H συγγραφέας Nατάσα Γκουτζικίδου

H Nατάσα Γκουτζικίδου γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα, όπου κατοικεί με την οικογένειά της, και κατάγεται από το Διδυμότειχο Έβρου. Είναι απόφοιτη του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Πάνω από όλα όμως είναι μία νέα κοπέλα, ένας ευγενής άνθρωπος, μία εξαιρετική προσωπικότητα, που έχω σήμερα την τιμή να φιλοξενώ στη σελίδα μου. Πάντα εξάλλου θαυμάζω τους ανθρώπους, που μέσα από τα γραπτά τους, αποτυπώνουν σκέψεις και συναισθήματα. Το θεωρώ θείο χάρισμα.

Είναι μύθος ή πραγματικότητα ότι μετά την  κρίση οι άνθρωποι σιγά σιγά αποκτούν διαφορετικό αισθητικό κριτήριο;

Νομίζω πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται να αποδεχτούν την κριτική και ως εκ τούτου, την απορρίπτουν και άλλοι, που την κρατούν, την επεξεργάζονται και αποκτούν πράγματι αυτό το διαφορετικό αισθητήριο κριτήριο, που τους κάνει πιο προσεχτικούς στο επόμενο βήμα τους. Με άλλα λόγια, είναι οι κερδισμένοι της υπόθεσης.
Από που αντλείτε την έμπνευση για τα βιβλία σας;
Θεωρώ πως έμπνευση είναι η ίδια η ζωή, γι' αυτό και το ερέθισμα κάθε φορά είναι διαφορετικό. Είναι ένα τραγούδι, μια εικόνα, μια παλιά φωτογραφία, ένα συναίσθημα, μια βόλτα στη θάλασσα ή μια συζήτηση με ένα αγαπημένο πρόσωπο.  Έμπνευση  είναι η χαρά και ο πόνος, η λύπη ή η στεναχώρια. 
 Ακόμη και ο πρωτόγονος άνθρωπος ενδιαφερόταν για την ευκοσμία και το ωραίο. Την ομορφιά της ζωής ο άνθρωπος την αναζητούσε πάντοτε. Εσείς, που την αναζητάτε και ποιες απαιτήσεις σας εκπληρώνει;

Για μένα, η ομορφιά είναι έννοια με υποκειμενικό χαρακτήρα. Πιστεύω πως βρίσκεται παντού γύρω μας, αρκεί να έχει κανείς τη διάθεση να τη δει. Βρίσκεται σε ένα λουλούδι που ανθίζει, στο γαλάζιο της θάλασσας, στο μπλε του ουρανού, στα παιδιά που παίζουν ανέμελα στο δρόμο. Ακόμα και στις τσιμεντένιες πόλεις όπου ζούμε, υπάρχει πάντα κάτι όμορφο.  Η ομορφιά στον κόσμο με κάνει να χαμογελάω, μα κυρίως να ελπίζω πως τίποτα δεν χάθηκε.

Κάθε πρωί που ξυπνάτε τι βλέπετε έξω από το παράθυρό σας;
Έχω την τύχη να αντικρίζω μια πραγματικά όμορφη εικόνα. Το σπίτι μου 'βλέπει' σε χωράφια, μάλλον από τα τελευταία που υπάρχουν ακόμα στην πόλη. Έτσι πολλά πρωινά, ιδίως όταν επιβάλλεται να ξυπνήσω πολύ νωρίς, τα βλέπω λουσμένα με το φως της ανατολής. Πολλές φορές μάλιστα, όταν πετυχαίνω την ώρα του ποτίσματος, νιώθω τη δροσιά του νερού στο παράθυρό μου. Τώρα που το καλοσκέφτομαι, το νιώθω ευλογία, δεδομένου ότι ζούμε σε μια πόλη όπου όλα κινούνται με έντονους ρυθμούς και το γκρίζο τείνει να αντικαταστήσει τα άλλα χρώματα.
Ποιο είναι το τελευταίο σας βιβλίο και τι πραγματεύεται;
Το τελευταίο μου βιβλίο φέρει τον τίτλο 'Θυμήσου πόσα μου χάρισες...' Είναι η ιστορία μιας νεαρής γυναίκας, της Μελίνας Μεταξά, η οποία μετά από μια τραυματική εμπειρία αποφασίζει να επιστρέψει στο ψαροχώρι όπου περνούσε τα παιδικά της χρόνια μαζί με την οικογένειά της. Ένας παλιός πέτρινος φάρος θα βρεθεί στο επίκεντρο της προσοχής και με αφορμή αυτόν, μια σειρά από μυστικά θα ξεδιπλωθούν ανατρέποντας τη ζωή της ηρωίδας για ακόμη μία φορά.

Αν ο κόσμος διάβαζε περισσότερο θα σκεφτόταν καλύτερα ή αν σκεφτόταν καλύτερα θα διάβαζε περισσότερο;

Είναι αμφίδρομες κατευθύνσεις για όποιον είναι σε θέση να το αντιληφθεί εγκαίρως. Διαβάζοντας, διευρύνεις πνευματικούς ορίζοντες και αποκτάς πρόσβαση σε άλλους κόσμους. Με άλλο λόγια, δίνεις ώθηση στη σκέψη. Σκέφτεσαι, επομένως θα καταφύγεις στο βιβλίο, γιατί γνωρίζεις πως εκεί θα βρεις στηρίγματα που θα ενισχύσουν το πνευματικό σου υπόβαθρο.

Ποιο σημείο στίξεως  σας χαρακτηρίζει ως άνθρωπο;
Δίχως άλλο, η τελεία. Αν με ρωτούσατε τα προηγούμενα χρόνια ίσως να σας απαντούσα διαφορετικά, τώρα όμως λέω με βεβαιότητα η τελεία. Πιστεύω πως πρέπει να την βάζουμε κάθε φορά που μια κατάσταση δεν ανταποκρίνεται στα πιστεύω και στα θέλω μας, αντί να αφήνουμε να διαιωνίζεται προκαλώντας ατέρμονες αναζητήσεις και αδιέξοδες καταστάσεις. Έπειτα, η τελεία μπορεί να σημαίνει το τέλος, αλλά εκφράζει ταυτόχρονα και την αρχή κάτι νέου.

Οι Έλληνες διαβάζουν βιβλία;
Υπάρχει ένας μύθος γύρω από τους Έλληνες και τα βιβλία, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι Έλληνες δεν διαβάζουμε. Διαφωνώ, σαφώς και διαβάζουμε. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σε μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, η  ετήσια βιβλιοπαραγωγή είναι τόσο μεγάλη.  Απλώς, δεν διαβάζουν όλοι οι Έλληνες συστηματικά, δεν ανήκουν δηλαδή όλοι στην κατηγορία 'βιβλιοφάγος'. Αυτή η κατηγορία αντιπροσωπεύει πράγματι ένα σχετικά μικρό ποσοστό του γενικότερου πληθυσμού, που όμως είναι μεγαλύτερο συγκριτικά με προηγούμενα χρόνια. Αυτό από μόνο του θεωρώ πως είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.

Η κρίση επηρέασε την αγορά του βιβλίου;
Σίγουρα η κρίση επηρέασε την αγορά του βιβλίου. Ακόμα και οι φανατικοί αναγνώστες αναγκάζονται να περιορίσουν τις αγορές τους ή να τις μεταθέσουν για αργότερα. Ωστόσο, ίσως η κρίση να είναι μια καλή αφορμή για να μειωθούν οι τιμές των βιβλίων, οι οποίες χωρίς να είναι υπερβολικές, ενίοτε κρίνονται υψηλές από το αναγνωστικό κοινό. Κακά τα ψέματα όμως, εκείνος που αγαπά το βιβλίο, θα βρει τρόπο να το αποκτήσει.

Ποιό στάδιο σου αρέσει  στην προετοιμασία ενός βιβλίου;
Προτιμώ το στάδιο της γραφής. Είναι το πιο ενδιαφέρον, καθώς τότε χτίζεται το βιβλίο. Ο συγγραφέας δρα 'ανενόχλητος', χωρίς παραινέσεις, δημιουργώντας τον κόσμο των ηρώων του. Είναι εκείνο το στάδιο όπου απλώς αφήνεσαι στη μαγεία της γραφής και ξεδιπλώνεσαι μέσα από τις σελίδες χωρίς να σε απασχολεί πόσα συντακτικά ή ορθογραφικά λάθη θα κάνεις, γιατί το βιβλίο έχει απορροφήσει κυριολεκτικά όλο το είναι σου.
 Έχετε κάποια σχέδια για το μέλλον;
Μου αρέσει να ονειρεύομαι και να κάνω σχέδια για το μέλλον. Σε μια εποχή όμως που όλα μεταβάλλονται από τη μία στιγμή στην άλλην, η πρωταρχική μου σκέψη είναι να είμαστε όλοι καλά. Αυτό μου αρκεί. Αυτό βάζει τα θεμέλια για το μέλλον.
 Πότε καταλάβατε την κλίση σας στη συγγραφή;
Θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα να γράφει και πάντα να διαβάζει. Μεγαλώνοντας, άρχισα να κρατάω ημερολόγιο. Ξέρετε, από εκείνα τα εφηβικά όπου εξιστορούμε την καθημερινότητά μας, αποκαλύπτουμε τις μύχιες σκέψεις μας, τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας. Μέχρι όμως τα 25 μου, δεν ήταν απλώς μια αγαπημένη, καθημερινή συνήθεια. Κάπου εκεί, με αφορμή ένα τυχαίο γεγονός, ένα απόγευμα που με τι να ασχοληθώ, άρχισα να γράφω στον υπολογιστή της αδελφής μου ό, τι ερχόταν στο μυαλό μου ακούγοντας ένα λαϊκό τραγούδι. Λίγο αργότερα, διαβάζοντας ό, τι είχα γράψει συνειδητοποίησα πως είχα μπροστά μου μια ιστορία, την οποία  μάλιστα επιθυμούσα διακαώς να συνεχίσω. Κάπως έτσι, 'γεννήθηκε' το πρώτο μου βιβλίο, 'Το μυστικό των αλόγων'. Έκτοτε, δεν έχω πάψει λεπτό να γράφω.
Γιατί σήμερα οι άνθρωποι δείχνουν μία δυσκολία στο να γράφουν;
Όταν γράφεις, έχεις να αντιμετωπίσεις έναν αντίπαλο που δεν είναι άλλος από τον ίδιο σου τον εαυτό. Οι σκέψεις που καταθέτεις στο χαρτί- ακόμα και στην περίπτωση των συγγραφέων που υποτίθεται πως δημιουργούν φανταστικούς κόσμους- είναι οι δικές σου. Είναι τρομαχτικό να σε 'βλέπεις' στο χαρτί, να παραδέχεσαι τα αισθήματά σου και να ομολογείς το ποιος είσαι, κάτι που υπό άλλες συνθήκες ενδεχομένως δεν θα έκανες.
 Για ποια φράση ενός βιβλίου σας νιώθετε υπερήφανη;
"Είναι προτιμότερο να περάσεις μια ζωή χωρίς αν, παρά μια ζωή γεμάτη με δαύτα", από το μυθιστόρημά μου 'Άγγελοι πολέμου'.

Ποιο βιβλίο είναι το αγαπημένο σας από άλλους συγγραφείς;
Υπάρχουν πολλά βιβλία που αγαπώ, αλλά αυτό που ξεχωρίζω είναι το "Ψάχνοντας για κοχύλια" της Ρόζαμουντ Πίτλτσερ. Ομολογώ πως με έκανε να βλέπω το μυθιστόρημα με άλλο μάτι και γενικότερα, προσέδωσε άλλες διαστάσεις στη γραφή μου.
 Έχετε αφήσει ένα βιβλίο σας στη μέση, χωρίς να το τελειώσετε;
Όχι, δεν αφήνω ποτέ κανένα βιβλίο στη μέση. Ακόμα και στην περίπτωση που ένα βιβλίο στο μεγαλύτερο μέρος του δεν μου είναι αρεστό θεωρώ πως έχει πράγματα να μου προσφέρει, έστω κι αν είναι απλά μια φράση. Μια φράση όμως που είναι εκεί και με περιμένει να την ανακαλύψω.
Τι ονειρεύεστε για το μέλλον;
Έναν καλύτερο κόσμο για όλους, μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά μας. Με θλίβει η σημερινή κατάσταση. Μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας είναι ενδεικτική των ημερών που βιώνουμε. Αν μάλιστα παρακολουθήσεις και το δελτίο ειδήσεων, τότε σίγουρα αποκαρδιώνεσαι εντελώς. Ονειρεύομαι, λοιπόν, την αλλαγή.
Τρεις ελπιδοφόρες λέξεις που σας εκφράζουν;
Παιδί, αγάπη, φιλία.
Πόσο το βίωμα στα βιβλία σας επηρεάζει τον τρόπο ή το περιεχόμενο αυτών που γράφετε;
Πριν μερικά χρόνια, στην παρουσίαση του βιβλίου μου 'Ο χορός της νύμφης', μια αναγνώστρια μου είχε κάνει την ίδια ερώτηση. Τότε, είχα βιαστεί να απαντήσω πως εφόσον γράφουμε φανταστικές ιστορίες, το βίωμα δεν επηρεάζει τη γραφή μας. Είχα κάνει λάθος. Όταν γράφεις, καταθέτεις κομμάτια του εαυτού σου. Κάθε ήρωας ενός βιβλίου κουβαλά στοιχεία του συγγραφέα του, ακόμα κι αν ο ίδιος ο συγγραφέας δεν το συνειδητοποιεί. Είναι συχνά το προσωπικό βίωμα καμουφλαρισμένο με όμορφες φράσεις και προσωπεία.

Η Νατάσσα σήμερα διατηρεί τη δική της επιχείρηση, ένα αναγνωστήριο για παιδιά Δημοτικού. Από μικρή αγαπούσε το διάβασμα , γι' αυτό άλλωστε και η λογοτεχνία είναι αυτή που την κέρδισε. Από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της: "Το μυστικό των αλόγων", "Ο χορός της νύμφης", "Της φωτιάς και του έρωτα" και "Άγγελοι πολέμου, ενώ έχει συμμετάσχει και στη συγγραφή του συλλογικού έργου "Οίκαδε", το οποίο έχει ταξιδιωτικό χαρακτήρα.
Για μια απευθείας επικοινωνία  με τη συγγραφέα  μπορείτε να επισκεφτείτε το προσωπικό της ιστολόγιο Νατάσα Γκουτζικίδου

Η Νατάσα Γκουτζικίδου, για μία αναγνώστρια του Dolce Vita, προσφέρει το τελευταίο της βιβλίο:

"Θυμήσου πόσα μου χάρισες...".

Τα βήματα που χρειάζεται να κάνετε είναι δυο:

1.Να κάνετε Like στη σελίδα μου στο FB εδώ

2.Να αφήσετε ένα σχόλιο στο άρθρο

Η νικήτρια θα προκύψει μετά από ηλεκτρονική κλήρωση, την Κυριακή 22/7/12, στις 8:00μμ.

http://www.glafkisdolcevita.com/interviews/natasa-goutzikidou.html