Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Γιατί αγαπώ τον Άντερσεν ή γράφοντας (και) για παιδιά [1]

γράφει η Αγγελική Δαρλάση

στο ιστολόγιο του ΕΚΕΒΙ

Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση.  Αν και προτιμώ να κρύβομαι, τις ειλικρινείς, θερμές προσκλήσεις, συνήθως, τις αποδέχομαι. Περνάω λοιπόν…
Ναι, τον βλέπω τον ωραίο δερμάτινο καναπέ, αλλά λέω να μην ξαπλώσω εκεί να χαλαρώσω.  Προτιμώ αυτό το χαμηλό σκαμνάκι. Έτσι θα μπορώ, κι εγώ σαν τα παιδιά, να βλέπω κάτω από τον καναπέ σας. Ξέρετε πόσα πράγματα υπάρχουν εκεί πέρα; Δεν το είπα για να σας προσβάλλω, μα… τι κάνετε, γιατί  μπουσουλάτε;
Συγγνώμη που γελάω… αλλά, να έτσι που σας βλέπω να σέρνεστε… Σηκωθείτε καλύτερα. Ένας ενήλικος που μπουσουλάει όσο αστείο θέαμα κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως,  στο τέλος, καταντάει γελοίο. Απλά είναι θέμα οπτικής γωνίας, αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.  Γι’ αυτό φροντίζω να έχω πάντα θέα  και στην «Κατωαποτονκαναπέ» μυστική χώρα – όπου συνήθως κρύβονται απίθανα πράγματα.
Τι σημαίνει: «μα είναι μόνο ένα κουμπί»! Μπορώ να το κρατήσω; Ευχαριστώ.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Προσαρμοσμένη αναζήτηση