μια μικρή ιστορία δημιουργικής και (αυτο)καταστροφικής επανάστασης

Tο “Στη Γιορτή” είναι μια μικρή ιστορία δημιουργικής και (αυτο)καταστροφικής επανάστασης αφιερωμένη σε αυτούς που έρχονται από μακριά, πίσω από τα αστέρια· από μια άλλη νύχτα.  Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του συγγραφέα του Eλ Pόι, η ιστορία είναι αληθινή και βασίζεται στα γεγονότα της εξέγερσης του Δεκέμβρη στην Aθήνα, δύο χειμώνες πριν. Tο εγχείρημα αποτελείται από βιβλίο, μουσική και φωτογραφία ώστε ο αναγνώστης/ακροατής/θεατής να βιώσει όσο το δυνατόν καλύτερα την πλοκή της ιστορίας.
 

Στο www.stigiorti.gr διατίθενται ελεύθερα η μουσική καθώς και η ψηφιακή έκδοση του βιβλίου, ενώ το βιβλίο μπορείτε να το αναζητήσετε σε βιβλιοπωλεία σε όλη την Eλλάδα από τις 20 Φλεβάρη 2011.

H νεανική δημιουργική ομάδα του έργου αυτού ελπίζει να δώσει το στίγμα μιας “άλλης” νεολαίας, η οποία βεβαίως και υπάρχει και κατοικεί “μακριά, πίσω από τα αστέρια” και σας περιμένει να γνωριστείτε μαζί της “Στη Γιορτή”.

Συγγραφέας: Ελ Ρόι
Μουσική: Ελ Ρόι - Μπάντα του πάνω ορόφου
Φωτογραφίες: Έλιος
Eκδοτικός Oίκος: Eφύρα

 
Aπόσπασμα από το βιβλίο (σκηνή Mηδέν):

Η καταιγίδα δυναμώνει, μα η φωτιά ατάραχη καίει. Οι σπίθες μπλέκονται με τις σταγόνες και ερωτοτροπούν. «Χωρίς εσένα θα ήμουν ένα τίποτα. Βλέπω στα μάτια σου μια φλόγα να χορεύει» λέει η καυτή σπίθα στη δροσερή σταγόνα. «Χωρίς εσένα θα ήμουν ένα τίποτα» επαναλαμβάνει η σταγόνα, «βλέπω στα μάτια σου ένα θορυβώδες ποτάμι να τρέχει» συμπληρώνει και φιλιούνται παθιασμένα.  Χρωματιστές στάχτες αφήνουν πίσω τους. 

Ο καπνός μυρίζει άνοιξη.

Πίσω στη χώρα του Μεγάλου Ένα ο ερημίτης δακρύζει από χαρά. Το ίδιο και ο γερο-Ιγκόρ που κοιτάζει από το παράθυρο του σπιτιού του στην πόλη την πολύχρωμη φωτιά. Βλέπει στις φλόγες αυτά που ποθούσε, βλέπει έναν άλλο κόσμο, βλέπει την Ουτοπία. Η προσμονή τόσων χρόνων φαίνεται τώρα να ικανοποιείται. Ο συμπαθής βιβλιοθηκάριος είχε δει επαναστάσεις και επαναστάσεις, εξεγέρσεις και εξεγέρσεις, μα όλες κατέληγαν στο ίδιο αποτέλεσμα: Την ήττα από το Εγώ. Δύσκολα το «Εγώ» γίνεται «Εμείς». Ένα «Εμείς» που περικλείει και τους σκυφτούς, αυτούς που σιωπούν, αυτούς που φοβούνται και αυτούς που εξαπατούνται από την πρόσκαιρη ευτυχία των γιορτών. «Ξέρω πως η αδικία σε πνίγει. Μα οι κινήσεις σου πρέπει να στοχεύουν στην επίτευξη του στόχου, που είναι ένας άλλος κόσμος. Η εξέγερση είναι διαρκής. Δεν εξαντλείται στη στιγμή που η οργή σου μετατρέπεται σε καταστροφή. Η οργή σου να μη γίνει καταστροφή. Φύγε από τον εαυτό σου. Έλα στο «Εμείς» των μελλοντικών ανθρώπων, στο «Εμείς» των σκυφτών και προσπάθησε να κάνεις την οργή σου δημιουργία» ψιθυρίζει ο ζεστός αέρας καθώς αγκαλιάζει τη φωτιά γύρω από το στολισμένο δέντρο που καίγεται.

Νικημένοι και τέρατα χτυπούν εκεί που πρέπει. Δεν αγγίζουν τους θάμνους, δεν πατούν τις ανίσχυρες μαργαρίτες της γιορτής. Καίνε το δέντρο. Η μεγάλη χαραυγή δεν απέχει πολύ. Έτσι φαίνεται. Για την ώρα.

Σημείωμα επιμελητή του έργου:

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ στη γιορτή.

H ιστορία, που περιγράφει τα γεγονότα της εξέγερσης των τεράτων στις πλατείες των σκυφτών ανθρώπων της πόλης, τυχαία έπεσε στα χέρια μου και γνωρίζω τόσα λίγα, όσο κι αν έψαξα, για το συγγραφέα της.

Ο Eλ Pόι, ψευδώνυμο ή όχι θα σας γελάσω, δεν έχω ιδέα αν υπάρχει ακόμη ανάμεσά μας. Ισχυρίζεται στα γραπτά του πως η ιστορία που αφηγείται είναι αληθινή και πως οι χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν είναι πραγματικά πρόσωπα. Λέει, επίσης, ότι η μπάντα του πάνω ορόφου παίζει κάθε βράδυ στις πλατείες της πόλης εδώ και χρόνια. Το χέρι μου στη φωτιά δεν βάζω για όλα αυτά. Βρήκα το χειρόγραφο της ιστορίας (ένα τετράδιο γεμάτο σημειώσεις, αφηγήσεις, εικόνες και μουσική) μπλεγμένο στα κλαριά ενός καμένου  δέντρου· μία από τις πολλές περίεργες συνήθειες που έχω είναι να σκαρφαλώνω στα δέντρα και να παρατηρώ τον κόσμο.

Συγγνώμη, ξεχάστηκα.

Πρέπει να πω δυο λόγια για το βιβλίο ή τουλάχιστον για το συγγραφέα αυτού και όχι για μένα.

Το “Στη Γιορτή” είναι το δεύτερο βιβλίο του Eλ Pόι· λίγα γνωρίζουμε για το πρώτο, το οποίο αφηγείται την ιστορία ενός Nεμάνια. Φημολογείται ότι η προαναφερόμενη ιστορία γράφτηκε όταν ο Ελ Ρόι ήταν είκοσι ετών και περιέχει τους σπόρους που γέννησαν το έργο που κρατάτε στα χέρια σας.  Η γραφή του Ελ Ρόι είναι αρκετά περίεργη, σχεδόν κυκλοθυμική. Στιγμές ο λόγος του είναι τόσο συμπυκνωμένος και δυσνόητος που ο αναγνώστης πρέπει να διαβάσει δυο και τρεις φορές κάποιες παραγράφους. Γι’ αυτό υπάρχουν διάσπαρτες μέσα στο βιβλίο ενότητες (τα «ιντερμέδια»), όπου  ο συγγραφέας επεξηγεί με πιο κατανοητό και άμεσο τρόπο την πλοκή της ιστορίας μέχρι εκείνο το σημείο. Επομένως, θα συνιστούσα υπομονή κατά την ανάγνωση του βιβλίου. Είμαι βέβαιος πως για τους περισσότερους και τις περισσότερες η διήγηση της ιστορίας του Aλ Aζίφ και της πορείας προς τη μεγάλη χαραυγή θα είναι ενδιαφέρουσα (λησμόνησα να σας αναφέρω πως  ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας του βιβλίου είναι ο Aλ Aζίφ· έψαξα και βρήκα, και σας το αναφέρω πληροφοριακά, πως στα αραβικά η λέξη «Aζίφ» είναι το σφύριγμα του ανέμου).

Θα μπορούσε να πει κανείς πως το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο ο πυρήνας των φιλοσοφικών απόψεων των πρωταγωνιστών απλώνεται μέσα από εκτενείς διάλογους και μονόλογους. Στο δεύτερο μέρος η γραφή απλοποιείται και ο συγγραφέας αφηγείται τα γεγονότα μέσα από σύντομους διάλογους και μονόλογους, δίνοντας πολλές περιγραφές και εικόνες.

Η μουσική του βιβλίου είναι των Ελ Ρόι και της μπάντας του πάνω ορόφου, ενώ οι φωτογραφίες είναι του Έλιος, πιθανολογώ από τη μέχρι τώρα έρευνά μου πως πρόκειται για παιδικό φίλο του συγγραφέα. Όπως για τον Ελ Ρόι, έτσι και για τη μπάντα του πάνω ορόφου ή τον Έλιος γνωρίζουμε ελάχιστα. Βρήκα το δισκάκι με τις μελωδίες τους, καθώς και τις φωτογραφίες του Έλιος στα κλαριά εκείνου του καμένου δέντρου, μέσα στο τετράδιο.

Καλή σας ανάγνωση και καλό μας ταξίδι, λοιπόν. 
 
Βασίλης Κωστάκης
επιμελητής έργου