Ήταν «η συντροφιά ανάμεσά μας»

της Χριστίνας Πουλίδου

Η Ελένη ήταν ο μαντατοφόρος μιας είδησης που την περίμενα, αλλά με βρήκε, μας βρήκε, όλους απροετοίμαστους. Πώς να «προετοιμαστείς» για τον θάνατο, την απώλεια, την ορφάνια; Ποιος μπορεί ποτέ να εξοικειωθεί με τον πόνο ενός χαμού; Ο Νίκος Θέμελης, που χάθηκε πριν από λίγες ώρες ήταν ένας «αναντικατάστατος» άνθρωπος. Οι αρετές του, η ποιότητά του, αλλά επίσης η αισθητική, η πηγαία ευγένεια και η κρυστάλλινη καθαρότητά του επιβάλλουν τον σεβασμό και τη σιωπή. Κυρίως, γιατί αυτό επιτάσσει η σεμνότητά του. Η λεπτότητα, διακριτικότητα, ευαισθησία, ανιδιοτέλεια και πλούσια γενναιοδωρία του.

Με πολύ πόνο και μεγάλη ορφάνια αποχαιρετούμε τον Νίκο, όσοι μας ευλόγησε η τύχη να τον γνωρίσουμε. Τον φίλο Νίκο, που είχε εντρυφήσει, εμβαθύνει και καλλιεργήσει με μεγάλη αφοσίωση την αρετή της φιλίας. Τον αγωνιστή Νίκο, που η αγάπη του για τη ζωή, τη δημιουργικότητα, την έμπνευση, μας χάρισε τα τελευταία χρόνια την παρουσία του – με μεγάλο κόπο, προσπάθεια και πόνο. Τον κοσμοπολίτη Νίκο, που ήρθε στη ζωή μας, την πλούτισε, την ομόρφυνε και αποσύρθηκε - συντροφιά με την αφοσίωση της Μαριάννας, την κλασσική μουσική του, τα χρώματα και τα πινέλα του, τον τακτικό χτύπο των ρολογιών του και τον ζεστό χαιρετισμό της ουράς του Λάμπρου. 

www.protagon.gr