«Σεπτέμβριος 1922 και ενώ ο Ελληνικός στρατός εγκαταλείπει τη Μικρασία, μια αποδεκατισμένη μεραρχία περιπλανιέται ακόμα στην έρημο της Ανατολίας. Καθώς οι ελπίδες για σωτηρία λιγοστεύουν και το ηθικό των στρατιωτών χειροτερεύει, ο ηλικιωμένος διοικητής τους πενθεί ακόμα το θάνατο της συζύγου του και βρίσκει παρηγοριά στην αγάπη του για τη μυθολογία και στον εθισμό του στη μορφίνη. Η τύχη των περιπλανώμενων φαίνεται τελικά να αλλάζει όταν φθάνουν σε μια μικρή πόλη που δεν έχει αγγίξει ο πόλεμος. Αλλά η μεραρχία δεν έχει ξεφύγει από τις Ερινύες της και τις οδηγεί στον επιφανειακά ειδυλλιακό αυτό τόπο, με μοιραίες συνέπειες για στρατιώτες και ντόπιους. "Όπως υπαινίσσεται ο Τ.Σ. Έλιοτ στην "Έρημη Χώρα", όλοι αναζητούν κάτι σημαντικό για να αποθέσουν τις ελπίδες τους. Η προσέγγιση του Καρνέζη είναι πιο ιδιαίτερη και διφορούμενη... Χαράσσει μία λεπτή γραμμή ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο και τον κόσμο των ονείρων, ισορροπώντας επιδέξια μεταξύ μυθολογίας και απομυθοποίησης... Σκοτεινός, πνευματώδης, ευρηματικός και τολμηρός, Ο Λαβύρινθος επιβεβαιώνει τον Καρνέζη ως μία πρωτότυπη και σημαντική λογοτεχνική φωνή". (The Times) "Αντάξιο του Γκρέαμ Γκρην. Το αλλόκοτο μυθιστόρημα του Καρνέζη, εφευρετικά δομημένο, είναι εντυπωσιακό και γεμάτο εκπλήξεις ακριβώς όπως ένας αρχαίος μύθος". (The Sunday Telegraph).»
• Πρόγονος, Scott Sigler
• Γυάλινες ζωές, Simon Mawer
• Η προφητεία της Αλεξάνδρειας, Alexandre Torquet
• Οι σοφολογιότατες, Jean Baptiste de Moliere
• Η νύχτα του κακού, Peter Straub
• Μικρές ατιμίες και άλλα διηγήματα, Πάνος Καρνέζης
Ο Νίκος Γκάτσος και η ελληνική λαϊκή παράδοση«Η μελέτη αυτή επιχειρεί όχι απλώς να επισημάνει και να καταγράψει θέματα και μορφές της λαϊκής παράδοσης που απαντούν στο ποιητικό έργο του Νίκου Γκάτσου αλλά κυρίως να (κατα) δείξει, μέσα και από διακειμενικές αναφορές και συνδέσεις, πως επεξεργάζεται, μεταπλάθει και αφομοιώνει ο Γκάτσος τα στοιχεία της λαϊκής παράδοσης που συνυπάρχουν στην ποίησή του και σε ποιό βαθμό αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο ερμηνείας του λόγου και της ευαισθησίας του ποιητή. Παράλληλα διερευνά κατά πόσο τα στοιχεία αυτά, που απαντούν μέσα στην ποίηση του τελευταίου υπερρεαλιστή της πρώτης γενιάς, υπονομεύουν το γνήσιο έργο ή αντίθετα το γονιμοποιούν. Ακόμη ανιχνεύει τον τρόπο με τον οποίο αποτυπώνεται από έναν υπερρεαλιστή δημιουργό το συλλογικό ασυνείδητο μέσω της αυτόματης γραφής. Τέλος, διερευνάται η συμβολή της γνήσιας λαϊκής παράδοσης και ειδικά του δημοτικού τραγουδιού στην νεοελληνική λογοτεχνική ποιητική σύνθεση και στη διαμόρφωση μιας καθαρά νεοελληνικής ποιητικής ταυτότητας. Από την συστηματική ερμηνευτική μελέτη που επιχειρείται στην "Αμοργό" και στο υπόλοιπο ποιητικό έργο του Γκάτσου αποδεικνύεται ότι το παραδοσιακό υλικό διαχέεται ομαλά και γονιμοποιεί το νεωτερικό ποιητικό ρεύμα. Το μοντέρνο έργο λειτουργεί αυθεντικότερα όταν ο ποιητής έχει με τα στοιχεία της παράδοσης βαθιά και ειλικρινή σχέση. Επομένως το ποιητικό έργο του Γκάτσου σηματοδοτεί τη συνάντηση της παράδοσης με τη νεωτερικότητα και γενικότερα της Λαογραφίας με την Ποίηση. Απ' αυτή την άποψη η μελέτη συμβάλλει και στο "να ανοίξει" κι ένας άλλος δρόμος ενασχόλησης με τη Λαογραφία, αμεσότερα ποιητικής.».
• Ποιήματα, Κώστας Γ. Καρυωτάκης
• Εισαγωγή στην ποίηση του Σικελιανού
• Αερσίλοφος χώρα, Κώστας Βούλγαρης
• Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας από 1453 ως το 1961, Κορδάτος Γιάννης
• Η Μέλπω παραξενεύεται, Τίνα Δ. Βρεττάκη
PERIZITITO.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου