Η παιδική λογοτεχνία δίνει τη δική της απάντηση: Μια μάγισσα κάνει μαγικά κόλπα, και χάρη σ’ αυτή μπορούμε, για παράδειγμα, να πάμε σε μέρη που δεν τα γνωρίζουμε και να δούμε πράγματα παράξενα, όπως πόρτες που κλείνουν μόνες τους. Ένας άγγελος, αντιθέτως, κάνει τα πάντα ώστε ο δρόμος της ζωής να είναι όσο πιο απλός γίνεται, χωρίς κινδύνους και προβλήματα.
Αναμφίβολα και χωρίς περιπέτειες.
—Εσύ, Μόλλυ, κάνεις κι εσύ μαγικά; Τον ρώτησα.
—Τι ανάγκη τα έχεις; Μου απάντησε. Μήπως η ζωή δεν είναι αρκετά διασκεδαστική χωρίς να χρειαστεί να ζητήσεις κάτι άλλο; Δεν είσαι ευτυχισμένη έτσι όπως είσαι;
—Ναι, αρκετά, του απάντησα. Αφού όμως η μάγισσα μπορεί να με στείλει στο χωριό της Κοκκινοσκουφίτσας και του λύκου σ’ ένα κλάσμα του δευτερολέπτου και να με ξαναφέρει πίσω σώα και αβλαβή, εσύ δεν μπορείς να με ταξιδέψεις σε μια παραλία με γαλανά νερά όπου δεν θα υπάρχει κανένας κίνδυνος, να μπορέσω να φάω όλα τα γλυκά που υπάρχουν χωρίς ν ‘ αρρωστήσω ή κάτι τέτοιο;
—Όχι, μου είπε ο άγγελος, και θα σου πω γιατί.
Ήμουν γεμάτη ενδιαφέρον.
—Να γιατί: ο καθένας έχει το δικό του ρόλο. Έτσι όπως δεν υπάρχει χαρά χωρίς λύπη, έτσι δεν υπάρχει χαρά χωρίς λύπη, έτσι δεν υπάρχει και περιπέτεια χωρίς κίνδυνο, η τέλεια ευτυχία δεν υπάρχει -τουλάχιστον εγώ δεν τη βρήκα ακόμη. Εγώ υπάρχω μόνο και μόνο επειδή υπάρχει και η μάγισσά σου. Αν αυτή δεν υπήρχε, δε θα είχα λόγο να σε προειδοποιήσω για τον οποιοδήποτε κίνδυνο. Είμαι κάποιος που προειδοποιεί, είμαι ένας φύλακας.
Γκρεγκουάρ Σολοταρέφ, Η μάγισσά μου, ο άγγελος μου κι εγώ, Πατάκης
Σίγουρα αυτοί οι σύγχρονοι άγγελοι των παιδιών δεν μοιάζουν με τα παχουλά αγγελάκια άλλων εποχών. Είναι «κάτι σαν άγγελοι», κάτι που μας θυμίζει αυτά τα πλάσματα που ισορροπούν με μαεστρία ανάμεσα στο θείο και το ανθρώπινο. Τους «κρύβουμε» μέσα μας, τους αναζητούμε, και πιστεύουμε πως από κάποια μεριά μας φυλάνε...
βιβλία για τους αγγέλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου