Η αγαπητή συγγραφέας Ελισάβετ Ιακωβίδου μας προτείνει ένα βιβλίο το οποίο ξεχώρισε και το οποίο το βρίσκουμε ιδιαίτερα ενδιαφέρον..Βιβλία της συγγραφέως είναι το "Άγραφο δίκιο" και η "Ανόθευτη αγκαλιά".... Σας παραθέτουμε το κείμενο της...
Διάβασα πρόσφατα ένα πολύ αξιόλογο βιβλίο, ‘εκτός των τειχών’ πέρα από εμπορικές συναλλαγές και συμβατικά δεδομένα, ένα βιβλίο κόσμημα στο χώρο της λογοτεχνίας. Είναι το ‘ΜΑΡΑΝ ΑΘΑ’ του Θωμά Ψύρρα, εκδόσεις Κέδρος, όντας εντυπωσιασμένη από την ομώνυμη παράσταση της Γιασεμί Κηλαηδόνη.
‘Μαράν Αθά’, στην Αραμαΐκή διάλεκτο, σημαίνει ‘Ο Θεός μαζί σου..’ , όχι όμως σαν προστάτης αλλά σαν τιμωρός κι αυστηρός κριτής, παραμονεύοντας κάθε σου βήμα με την σπάθα προτεταμένη για να σε εκτελέσει χωρίς ηθικούς φραγμούς ή για να σε επαναφέρει στους πεπατημένους δρόμους.!
Με λίγα λόγια το θέμα του βιβλίου διαπραγματεύεται περισσότερο τα ηθικά διλήμματα που αγγίζουν ένα βαθιά θρησκευόμενο άνθρωπο, λάτρη ωστόσο της ζωής και της φύσης του γενικότερα, ενός ερωτευμένου μοναχού που αφουγκράζεται τις αισθήσεις του και τις βάζει στην υπηρεσία της καρδιάς του. Χωρίς να το επιδιώξει, νέος, ωραίος, γεμάτος ενέργεια, υπηρετώντας με σύνεση και στοργή πατέρα το θείο του έργο. Κι όμως αυτήν την ύστατη στιγμή της εξαΰλωσης του εαυτού του, κι ενώ έχει αποφασίσει να απαρνηθεί το μοναχικό του σχήμα για τον επίγειο έρωτα που τον απογειώνει, θα παρέμβει ο θεός, με τη μορφή του δεσπότη και πνευματικού του πατέρα, σαν τιμωρός, σε μια αναγκαστική προσπάθεια χειροτόνησης του, ώστε να τον αποτρέψει να παραβεί τους θείους του όρκους και να μεταλάβει το θείο δώρο της αγάπης.
Ο νεαρός ηγούμενος της ιστορίας βιώνει την απολυτότητα της ευτυχίας αλλά και της δυστυχίας ταυτόχρονα, εμπιστευόμενος τον πνευματικό του πατέρα, δοκιμασμένος άλλωστε κι ο ίδιος στα νιάτα του από δυνατές συγκινήσεις. Δυστυχώς, η ηλικία κι η αλλοτρίωση των ευγενών συναισθημάτων του από το θρησκευτικό καθήκον, θα λειτουργήσουν ανασταλτικά πάνω στον δύστυχο νεαρό, κι όχι μόνο, αλλά θα τον πειθαναγκάσουν να υποστεί την ανάλογη τιμωρία για την τόλμη του να υπηρετήσει τη φύση κι όχι τη θρησκεία.
Η τόλμη του ωστόσο θα σταματήσει μέχρι εκεί, γιατί η δύναμη του τιμωρού του, θα τον εξουσιάσει ολοκληρωτικά κι αφύσικα, μέσα στην απομόνωση των συναισθημάτων, θα ευνουχίσει τις αισθήσεις του μέσα από την καταπίεση κάτι που θα τον οδηγήσει στο χείλος της απόγνωσης, σε μία παθητική αντίσταση, καταλαγιασμένος και φοβισμένος από το ‘Μαράν Αθά’, που στο εξής θα υπονομεύει και θα καταδιώκει όλες του τις ευγενείς πράξεις.
Η ανασταλτική καταστροφική δύναμη της θρησκείας, πάνω στην υπέρμετρη ευαισθησία ατόμων, χωρίς αποθέματα ψυχικών δυνάμεων, η δύναμη του λόγου του συγγραφέα, γιατί κινείται με μια μαγική γλώσσα, βυζαντινής διαλέκτου εμπλουτισμένη με τοπικά λεκτικά στοιχεία και ιδιωματισμούς , κάτι που ίσως κουράσει ένα μέτριο αναγνώστη, η μεταφυσική μαγεία που διαφαίνεται να εξουσιάζει τις σελίδες του βιβλίου, η μυσταγωγία σαν μέσον πνευματικής μετάλλαξης κι ως έκφραση βαθιάς συναισθηματικής μέθεξης, η απλοϊκή αλλά και πρωτόγονη κοινωνία των μικρών κοινοτήτων που επιδρά από τη μια αρνητικά, εποπτευόμενες συμπεριφορές και πάθη και από την άλλη θετικά, καθημερινή επικοινωνία με ακούσιο διαλογισμό, πάνω στον ψυχισμό των ανθρώπων και τέλος η αφηγηματική ικανότητα του συγγραφέα, παρέσυραν κι εμένα σε ένα μαγικό ταξίδι ψυχής και αισθήσεων. Ηθογραφικό και βαθιά ψυχογραφικό κι ανθρώπινο με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις κι αναπάντητα ερωτήματα, για τα μονοπάτια της ζωής και των ανθρώπων.
