωπό της, όταν ο συγγραφέας αποφασίζει να κάνει μυθιστόρημα τα τριάμισι από τα οκτώ συνολικά χρόνια που διήρκεσε η επεισοδιακή εφηβεία του στην επαρχία, η Σιλάνα τού φανερώνεται «σαν άγγελος λοξής έμπνευσης». Του αποκαλύπτει ότι εκείνη τον καθοδηγούσε ήδη από το 1959, από τότε που έκλεινε τα δώδεκά του χρόνια.

Ένα πρόσωπο, λοιπόν, που ο συγγραφέας πίστευε πως «είχε κυοφορηθεί μέσα στην ταλαίπωρη επαγγελματική του μήτρα», αίφνης αποκτά σάρκα και οστά ως «πλάσμα φορολογούμενο στη μισοσκότεινη ελληνική επικράτεια», το οποίο μάλιστα ξέρει ό,τι ξέρει ο συγγραφέας, θυμώνει με όσα θυμώνει κι εκείνος, αγαπά τον τρόπο με τον οποίο αγάπησε ό,τι αγάπησε ο συγγραφέας.

Δύο χρόνια μετά το μυθιστόρημα «Του φιδιού το γάλα», ο Γιάννης Ξανθούλης επιστρέφει με ένα βιβλίο «αυτοβιογραφικής ολισθηρότητας», όπου η Σιλάνα Σαλιάγκου τον εκδικείται οξύνοντας τη μνήμη του για πράγματα που νόμιζε πως είχαν παραγραφεί στο πέρασμα των δεκαετιών και των παραλλαγών της αλήθειας...

«Η κυρία Σιλάνα Σαλιάγκου για μένα υπήρξε άλλοθι», λέει σε πρώτο πρόσωπο ο συγγραφέας. «Έτσι κι αλλιώς, πάντα ήθελα να γεννήσω - και τη γέννησα ακριβώς όταν είχα καβατζάρει τον μισό αιώνα και λίγο πιο πάνω. Τη γέννησα ώριμη, στοχαστική, με μια δυνατή νοσταλγία και με θαυμασμό στην αξεπέραστη ποιητική ανορθογραφία του Μποστ (του Μέντη Μποσταντζόγλου), αλλά και φίλων γελοιογράφων.

Η γέννα προέκυψε μέσω ερτζιανών, μέσω του ραδιοφώνου του ΣΚΑΪ, όπου από το 1989 κάνω εκπομπές. Πρόκειται για μια κυρία με αβάσταχτη την ανάγκη ομοιοκατάληκτης ηθικής. Απόλυτα Ελληνίς, πατριδοφωτισμένη και ευτράπελα ρομαντική, αντάξια του ονόματός της.

Στα χρόνια που υπηρέτησα τις εμπνεύσεις της, άρχισα να πιστεύω ότι κάθε Σάββατο, που απήγγελλα από μικροφώνου τις συνήθεις επίκαιρες δημιουργίες της, μου τις υπαγόρευε εκείνη μέσα από ένα μυστήριο νεφέλωμα συγγένειάς μας. Λόγια και ηχηρές ομοιοκαταληξίες, που κατέληγαν με την πολυχρησιμοποιημένη αλλά καίρια -για μένα- επωδό: "Γαμώ την ατυχία μου».

«Δεν ήξερα τη μορφή της, κι ας είχα πατρική εξουσία πάνω της. Δεν ήμουν βέβαιος για την απήχησή της, φοβούμενος περισσότερο απ' όλα τον γραφικό προσανατολισμό της επινόησής μου... Πέρασαν χρόνια ώσπου να της δώσω λίγο παραπάνω φως στο στενό πάλκο του ραδιοφώνου αλλά και στη σαββατιάτικη στήλη μου στην "Ελευθεροτυπία"»

Και καταλήγει ο Γιάννης Ξανθούλης: «Στην παράλογη αυτή διαδρομή παραμερίσαμε τη γελοιογραφική εκδοχή και μείναμε στην εκφώνηση -για να το πω και λίγο ραδιοφωνικά- μιας εποχής που ο ήχος της κουβαλά την απειλή του μυθιστορήματος».

Έγραψαν για το βιβλίο:

Γεννημένος και μεγαλωμένος στην επαρχία, ο Γιάννης Ξανθούλης έχει γνωρίσει από πρώτο χέρι τι εστί διαφορετικότητα, μέσα σ' έναν περίγυρο που ζει και αναπνέει στην πιο ολοκληρωτική ομοιομορφία. Το πόσο σκληρό και απάνθρωπο είναι να έρχεται κανείς αντιμέτωπος, στην πιο τρυφερή του ηλικία, με αυτή την εφιαλτική πραγματικότητα, της κατά τα άλλα τόσο «ανθρώπινης» ελληνικής επαρχίας και γενικότερα κάθε επαρχίας, φαίνεται να το έχει νιώσει στο πετσί του ο συγγραφέας, όντας ένα από τα θύματα αυτής της θλιβερής αντιμετώπισης, της οποίας τυγχάνουν όσοι έχουν το «ελάττωμα» να διαφέρουν. Το επώδυνο πέρασμα από τον παιδικό κόσμο σε αυτόν της νεότητας εκτός από τα στερεότυπα συνεπακόλουθα έχει και τη σκοτεινή του πλευρά, αυτή που οι μεγάλοι επιμένουν να αγνοούν. Την απέραντη μοναξιά αυτού του επικίνδυνου περάσματος από τον παιδικό στον εφηβικό κόσμο περιγράφει ο συγγραφέας, με έντονη αυτοβιογραφική διάθεση αλλά και με έναν εξομολογητικό τόνο, σαν για να λυτρωθεί από το παρελθόν ερμηνεύοντάς το. Μόνος απελπιστικά και αντιμέτωπος με ένα εχθρικό περιβάλλον δημιουργεί τον δικό του από μηχανής θεό στην προσωπική του παράσταση απέναντι στον εχθρικό κόσμο που τον περιβάλλει. Η απίθανη κυρία Σιλάνα Σιλιάγκου είναι η υπέρβαση της πραγματικότητας, αλλά και μια καθωσπρέπει συντροφιά για να ξεπεραστεί ο παρελθών χρόνος. Πόσο απάνθρωπος εν τέλει είναι ο αληθινός κόσμος όταν αναγκάζει ένα παιδί να καταφύγει στη φαντασία του προκειμένου να τα βγάλει πέρα με μιαν αβίωτη πραγματικότητα; Ξανθούλης αυθεντικός, με αφηγηματική άνεση, σαρκασμό, με καταγωγή ευγενή, σαν αμυντικό και επιθετικό όπλο απέναντι στην ασχήμια και τη βαρβαρότητα. Φαίνεται τελικά πως όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο πολύ μας στοιχειώνει το παρελθόν με τα φαντάσματά του.

Ξενοφών Μπρουντζάκης, Ποντίκι Art, 13.2.2010

«Η εκδίκηση της Σιλάνας» είναι ίσως η εκδίκηση της μνήμης μας, που επιμένει να κρατάει ζωντανό το παρελθόν μας.

Όλγα Σελλά, Καθημερινή, 13.12.2009

Τόσο αυτοβιογραφικός που πιο πολύ δεν γίνεται είναι ο Γιάννης Ξανθούλης στο τελευταίο του βιβλίο. Ο συγγραφέας αναφέρεται στην επεισοδιακή του εφηβεία στην Αλεξανδρούπολη. Μια εφηβεία διανθισμένη με ακατάλληλα για ανηλίκους στιχάκια, γραμμένα τότε, διορθωμένα τώρα.

Χρήστος Σιάφκος, Ελευθεροτυπία, 8.11.2009

Η Σιλάνα παίρνει σάρκα και οστά και εκδικείται τον συγγραφέα, οξύνοντας τη μνήμη του για πράγματα που νόμιζε ότι είχε αφήσει πίσω του.

Μαρία Δρακοπούλου, Lifo, 19-25.11.2009

Με την «Εκδίκηση της Σιλάνας» ο Ξανθούλης αναδιφεί, με το γνωστό του χιούμορ και την αυτοσαρκαστική του διάθεση, την παιδική και πρώιμη εφηβική ηλικία του στην «υπερβόρεια» Αλεξανδρούπολη.

Σαφώς αυτοβιογραφικό, το βιβλίο αυτό είναι εμποτισμένο από το άρωμα μιας άλλης εποχής, άρωμα που το αποδεσμεύει, για να το εισπράξει ο αναγνώστης σαν ένα λεπτό, σχεδόν αραχνοϋφαντο πέπλο τρυφερής μελαγχολίας. Μαζί με το πεποιημένο πρόσωπο της Σιλάνας Σαλιάγκου, ο συγγραφέας μας παραδίδει μια τρυφερή, νοσταλγική αφήγηση - αν κι όχι πάντα με το απαραίτητο βάθος- πλημμυρισμένη από εικόνες και οσμές του γενέθλιου τόπου. Και αν, όπως ισχυρίζεται ο Λιόσα, η πραγματική πατρίδα του συγγραφικού εαυτού μας είναι η εφηβεία, μας παραδίδει μαζί και μερικά από τα κλειδιά των μετέπειτα λογοτεχνικών αφηγήσεών του.

Γιώργος Ξενάριος, Διαβάζω, τχ. 502, Δεκέμβριος 2009

Μετά το προπέρσινο «Γάλα του φιδιού» και περσινό, πιο προσωπικό και ταξιδιωτικό «Κωνσταντινούπολη των ασεβών μου φόβων» (εκδ. Μεταίχμιο), ο Γιάννης Ξανθούλης επιστρέφει με καινούργιο μυθιστόρημα, «βγαλμένο» από τις ραδιοφωνικές του εξορμήσεις. Όσοι έχετε ακούσει την εκπομπή του, τα Σάββατα, θα είστε εξοικειωμένοι με τη στιχοπλόκο Σιλάνα Σαλιάγκου. Στο βιβλίο αυτό, η περσόνα του Ξανθούλη αποκτά σάρκα και οστά και περιδιαβαίνει, μαζί με τον ήρωα, τα επεισοδιακά χρόνια της εφηβείας του στην ελληνική επαρχία. Κλασικός Ξανθούλης, με περισσότερη από συνήθως «αυτοβιογραφική ολισθηρότητα».

Κώστας Κατσουλάρης, Veto, 6.12.2009

Η Σιλάνα είναι το άλλοθι για να διηγηθεί ο συγγραφέας την επεισοδιακή του εφηβεία στην Αλεξανδρούπολη, όταν όλα ξεκίνησαν από τον...Τρωικό Πόλεμο με την Ωραία Ροσάνα Ποντεστά που «έδωσε ρέστα στη φαντασία του» και άρχισε να γράφει στιχάκια αλά Μποστ «Κι αφού χορτάσει παντρειά/ θα ξαναβρεί στο μέλλον/ τη λεωφόρο που οδηγεί/ στης Έφης το μπουρδέλον».

Δεν χάνει το χιούμορ και την τρυφερότητά του ούτε όταν βρίσκεται στο κρεβάτι του πόνου, άρρωστος με οξεία νεφρίτιδα στον Ευαγγελισμό όπου...θέλει τον Θεό μικρό και πρακτικό, πιάνει το χαρτί και το μολύβι:

«Στη γη που αποκτήσαμε / Πτυχίο ματαιότητας / Ξανά να βγούμε για ζωή / Ανώτερης ποιότητας».

«Γαμώ την ατυχία μου» όπως θα έλεγε και ο κύριος Γιάννης Ξανθούλης, τέλειωσε τόσο γρήγορα αυτή η φοβερή αφήγηση.

Index, τχ.36, Δεκέμβριος '09- Ιανουάριος ‘10

Η Σιλάνα Σαλιάγκου, ένα πρόσωπο που επινόησε ο δημοσιογράφος- συγγραφέας Γιάννης Ξανθούλης και της οποίας τα ποιήματα απαγγέλλει στη ραδιοφωνική του εκπομπή στον ΣΚΑΪ, ζωντανεύει στις σελίδες του μυθιστορήματός του. Το πλάσμα της φαντασίας του παίρνει σάρκα και οστά, και τον συναντά στο σαλόνι του σπιτιού της. Έπειτα από συζητήσεις, ανακαλύπτει ότι οι δυο τους μοιράζονται τις ίδιες απόψεις για τη ζωή, καθώς και ότι η κοινή τους πορεία αρχίζει τη δεκαετία του ΄50, όταν ο συγγραφέας ήταν έφηβος.

Τα Νέα, Βιβλιοδρόμιο, 30.1.2010

Η ένταση αυξάνεται ...

Πώς να χάνεις για να μην χάνεις

Κόνελ Ρεμπέκα

εκδ Ωκεανίδα

Μια κοπέλα αναζητεί τον άντρα που θεωρεί υπεύθυνο για το θάνατο της μητέρας της, για να τον εκδικηθεί.

Τραυματισμένη από τις απώλειες της παιδικής της ηλικίας, η Λουίζ παίρνει το όνομα της νεκρής μητέρας της και ξεκινάει να βρει τον Νίκολας, τον άνθρωπο που πάντα θεωρούσε υπεύθυνο για το θάνατό της.

Μεσόκοπος λέκτορας πια, σύζυγος και πατέρας, ο Νίκολας ζει στοιχειωμένος από τα γεγονότα του παρελθόντος, τότε που είχε έναν παράνομο, καταστροφικό και εντέλει τραγικό δεσμό με τη μητέρα της Λουίζ.

Η Λουίζ διεισδύει στη ζωή του και στη ζωή των μελών της οικογένειάς του κρατώντας πάντα κρυφή την πραγματική της ταυτότητα. Η ένταση αυξάνεται και η εξωτερική όψη των πραγμάτων αρχίζει να ραγίζει, καθώς ο Νίκολας και η Λουίζ ανακαλύπτουν οδυνηρές αλήθειες για τους ίδιους και για τη γυναίκα που αγάπησαν κι οι δυο.

Αγαπιούνται από παιδιά, αλλά η μοίρα τους χωρίζει...

Ο κουρσάρος της καρδιάς μου

Πανταζή Φανή

εκδ Ωκεανίδα

Βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο Τζώρτζης και η Ασημίνα μεγαλώνουν στη Σύρο και αγαπιούνται από παιδιά. Όταν ο Τζώρτζης αναλαμβάνει την επιχείρηση του παππού του και μπορεί πια να παντρευτεί την αγαπημένη του, πέφτει θύμα απαγωγής από πειρατές.

Ύστερα από χρόνια καταφέρνει να απελευθερωθεί και επιστρέφοντας στη Σύρο πιάνει ξανά τα ηνία της επιχείρησής του και απολύει τον άνθρωπο που είχε οργανώσει την απαγωγή του για να σφετεριστεί τη θέση του.

Ο Τζώρτζης και η Ασημίνα μπορούν επιτέλους να παντρευτούν αλλά η ευτυχία τους δεν κρατάει πολύ, γιατί η κακιά μοίρα της Ασημίνας τη ρίχνει στο χαρέμι του σουλτάνου. Κι από εκεί μόνο μια γυναίκα νεκρή μπορεί να βγει.

Κι όμως… Η ιστορία συνεχίζεται, και στην Αλεξάνδρεια ξεδιπλώνεται ακόμα μια ιστορία αγάπης.

Νέα κυκλοφορία

Αγαστή συνεργασία

Αναστασία Καλλιοντζή

εκδ Λιβάνη

Ο Κωνσταντίνος είχε όλες τις προδιαγραφές να ζήσει μια υπέροχη ζωή, ζηλευτή: είχε στόχους, σκοπούς, λαμπρές σπουδές, διδακτορικό από τη Σορβόνη, νεοκλασικό στο Παλαιό Φάληρο, δυο γονείς αγωνιστές που τον λάτρευαν…

Λένε ότι μια λάθος απόφαση μπορεί να σου καταστρέψει το μέλλον· η απόφαση του Κωνσταντίνου να παντρευτεί τη Μυρτώ του κατέστρεψε όχι μόνο το μέλλον, αλλά κι ολόκληρη τη ζωή του. Σήμερα, λοιπόν, το μόνο που του έχει απομείνει είναι η δόξα του συγγραφέα: οι αναγνώστες τον λατρεύουν, το ίδιο κι οι κριτικοί. Όμως…

Ο Κωνσταντίνος διαπιστώνει ότι στον εκδοτικό οίκο όπου εκδίδει τα βιβλία του κάτι δεν πηγαίνει καθόλου καλά. Αποφασίζει να το ψάξει μόνος του για να μάθει. Τελικά φτάνει στην αλήθεια για το τι πραγματικά συμβαίνει στις εκδόσεις «Εκίζογλου».

Και τότε…

μια φαιδρή ιστορία για έναν τραγικό άνθρωπο·

μια τραγική ιστορία για ένα φαιδρό άνθρωπο.

Δεκαπέντε χρόνια... Πότε πρόλαβαν και πέρασαν όλ’ αυτά τα χρόνια και πώς τον ξέβρασαν στο σήμερα, ώρες ώρες αδυνατούσε να το καταλάβει. Αφού έρχονταν στιγμές που νόμιζε πως η ζωή του είχε συμπυκνωθεί σε µία στιγμή, σε ένα ανοιγοκλείσιμο του βλεφάρου, σαν όνειρο, ένα πράμα, λες και ξάπλωσε ένα βράδυ να κοιμηθεί τριάντα χρόνων παλικαράκι, γεμάτος κέφι και όρεξη για ζωή, γεμάτος αγάπη στην καρδιά, µε µια μυρτώ στο πλάι του κι ένα κάρο θετικές ελπίδες για το μέλλον... και ξαφνικά ξύπνησε ετών σαράντα πέντε, απελπισμένος, παραιτημένος, εντελώς κατεστραμμένος...

...Kαι πιο µόνος από ποτέ.

Απονεμήθηκαν τα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία 2009

Στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη παρουσιάστηκαν το απόγευμα της Δευτέρας 17 Μαΐου 2010 τα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία 2009, ενός θεσμού που κλείνει φέτος πενήντα δύο χρόνια ζωής.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού κος Παύλος Γερουλάνος κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής, όπου απένειμε το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας στον κ. Νάνο Βαλαωρίτη.

Ο Υπουργός τόνισε ότι το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού προχωρά στον αναγκαίο εκσυγχρονισμό των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων, με τη θέσπιση νέων βραβείων, που θα ενισχύσουν και θα αναδείξουν νέες, παραγωγικές δυνάμεις του ελληνικού βιβλίου.

Ειδικότερα θεσπίζονται:

- Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα, που μπορεί να λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής της δυναμικής κάθε νέου δημιουργού.

- Βραβείο Εφηβικού/Νεανικού βιβλίου, που έρχεται να καλύψει ένα υπάρχον κενό, δίνοντας έμφαση στην ευαίσθητη αυτή περίοδο της ζωής κάθε ανθρώπου.

- Βραβείο Μετάφρασης έργου της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, που υπογραμμίζει τον ιδιαίτερο πλούτο της αρχαίας μας γραμματείας και ενθαρρύνει τη στροφή προς λιγότερο μεταφρασμένα έργα.

- Ειδικό θεματικό βραβείο, που θα απονέμεται σε βιβλίο το οποίο προάγει τον διάλογο για ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα. Το Βραβείο αυτό θα μπορεί να απονέμεται τόσο σε έλληνες δημιουργούς όσο και σε δημιουργούς που δεν έχουν την ελληνική υπηκοότητα αλλά ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα.

Ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού μίλησε για την ελληνική λογοτεχνία λέγοντας: «Ήμουν και παραμένω αισιόδοξος για την κοινωνία μας αλλά και για την ελληνική λογοτεχνία. Πιστεύω ειλικρινά ότι η ιστορία δεν θα κρίνει την περίοδο που διανύουμε ως μια απλή οικονομική κρίση αλλά ως μια απίστευτα γόνιμη περίοδο που εγκυμονεί βαθιές και ουσιαστικές αλλαγές. Περίοδο επανεξέτασης και επαναπροσδιορισμού των αξιών και των επιλογών μας. Επανεκτίμηση του μέτρου των πραγματικών μας δυνατοτήτων. Περίοδο όπου τα μεγάλα οράματα έχουν θέση στο παρόν και, κυρίως, στο μέλλον μας».

Συνεχίζοντας ο κ. Γερουλάνος ανέφερε: «Αν μετά τον εμφύλιο αυτός ο θεσμός είχε την σοφία να αναγνωρίσει το έργο του Γιάννη Ρίτσου, τότε η πρόκληση της λογοτεχνίας και της κριτικής σήμερα είναι και πάλι να αμφισβητήσει κάθε τι που μέχρι χθες θεωρούσαμε δεδομένο. Και να επανατοποθετήσει τις αξίες μας εκεί που ορίζει το μεγαλείο του πολιτισμού μας και όχι η ελαφρότητα του καταναλωτισμού μας».

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, η απονομή ενός βραβείου παίρνει νέες, ανεκτίμητες διαστάσεις, είπε ο υπουργός Πολιτισμού και στη συνέχεια απένειμε το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας στο συγκινημένο Νάνο Βαλαωρίτη. «Με αυτό το βραβείο δικαιώνεται η ανανεωτική γραφή και θεωρία και περιλαμβάνει όλα αυτά για τα οποία αγωνίστηκα ενώ αφιερώνεται στη μνήμη του Εγγονόπουλου, του Εμπειρίκου, και του Παγουλάτου», είπε ο Νάνος Βαλαωρίτης.

Τα υπόλοιπα βραβεία (που αφορούν σε εκδόσεις του 2008) έχουν ως εξής:

- Το Βραβείο ποίησης, έλαβε φέτος ο Λευτέρης Πούλιος, για το βιβλίο του «Η κρυφή συλλογή», των εκδόσεων Κέδρος.

- Βραβείο διηγήματος, έλαβαν ο Τόλης Νικηφόρου για το βιβλίο «Ο δρόμος για την Ουρανούπολη», των εκδόσεων Νεφέλη και ο Αργύρης Χιόνης για το βιβλίο «Το οριζόντιο ύψος και άλλες φυσικές ιστορίες» των εκδόσεων Κιχλή.

- Βραβείο μυθιστορήματος έλαβε ο Γιάννης Ατζάκας για το βιβλίο «Θολός Βυθός», των εκδόσεων Άγρα.

- Βραβείο Δοκιμίου, Κριτικής έλαβε ο Χρίστος Ρουμελιωτάκης για το βιβλίο «Ασκήσεις αυτογνωσίας», των εκδόσεων Τυπωθήτο

- Βραβείο Χρονικού Μαρτυρίας, έλαβε η Αλεξάνδρα Ιωαννίδου για το βιβλίο «Υπόθεση Γκράνιν, η λογοτεχνική κριτική στο εδώλιο, η δίκη της ``Επιθεώρησης Τέχνης`` το 1959 και η απολογία του Κώστα Κουλουφάκου», των εκδόσεων Καστανιώτης.

- Βραβείο Μετάφρασης έργου ελληνικής λογοτεχνίας σε ξένη γλώσσα, έλαβε ο Λεωνίδας Λίου για το έργο του Οδυσσέα Ελύτη «Το άξιον εστί», στην κινεζική γλώσσα.

- Βραβείο Μετάφρασης έργου ξένης λογοτεχνίας στην ελληνική γλώσσα έλαβε η Άννα Παπασταύρου για το βιβλίο «Ιστορία σαν παραμύθι» του Αλεσσάντρο Μπαρίκκο από την ιταλική γλώσσα, των εκδόσεων Πατάκη

- Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου έλαβαν, η Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου για το βιβλίο «Η προφητεία του κόκκινου κρασιού» και η Φωτεινή Φραγκούλη για το βιβλίο «Εφτά ορφανά μολύβια ...εφτά ιστορίες», των εκδόσεων Ελληνικά Γράμματα.

- Βραβείο Εικονογράφησης Παιδικού Βιβλίου έλαβαν η Κατερίνα Βερούτσου για το βιβλίο του Μάνου Κοντολέων «Νεράιδα πάνω στο έλατο» και ο Θανάσης Δήμου για το έργο του «Μια χειμωνιάτικη ιστορία».

- Βραβείο Βιβλίου Γνώσεων για παιδιά έλαβε ο Σάκης Σερέφας για το βιβλίο «Ένας δεινόσαυρος στο μπαλκόνι μου».

- Βραβείο Λογοτεχνικού περιοδικού έλαβαν τα περιοδικά «Πόρφυρας», από την Κέρκυρα και «Εντευκτήριον» από τη Θεσσαλονίκη.

Τέλος, φέτος, για πρώτη φορά, μέρος από τα αντίτυπα βραβευμένων έργων που αγοράζει το Υπουργείο Πολιτισμού θέτει ως στόχο να μην κατευθύνονται μόνο σε οργανωμένες βιβλιοθήκες πολιτιστικών φορέων εντός και εκτός της χώρας, αλλά εκεί όπου μέχρι σήμερα το βιβλίο ήταν είδος εν ανεπαρκεία, όπως οι φυλακές και τα καταστήματα κράτησης νέων.

ο μπεμπούλης μου

είναι ένα κουκλάκι!!!!!

Οι νικητές των λογοτεχνικών βραβείων «ΔΙΑΒΑΖΩ 2010»

Απονεμήθηκαν τα λογοτεχνικά βραβεία του περιοδικού «ΔΙΑΒΑΖΩ 2010», με τον Γιάννη Κιουρτσάκη, νικητή του βραβείου για το δοκίμιο να αρνείται να το παραλάβει, από «αμηχανία», στη σκιά των γεγονότων που ζει η χώρα. Για την πολύχρονη προσφορά της στον χώρο του βιβλίου, βραβεύτηκε η εκδότρια της «Εστίας», Μαρίνα Καραϊτίδη.

Αναλυτικά τα βραβεία του περιοδικού Διαβάζω για το 2010, είναι τα ακόλουθα:

• ► Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου:
• - Η σκυλίσια ζωή του γάτου Τζον Αφεντούλη, Χρήστος Μπουλώτης (κείμενο), Φωτεινή Στεφανίδη (εικονογράφηση), εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
• Το βραβείο απένειμε η Κατρίν Βελισσάρη, διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου.
• ►Βραβείο Λογοτεχνικού Βιβλίου για μεγάλα παιδιά:
• - Στη διαπασών, Βασίλης Παπαθεοδώρου, εκδόσεις Καστανιώτη.
• Το βραβείο απένειμε η Διαμάντη Αναγνωστοπούλου, Καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και πρόεδρος της επιτροπής που έκρινε τα παιδικά βιβλία.
• ►Βραβείο Ποίησης:
• - Διακοπές στην πραγματικότητα: Ποιήματα, σχεδιάσματα, μεταγραφές, Χάρης Βλαβιανός, εκδόσεις Πατάκη.
• Το βραβείο απένειμε ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης.
• ►Βραβείο Λογοτεχνικού Δοκιμίου - Μελέτης:
• -Ένας χωρικός στη Νέα Υόρκη, Γιάννης Κιουρτσάκης, εκδόσεις Ίνδικτος.
• Το βραβείο απένειμε ο ποιητής και βιβλιογράφος Δημήτρης Δασκαλόπουλος.
• ►Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα, προς τιμή του Ηρακλή Παπαλέξη:
• -Ο ήχος του ακάλυπτου: Έξι κοινόχρηστες ιστορίες, Κάλλια Παπαδάκη, εκδόσεις Πόλις (διήγημα).
• Το βραβείο απένειμε η ποιήτρια και ακαδημαϊκός Κική Δημουλά.
• ►Βραβείο Διηγήματος - Νουβέλας:
• -Ο θησαυρός των αηδονιών και άλλα διηγήματα, Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος, εκδόσεις Γαβριηλίδης.
• Το βραβείο απένειμε ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας.
• ► Βραβείο Μυθιστορήματος:
• -Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή, Βασίλης Γκουρογιάννης, εκδόσεις Μεταίχμιο
• Το βραβείο απένειμε ο θεατρικός συγγραφέας Κώστας Μουρσελάς.

πηγή:http://www.enet.gr

Καλημέρα!!

Καλημέρα σε όλους!!!


Αρχίζουμε να συνηθίζουμε τους νέους μας ρυθμούς ... ξενύχτια!!!!! Ελπίζω σύντομα να δραστηριοποιηθώ και πάλι με το blog μας!!

Ο ξανθομπούμπουρας

Ο μπέμπης ήταν βιαστικός και στις 16 Απριλίου 01:25 τα ξημερώματα αποφάσισε να μας έρθει πολύ νωρίτερα!!! Την Τρίτη πολύ πιθανόν θα τον πάρουμε στο σπίτι!!!