Το κλείσιμο του κύκλου

ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΤΗΣ ΜΑΓΙΣΣΑΣ
Καίτη Οικονόμου
Εκδ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Το κλείσιμο του κύκλου

Η Μυρσίνη είναι μια νεαρή, σύγχρονη γυναίκα που ζει στην Αθήνα: τα παιδικά της χρόνια σημαδεύτηκαν από μια τραυματική εμπειρία, όταν η τσιγγάνα μητέρα της -μην μπορώντας να προσαρμοστεί στην αστική ζωή-, εγκατέλειψε εκείνη και τον πατέρα της που θυσίασε τα πάντα, ακόμα και τις σχέσεις με την οικογένειά του, για να ζήσει μαζί της. Μοναδική κληρονομιά της από το τσιγγάνικο αίμα της, ένα παράξενο χάρισμα, ένα είδος έκτης αίσθησης, το οποίο όμως απαρνείται συνειδητά όπως και κάθε τι που της θυμίζει την καταγωγή της. Μετά το θάνατο τού πατέρα της, θα βρεθεί στη φθινοπωρινή Μακεδονία μαζί με τον μνηστήρα της για να τακτοποιήσει τις κληρονομικές της υποθέσεις: ένας άντρας και μια σειρά από περίεργα αλλά και επικίνδυνα γεγονότα θα αναγκάσουν τη Μυρσίνη να αντιμετωπίσει το παρελθόν της αλλά και να πάρει δύσκολες αποφάσεις για το μέλλον της.

''Το φθινόπωρο της μάγισσας'' της Καίτης Οικονόμου - μεταφράστριας μεταξύ άλλων και των περιπετειών του Χάρι Πότερ, εκτός από έναν εξαιρετικό τίτλο και 600 (ναι, 600) ''χορταστικές'' σελίδες που διαβάζονται σαν νερό που κυλάει, έχει ένα μεγάλο προσόν που πραγματικά κάνει τη διαφορά: είναι προφανές ότι η συγγραφέας κατάφερε να αξιοποιήσει την εμπειρία της ως μεταφράστρια στη χρήση της γλώσσας του κειμένου. Βέβαια, η πλοκή δεν ξεφεύγει από κάποια κλισέ: ειδικά το αστυνομικό σκέλος της είναι εντελώς προβλέψιμο, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να έχει αντιληφθεί πολύ νωρίς ποιος επιβουλεύεται τη ζωή της ηρωίδας.

Παρόλα αυτά -κατά την εκτίμησή μου-, το βιβλίο ξεχωρίζει: είναι προφανές ότι η συγγραφέας όχι μόνο έχει δουλέψει το υλικό της αλλά κυρίως ότι δεν επαναπαύεται στις δάφνες τής προηγούμενης επιτυχίας της με τη ''Λευκή ορχιδέα'' - επιθυμεί να εξελιχθεί. Τέλος, υπήρξε για μένα μια ευχάριστη έκπληξη η ρεαλιστική και διευρυμένη κοινωνική οπτική της συγγραφέως (π.χ. ο τρόπος που εικονογραφεί την κοινότητα των τσιγγάνων), και ιδιαίτερα η ευαισθησία της απέναντι στα παιδιά, όλα τα παιδιά - και τα ''διαφορετικά''.

Αντί επιλόγου: όσοι και όσες παρακολουθείτε τις κριτικές μου, θα έχετε διαπιστώσει ότι για μένα όλα τα βιβλία είναι βιβλία - τελεία. Αρνούμαι κατηγορηματικά να τα κατατάξω σε κατηγορίες, να τους βάλω ταμπέλες, να τα απορρίψω ή να τα εξυψώσω ανάλογα με το ποιος είναι ο συγγραφέας τους ή το κοινό τους. Κάθε φορά που ανοίγω τις σελίδες ενός βιβλίου, τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει σημασία παρά μόνο το κείμενο που διαβάζω. Για να μην ξεχνάμε τα αυτονόητα, η ανάγνωση προηγείται, η κριτική έπεται...
Αγγέλα Γαβρίλη
www.diavasame.gr