Ελισάβετ Ιακωβίδου, συγγραφέας
http://www.booknights.gr/
Διάβασα πρόσφατα ένα πολύ αξιόλογο βιβλίο, ‘εκτός των τειχών’ πέρα από εμπορικές συναλλαγές και συμβατικά δεδομένα, ένα βιβλίο κόσμημα στο χώρο της λογοτεχνίας. Είναι το ‘ΜΑΡΑΝ ΑΘΑ’ του Θωμά Ψύρρα, εκδόσεις Κέδρος, όντας εντυπωσιασμένη από την ομώνυμη παράσταση της Γιασεμί Κηλαηδόνη.
‘Μαράν Αθά’, στην Αραμαΐκή διάλεκτο, σημαίνει ‘Ο Θεός μαζί σου..’ , όχι όμως σαν προστάτης αλλά σαν τιμωρός κι αυστηρός κριτής, παραμονεύοντας κάθε σου βήμα με την σπάθα προτεταμένη για να σε εκτελέσει χωρίς ηθικούς φραγμούς ή για να σε επαναφέρει στους πεπατημένους δρόμους.!
Με λίγα λόγια το θέμα του βιβλίου διαπραγματεύεται περισσότερο τα ηθικά διλήμματα που αγγίζουν ένα βαθιά θρησκευόμενο άνθρωπο, λάτρη ωστόσο της ζωής και της φύσης του γενικότερα, ενός ερωτευμένου μοναχού που αφουγκράζεται τις αισθήσεις του και τις βάζει στην υπηρεσία της καρδιάς του. Χωρίς να το επιδιώξει, νέος, ωραίος, γεμάτος ενέργεια, υπηρετώντας με σύνεση και στοργή πατέρα το θείο του έργο. Κι όμως αυτήν την ύστατη στιγμή της εξαΰλωσης του εαυτού του, κι ενώ έχει αποφασίσει να απαρνηθεί το μοναχικό του σχήμα για τον επίγειο έρωτα που τον απογειώνει, θα παρέμβει ο θεός, με τη μορφή του δεσπότη και πνευματικού του πατέρα, σαν τιμωρός, σε μια αναγκαστική προσπάθεια χειροτόνησης του, ώστε να τον αποτρέψει να παραβεί τους θείους του όρκους και να μεταλάβει το θείο δώρο της αγάπης.
Ο νεαρός ηγούμενος της ιστορίας βιώνει την απολυτότητα της ευτυχίας αλλά και της δυστυχίας ταυτόχρονα, εμπιστευόμενος τον πνευματικό του πατέρα, δοκιμασμένος άλλωστε κι ο ίδιος στα νιάτα του από δυνατές συγκινήσεις. Δυστυχώς, η ηλικία κι η αλλοτρίωση των ευγενών συναισθημάτων του από το θρησκευτικό καθήκον, θα λειτουργήσουν ανασταλτικά πάνω στον δύστυχο νεαρό, κι όχι μόνο, αλλά θα τον πειθαναγκάσουν να υποστεί την ανάλογη τιμωρία για την τόλμη του να υπηρετήσει τη φύση κι όχι τη θρησκεία.
Η τόλμη του ωστόσο θα σταματήσει μέχρι εκεί, γιατί η δύναμη του τιμωρού του, θα τον εξουσιάσει ολοκληρωτικά κι αφύσικα, μέσα στην απομόνωση των συναισθημάτων, θα ευνουχίσει τις αισθήσεις του μέσα από την καταπίεση κάτι που θα τον οδηγήσει στο χείλος της απόγνωσης, σε μία παθητική αντίσταση, καταλαγιασμένος και φοβισμένος από το ‘Μαράν Αθά’, που στο εξής θα υπονομεύει και θα καταδιώκει όλες του τις ευγενείς πράξεις.
Η ανασταλτική καταστροφική δύναμη της θρησκείας, πάνω στην υπέρμετρη ευαισθησία ατόμων, χωρίς αποθέματα ψυχικών δυνάμεων, η δύναμη του λόγου του συγγραφέα, γιατί κινείται με μια μαγική γλώσσα, βυζαντινής διαλέκτου εμπλουτισμένη με τοπικά λεκτικά στοιχεία και ιδιωματισμούς , κάτι που ίσως κουράσει ένα μέτριο αναγνώστη, η μεταφυσική μαγεία που διαφαίνεται να εξουσιάζει τις σελίδες του βιβλίου, η μυσταγωγία σαν μέσον πνευματικής μετάλλαξης κι ως έκφραση βαθιάς συναισθηματικής μέθεξης, η απλοϊκή αλλά και πρωτόγονη κοινωνία των μικρών κοινοτήτων που επιδρά από τη μια αρνητικά, εποπτευόμενες συμπεριφορές και πάθη και από την άλλη θετικά, καθημερινή επικοινωνία με ακούσιο διαλογισμό, πάνω στον ψυχισμό των ανθρώπων και τέλος η αφηγηματική ικανότητα του συγγραφέα, παρέσυραν κι εμένα σε ένα μαγικό ταξίδι ψυχής και αισθήσεων. Ηθογραφικό και βαθιά ψυχογραφικό κι ανθρώπινο με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις κι αναπάντητα ερωτήματα, για τα μονοπάτια της ζωής και των ανθρώπων.
Ελισάβετ Ιακωβίδου, συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου