Πετροπούλου - Λιανού Εύα
ΕΚΔ ΟΣΕΛΟΤΟΣ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
......
Τα κελαδήματα των πουλιών άρχισαν να ακούγονται στο
δάσος και τα πρώτα μπουμπούκια άνοιγαν το ένα μετά το άλλο,
σκορπώντας το όμορφο χρώμα και την αξιοζήλευτη μυρωδιά τους.
Η άνοιξη είχε κάνει την εμφάνιση της. Η “Κόρη της Σελήνης”
έτρεξε στην αυλή, έκοψε ένα όμορφο τριαντάφυλλο,
για να το πάει στη βάβα της.
Η βάβα, είχε πάει από νωρίς στο δάσος. Τις τελευταίες εβδομάδες
η βάβα πήγαινε πολύ συχνά στο δάσος και γύριζε αργά το βράδυ.
Τις νύχτες, έβγαινε και σιγο-μουρμούριζε ξόρκια κάτω από το φως
των αστεριών. Κάποιος την είχε μεγάλη ανάγκη...
Έτσι και εκείνη την ημέρα επέστρεψε αργά, ήταν πολύ χλωμή
κι ακούμπησε στη μαγκούρα της. Μπήκε στην αυλή, έκατσε στο
καρεκλάκι της, και φώναξε την “Κόρη της Σελήνης”.
«Κόρη μου, φρόντισα για την μελλοντική σου ευτυχία.
Μη φοβάσαι. Αυτό που θα σου ζητήσω, είναι να μου υποσχεθείς να
έχεις πάντα καλοσύνη. Να μην λυπάσαι, και τίποτα να μη φοβάσαι,
να δίνεις με όλη σου την καρδιά.»
«Μα βάβα μου, δεν σε καταλαβαίνω. Γιατί μου τα λες όλα αυτά;»
«Σώπα, πρέπει να μου υποσχεθείς κοριτσάκι μου. Θέλω να
γεμίσεις τον εαυτό σου με όμορφες σκέψεις, γεμάτες από καλοσύνη,
για όλους τους ανθρώπους. Ακόμη και τη κακιά μητριά σου, που
σ’ έδιωξε από τον πατέρα σου και το σπίτι σου, να της δείξεις
καλοσύνη. Θα δεις η ευτυχία θα έρθει γρήγορα κι όλοι θα σ’
αγαπήσουν. Θα σου πω ένα μυστικό, η καλοσύνη είναι ανώτερη
της κακίας. Μη κρατήσεις πίκρα σε κανένα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου